Οι λόγοι διαχρονικής αντίδρασης πολιτών στις νέες ψηφιακές ταυτότητες και ο Άγιος Παΐσιος

Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης Δικηγόρος Αθηνών- Συνταγματολόγος

Η πρόβλεψη της υπουργικής απόφασης του 2018 για τις νέες ψηφιακές ταυτότητες , δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα, λόγω αντιδράσεων πολιτών, εξαιτίας κυρίως του φόβου παραβίασης ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Έτσι κι αλλιώς , εκτός από τις νέες ψηφιακές ταυτότητες, πολλοί χρήστες πιστεύουν ότι η παρακολούθηση ενός κινητού τηλεφώνου ,είναι μια εύκολη διαδικασία, που μπορεί να κάνει ο καθένας στο smartphone ή iPhone κάποιου άλλου ή η παρακολούθηση μέσω πιστωτικής κάρτας ή η παρακολούθηση μέσω δορυφόρου κατ’ άλλους . Αντίστοιχη θεωρούν την κάρτα για την είσοδό μας στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου μέχρι την πληρωμή των διοδίων ενώ ταξιδεύουμε ή η κάρτα από μεγάλες εταιρείες για τον έλεγχο του αποθέματος εμπορευμάτων ή του στόλου των οχημάτων στις εγκαταστάσεις τους. Οι νέες ταυτότητες θα είναι αντίστοιχες με εκείνες των υπολοίπων κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελούν ευρωπαϊκή υποχρέωση (Ευρωπαϊκός Κανονισμός 2019/1157). Με άλλους ευρωπαϊκούς κανονισμούς , η ίδια ευρωπαϊκή ένωση προστατεύει τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα . Πολλοί συμπολίτες εκφράζουν ανησυχίες, διότι η μεγέθους πιστωτικής κάρτας ταυτότητα, εκτός των πληροφοριών που θα τυπώνονται στο κύριο σώμα της (όπως περίπου και στις σημερινές ταυτότητες), θα φέρει microchip τεχνολογίας RFID στο οποίο θα αποθηκεύονται σε ψηφιακή μορφή περισσότερες πληροφορίες σχετικές με τον κάτοχό της. Επιπλέον τονίζουν ότι ακόμη και αν αυτή η “κάρτα” δεν θα περιλαμβάνει -τουλάχιστον σε αυτό το στάδιο- τον πλήρη φάκελο του πολίτη (δηλ. αν δεν πρόκειται για την λεγόμενη και αναμενόμενη Κάρτα του Πολίτη), η κυκλοφορία της προβληματίζει και εγείρει αντιδράσεις.

Η τεχνολογία RFID αναπτύσσεται αρκετά χρόνια τώρα και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για την επικοινωνία πομπού και δέκτη (σε μικρή σχετικά απόσταση μεταξύ τους). Αντιδράσεις και ουρές έχουν προκαλέσει οι νέες αστυνομικές ταυτότητες που έρχονται από τον Σεπτέμβριο. Η έκδοση των δελτίων ταυτότητας νέου τύπου και τα χαρακτηριστικά τους ορίστηκαν μέσω Κοινής Υπουργικής Απόφασης το 2018 (αριθμ. 8200/0-297647/2018), συγκεκριμένα από τον Απρίλιο του 2018 και ακολούθησαν παρατάσεις και αναβολές στην εφαρμογή της συγκεκριμένης κοινής υπουργικής απόφασης 8200/0-297647/2018, λόγω αντιδράσεων. Οι αντιδράσεις προέρχονται από κινήματα για την επεξεργασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων , από συμπολίτες που θεωρούν ότι θα παρακολουθούνται διαρκώς, ενώ άλλοι κάνουν λόγο για επίθεση κατά των Χριστιανών .
Πολύς είναι ο κόσμος , που έχει πανικοβληθεί, σχηματίζοντας ουρές έξω από τα αστυνομικά τμήματα τόσο στο Λεκανοπέδιο όσο και σε επαρχιακές πόλεις προκειμένου να ανανεώσουν τις αστυνομικές ταυτότητες τους και να αποφύγουν αυτές του νέου τύπου που έρχονται.

Οι περισσότεροι θεωρούν πως στις νέου τύπου ταυτότητες θα υπάρχει τσιπάκι που θα εντοπίζει ανά πάσα στιγμή τον κάτοχο της ταυτότητας, υιοθετώντας τις γνωστές θεωρίες συνωμοσίας που διακινούνται από διάφορες σελίδες στα social media. Η «αντίσταση» στις νέες ταυτότητες οργανώνεται κυρίως μέσω κοινωνικών δικτύων, όπου σε πολλές ιστοσελίδες κυκλοφορούν οδηγίες ώστε να αποφύγει κάποιος την έκδοση νέας ταυτότητας. Όπως επισημαίνεται σε αυτές, αν κάποιος εκδώσει τώρα νέα ταυτότητα, αυτή έχει δεκαετή ισχύ, οπότε θα μπορέσει να αναβάλει την καταγραφή και το… τσιπάρισμα. Μάλιστα, δίνεται η οδηγία μετά την έκδοση επικαιροποιημένης παλαιάς ταυτότητας να εκδοθεί και διαβατήριο, έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ταυτοτικό έγγραφο, εφόσον το κράτος υποχρεώσει τους πολίτες να αλλάξουν την ταυτότητά τους με καινούργια σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα από τη δεκαετία. Οι περισσότεροι θεωρούν πως στις νέου τύπου ταυτότητες θα υπάρχει…τσιπάκι που θα εντοπίζει ανά πάσα στιγμή τον κάτοχο της ταυτότητας, υιοθετώντας τις θεωρίες που διακινούνται από παραθρησκευτικούς κύκλους και άλλες ομάδες στο διαδίκτυο. Τι είχε πει ο Άγιος Παϊσιος :
«Το πεντοχίλιαρο είναι νόμισμα- και η λύρα της Αγγλίας έχει επάνω την Βικτώρια, αυτό δεν με πειράζει. “Τα Καίσαρος Καίσαρι”. Εδώ όμως είναι η ταυτότητα μου, είναι κάτι προσωπικό, δεν είναι νόμισμα. Ταυτότητα σημαίνει ότι και η λέξη, ταυτίζεται δηλαδή κανείς μ΄ αυτά που δηλώνει. Βάζουν το διάβολο και υπογράφω ότι τον αποδέχομαι. Πώς να το κάνω αυτό;

Η ταυτότητα δεν είναι σφράγισμα, είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος». Για την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες , ο Άγιος Παΐσιος είχε τονίσει: «Ναι, αυτούς δεν τους ενδιαφέρει, εμένα όμως με ενδιαφέρει, γιατί είναι ή ταυτότητά μου. Γράφει από πού είμαι καί τί είμαι. “Αν δεν μπή τό θρήσκευμα, θά δημιουργηθούν προβλήματα. Θά πάη λ.χ. ένας στο γραφείο γάμων. “Αν λέη ή ταυτότητα «’Ορθόδοξος» – άσχετα πόσων καρατιών είναι -, εντάξει. “Αν όμως δεν γράφη τό θρήσκευμα, πώς θά τού δώσουν άδεια γάμου; Γιά τήν Εκκλησία αύτό είναι μπέρδεμα. “Αν πάλι μπή τό θρήσκευμα προαιρετικά, θά είναι καί σαν ομολογία. Ή Εύρώπη είναι Εύρώπη. Έδώ είναι διαφορετικά». Υπάρχει ένα στοιχείο που μπορεί να αναγνωριστεί η κάρτα. Η νέα ταυτότητα δεν έχει παραπάνω στοιχεία παρά μόνο την ομάδα αίματος, η οποία είναι προαιρετική. Η νέα ταυτότητα δεν είναι εύκολο να πλαστογραφήσει. Στο νομοθετικό πλαίσιο υπάρχει η διάταξη που λέει πως στο μέλλον θα μπορούν να ενσωματωθούν και άλλα στοιχεία, αλλά αυτά θα είναι προς εξυπηρέτηση του πολίτη. Οι νέες αστυνομικές ταυτότητες θα έχουν μέγεθος πιστωτικής κάρτας, θα κοστίζουν 10 ευρώ ( με εξαίρεση τους πολύτεκνους που δικαιούνται έκπτωση 50%) και θα έχουν διάρκεια ισχύος τα 10 έτη. Η παρουσίαση θα γίνει στην ερχόμενη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Οι νέες ταυτότητες έχουν το ίδιο σύστημα που έχει μια πιστωτική ή χρεωστική κάρτα, έχει ένα τσιπ που χρησιμοποιείται σε ειδικά μηχανήματα για την ταυτοποίηση , κυρίως για μετακινήσεις σε άλλες χώρες. Υποχρέωση αντικατάστασης δελτίου ταυτότητας υφίσταται:

1. Σε περίπτωση που έχει αλλάξει οποιοδήποτε στοιχείο της ταυτότητας .

2. Σε περίπτωση που δεν αναγράφεται στο δελτίο ταυτότητας η ιθαγένεια ή τα στοιχεία σας με λατινικούς χαρακτήρες.

3. Σε περίπτωση που έχει φθαρεί.

4. Όταν έχει περάσει δεκαπενταετία από την έκδοσή του.

5. Σε περίπτωση απώλειας ή κλοπής. Οι νέες ελληνικές ταυτότητες θα έχουν μορφή πιστωτικής κάρτας, τύπου ID-1 με κοινά χαρακτηριστικά ασφαλείας και θα φέρουν ζώνη μηχανικής ανάγνωσης, για αναγνώριση από ειδικά μηχανήματα σάρωσης. Στη νέα ταυτότητα θα υπάρχουν δύο αριθμοί, εκ των οποίων ο ένας θα είναι «μοναδικός», κι ένα ηλεκτρονικό υπερ-τσίπ που θα πιστοποιεί πλήρως και ανά πάσα στιγμή τα στοιχεία του εικονιζομένου, επιτρέποντάς του ταυτόχρονα να επικοινωνεί μέσω του υπολογιστή του – από το σπίτι ή το γραφείο – με τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες, αποφεύγοντας τις ουρές. Η νέα ταυτότητα θα είναι σαν το δίπλωμα οδήγησης με έγχρωμη φωτογραφία και θα ενσωματώνει την ηλεκτρονική υπογραφή, που θα αρκεί για τις συναλλαγές με το Δημόσιο. Οι νέες ταυτότητες θα έχουν μέγεθος 17 χ 10,7 εκατοστά και θα είναι αντίστοιχες με αυτές άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν θα τσαλακώνονται όπως οι τωρινές και θα είναι πολύ εύκολο να αποθηκευτούν σε ένα πορτοφόλι με τις υπόλοιπες κάρτες.

Στα αστυνομικά τμήματα θα υπάρχουν ειδικοί υπολογιστές, οι οποίο θα μπορούν να λαμβάνουν βιομετρικά και ψηφιακά την υπογραφή του πολίτη στο tablet. Οι ταυτότητες θα πηγαίνουν στο ίδιο σύστημα που χρησιμοποιείται για την έκδοση διαβατηρίων και θα εκδίδεται κεντρικά. Θα αποστέλλεται στο ΑΤ με την ίδια διαδικασία ασφαλούς μεταφοράς. Οι αντιδράσεις προέρχονται κυρίως από την έλλειψη ενημέρωσης και την επεξεργασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων . Λόγω των αντιδράσεων , παρατηρούμε επαναλαμβανόμενες παρατάσεις στην έκδοση νέων ταυτοτήτων . Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την τελευταία δεκαετία, πλήθος κόσμου αντιδρά στην ψηφιακή μορφή που θα έχει η νέα ταυτότητα, είτε υποστηρίζοντας ότι θα παρακολουθείται διαρκώς, είτε κάνοντας λόγο για επίθεση κατά των Χριστιανών και «χάραγμα του αντίχριστου που επιβάλλεται από τη νέα τάξη πραγμάτων».

Αντιδράσεις όμως προβάλλονται τόσο από ιερωμένους, όσο και από Ορθόδοξα Σωματεία, 22 εκ των οποίων θέτουν θέμα απόλυτης καταπάτησης των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, θέμα εθνικής ασφάλειας και θέμα πίστης, καθώς «η αριθμοποίηση του προσώπου και ἡ καταπάτηση της θεόσδοτης ελευθερίας του ανθρώπου που είναι εικόνα Θεού καὶ ἡ παρουσία τοῦ δυσώνυμου ἀριθμού 666 στά νέα δελτία ταυτότητος, ὅλα ἀσύμβατα προς την Χριστιανική πίστη».

Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, πούλμαν μετέφερε προχθές καλόγριες από Μοναστήρι του νομού Θεσσαλονίκης, σε αστυνομικό τμήμα στην ανατολική πλευρά του νομού, προκειμένου να καταθέσουν μαζικά αιτήσεις για αντικατάσταση ταυτοτήτων, καθώς με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να τις έχουν για μια δεκαετία, πριν αναγκαστούν τελικά να τις αντικαταστήσουν με τις νέες ψηφιακές. Τονίζουν ότι παραμένουν προσηλωμένοι στις συνοδικές αποφάσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος (1993, 2626/1997, 2641/1998) .

Υπενθυμίζουν ότι η Ιερά Σύνοδος σε ανακοινωθέν της κατά την 17η Νοεμβρίου 2010 διεμήνυσε ότι «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά διαφυλάττει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καί νά ὑπερασπίζεται τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Γι’ αὐτό: α) ἡ ”Κάρτα τοῦ Πολίτη” δέν πρέπει νά περιέχει κατ’ οὐδένα τρόπο, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, τόν ἀριθμό ”666” β) ἐπίσης κατ’ οὐδένα τρόπο πρέπει μέ αὐτή νά παραβιάζονται οἱ προσωπικές ἐλευθερίες». Εκτός από τις αντιδράσεις ιερωμένων και ανθρώπων της εκκλησίας, από το 2018 την αντίθεση τους, στις νέες ταυτότητες, έχουν επισημάνει και κινήματα για την επεξεργασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Σίγουρα, την τελευταία δεκαετία, οι πολίτες δεν έχουν ενημερωθεί πλήρως και γι’αυτό υπάρχουν αμφιβολίες.

Εδώ και μία δεκαετία, έχουν λάβει χώρα διάφοροι διαγωνισμοί του ελληνικού δημοσίου, με σκοπό την υλοποίηση της ευρωπαϊκής δέσμευσης, για την έκδοση νέου τύπου δελτίων αστυνομικών ταυτοτήτων, αλλά η εφαρμογή προσκρούει στις αντιδράσεις φορέων, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στον κανονισμό της ίδιας της ευρωπαϊκής Ένωσης για τα προσωπικά δεδομένα, στην αδυναμία ανταπόκρισης του κρατικού μηχανισμού και η εν λόγω υπουργική απόφαση επανέρχεται βελτιωμένη- αναθεωρημένη. Η ευρωπαϊκή επιτροπή ζητά την έκδοση ηλεκτρονικών ταυτοτήτων κυρίως για λόγους ασφαλείας στις μετακινήσεις. Το 2018 δημοσιεύτηκε η κοινή υπουργική απόφαση υπαριθμον 8200/0-297647/10.4.2018, που προβλέπει την έκδοση νέου τύπου δελτίων αστυνομικών ταυτοτήτων με RFID chip και καθορίζει τα προσωπικά στοιχεία που θα περιλαμβάνονται. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας, είχαν προσφύγει το 2018, περίπου 70 πολίτες, μεταξύ των οποίων δύο δικηγόροι, τρεις πρωτοπρεσβύτεροι, ένας αρχιμανδρίτης, το Ελληνορθόδοξο κίνημα Σωτηρίας, η Εστία Πατερικών Μελετών κ.α.. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, με μία σειρά αποφάσεων του (2388-2399/2019) έκρινε νόμιμα τα στοιχεία που προβλέπεται να περιέχουν οι νέες ηλεκτρονικές αστυνομικές ταυτότητες. Το 2018 θα εφαρμοζόταν η κοινή υπουργική απόφαση, αλλά εκκρεμούσε η εκδίκαση των ως άνω προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εδώ και χρόνια, έχει ζητήσει την εναρμόνιση των κρατών μελών με τις νέες ηλεκτρονικές αστυνομικές ταυτότητες. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε, ότι ζητήματα δημόσιας τάξης, δημοσίου συμφέροντος και ασφάλειας, καθορίζονται μόνο από το Κράτος, με τον απαραίτητο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Σίγουρα, η επεξεργασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, είναι παράνομη, όταν δεν υπάρχει η συναίνεση μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, συναίνεση υφίσταται μονάχα κατά την έκδοση και όχι μεταγενέστερη συναίνεση. Το ίδιο συμβαίνει, με τις κάρτες τραπεζών, κάρτες συναλλαγής, με τις κάρτες μέσων μαζικής μεταφοράς, με το Κτηματολόγιο, με την Εφορία κ.α..

Ο νέος τύπος ηλεκτρονικών αστυνομικών ταυτοτήτων, που ζητάει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι αντίθετος σε μία σειρά Συνταγματικών διατάξεων της χώρας μας, στον Χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ), στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη νομοθεσία. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε ότι παράνομα προβλέπεται να περιλαμβάνονται στις νέου τύπου αστυνομικές ταυτότητες, τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, διότι δεν αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη της ταυτότητας των πολιτών, ούτε είναι σύμφωνα με το νόμο 1599/1986. Οι νέες ηλεκτρονικές αστυνομικές ταυτότητες, θα περιλαμβάνουν τον αριθμό μητρώου κοινωνικής ασφάλισης (ΑΜΚΑ), ένα ηλεκτρονικό τσιπ που θα πιστοποιεί τα στοιχεία του εικονιζόμενου, έναν μοναδικό αριθμό, την ιδιότητα του κατόχου, τα στοιχεία της Μηχανικως Αναγνωσιμης Ζώνης του δελτίου (MRZ), δακτυλικά αποτυπώματα των δεικτών και των δύο χεριών του αιτούντος, ο Δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου, ομάδα αίματος και rhesus προαιρετικά, στοιχεία που απαιτούνται για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, έγχρωμη φωτογραφία κ.α.. Στα τέλη του 2021, θα έχουμε στα χέρια μας, τις νέες ηλεκτρονικές αστυνομικές ταυτότητες, σύμφωνα με τον Υπουργό ψηφιακής διακυβέρνησης.

Αυστηρότατες καθίστανται οι συνέπειες παραβίασης του πρόσφατου Ευρωπαϊκού κανονισμού δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Οι κυρώσεις επιβάλλονται από την Ελληνική Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ή από την Ευρωπαϊκή αρχή προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, κατόπιν καταγγελίας ή αυτεπάγγελτα. Ως προς τα προσωπικά δεδομένα, οι δημόσιες υπηρεσίες, οφείλουν υποχρεωτικά να ορίζουν DPO – Data Protection Officer ή Υπεύθυνο Προστασίας Δεδομένων, σύμφωνα με το άρθρο 37 του 679/2016 (ΕΕ), όπου πέραν της νομικής υποχρέωσης ο DPO ενισχύει τις δημόσιες υπηρεσίες κατά την εφαρμογή του Κανονισμού , μιας και ως καθήκοντά τους έχει:

Να ενημερώνει και να συμβουλεύει και τους υπαλλήλους του σχετικά με τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από τον Κανονισμό και άλλες διατάξεις περί προστασίας δεδομένων.Να παρακολουθεί την εσωτερική συμμόρφωση με τον Κανονισμό και άλλες διατάξεις περί προστασίας δεδομένων (π.χ. προσδιορισμός και διαχείριση δραστηριοτήτων επεξεργασίας, εκπαίδευση προσωπικού, διενέργεια εσωτερικών ελέγχων). Να είναι το πρώτο σημείο επαφής για τις εποπτικές αρχές και τα υποκείμενα των δεδομένων (εργαζόμενοι, πολίτες κ.λπ.) και να συνεργάζεται με την εποπτική αρχή (ΑΠΔΠΧ)

Κάθε πολίτης ανεξαρτήτως του είδους των υπηρεσιών που ζητά ή που λαμβάνει, καθώς και κάθε διαδικασία λειτουργίας και άσκησης των αρμοδιοτήτων της υπηρεσίας, θα πρέπει να διακατέχεται από σαφές πλαίσιο προστασίας και ασφαλούς διαχείρισης των προσωπικών δεδομένων.

Το σύνολο των φορέων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα οφείλουν να προστατεύουν τα προσωπικά δεδομένα και να διαμορφώνουν κατάλληλες διαδικασίες και πολιτικές, ώστε τα υποκείμενα των δεδομένων, δηλαδή οι πολίτες να μπορούν να ασκήσουν τα δικαιώματά τους, όπως αυτά προβλέπονται από τον ΓΚΠΔ. Δηλαδή,κάθε ενέργεια με αυτοματοποιημένα ή μη μέσα που περιλαμβάνει τη συλλογή, καταχώριση, οργάνωση, διάρθρωση, αποθήκευση, προσαρμογή ή μεταβολή, ανάκτηση, αναζήτηση πληροφοριών, χρήση, κοινολόγηση με διαβίβαση, διάδοση ή κάθε άλλη μορφή διάθεσης, συσχέτιση ή συνδυασμό, περιορισμό, διαγραφή ή καταστροφή δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Αυξημένα πρόστιμα γενικά, που φθάνουν έως τα 20 εκατομμύρια ευρώ , προβλέπει, σε περίπτωση παράβασης, ο νέος Ευρωπαϊκός Kανονισμός για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει:

1.Να τηρούν τις βασικές αρχές προστασίας των προσωπικών δεδομένων, δηλαδή να τα συλλέγουν για συγκεκριμένο νόμιμο σκοπό και μόνο όσα εξ’ αυτών είναι απαραίτητα,

2. Να μην τα υποβάλουν σε περαιτέρω επεξεργασία κατά τρόπο ασύμβατο με το σκοπό, να τα επικαιροποιούν,

3. Να τα αποθηκεύουν για το μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα που απαιτείται, να λαμβάνουν – κατά περίπτωση – την ελεύθερη και σαφή συγκατάθεση των φυσικών προσώπων,

4. Να τα μεταφέρουν σε χώρες εκτός Ε.Ε. μόνον υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να δίνουν πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα σε συνεργάτες τους μόνον υπό συγκεκριμένες συνθήκες και εφόσον αυτοί αποδεικνύουν τη συμμόρφωσή τους με το νέο κανονισμό,

5. Να αναπτύξουν ηλεκτρονικά εργαλεία για την έγκαιρη και δωρεάν ανταπόκριση σε αιτήματα για: Ανάκληση της συγκατάθεσης, πρόσβαση στα δεδομένα, διόρθωση των δεδομένων, διαγραφή των δεδομένων, περιορισμό της επεξεργασίας, παράδοση των δεδομένων σε ηλεκτρονική μορφή, μεταφορά των δεδομένων σε άλλο φορέα.

6. Να γνωστοποιούν κατάλληλα και εγκαίρως στα φυσικά πρόσωπα τα δικαιώματά τους να εξασφαλίζουν την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων σε όλο τον κύκλο ζωής τους,

7. Να τηρούν σε αρχείο και να γνωστοποιούν κάθε παραβίαση των δεδομένων εντός 72 ωρών στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και στα φυσικά πρόσωπα με απευθείας ενημέρωση ή δημόσια ανακοίνωση,

8. Να αποδεικνύουν ότι τηρούν όλες τις απαιτήσεις του Κανονισμού.
Μεταξύ άλλων, ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός προβλέπει τα εξής δικαιώματα του υποκειμένου των προσωπικών δεδομένων, δηλαδή του πολίτη:

• Ενημέρωση με σαφήνεια και διαφάνεια από τον υπεύθυνο επεξεργασίας (ταυτότητα και στοιχεία υπεύθυνου επεξεργασίας, είδος δεδομένων, σκοπός επεξεργασίας, πιθανοί αποδέκτες των δεδομένων κ.λπ.).

• Δυνατότητα πρόσβασης στα προσωπικά του δεδομένα, όταν αυτά υφίστανται επεξεργασία.

• Δυνατότητα απαίτησης διόρθωσης ή συμπλήρωσης ελλιπών δεδομένων, από τον υπεύθυνο επεξεργασίας.

• Αίτημα διαγραφής (λήθη) των προσωπικών του δεδομένων υπό προϋποθέσεις (ανάκληση συγκατάθεσης, παράνομη απόκτηση, απουσία επιτακτικών και νόμιμων λόγων επεξεργασίας κ.λπ.).

• Δυνατότητα εναντίωσης στην επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, εάν ο υπεύθυνος επεξεργασίας δεν καταδείξει επιτακτικούς λόγους για την επεξεργασία αυτή.

Επιπροσθέτως, ο Δήμος ως υπεύθυνος επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων υποχρεούται:

• Να λαμβάνει τη συγκατάθεση του υποκειμένου των προσωπικών δεδομένων, όπου αυτή απαιτείται και να είναι σε θέση να αποδεικνύει τη συγκατάθεση αυτή αν του ζητηθεί.

• Να μην προβαίνει σε επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, ανηλίκων κάτω των 16 ετών, χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση του γονέα. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας, θα πρέπει να επαληθεύει τη συγκατάθεση αυτή, με κάθε μέσο που του προσφέρει η διαθέσιμη τεχνολογία.

• Nα μην επεξεργάζεται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που αποκαλύπτουν τη φυλετική ή εθνική καταγωγή, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε συνδικαλιστική οργάνωση, δεδομένα που αφορούν την υγεία, τη σεξουαλική ζωή ή τον γενετήσιο προσανατολισμό.
Πρόστιμο ύψους 150.000 ευρώ επέβαλε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα στην εταιρεία «Price Waterhouse Coopers Business Α.Ε.» (PWC BS), για παράνομη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα εργαζομένων στην εν λόγω εταιρεία. Το επίμαχο χρηματικό πρόστιμο επιβλήθηκε σύμφωνα με τον Γενικό Ευρωπαϊκό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων.

Αναλυτικότερα, η Αρχή με αφορμή καταγγελία, διερεύνησε αυτεπάγγελτα τη νομιμότητα της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των εργαζομένων της εταιρείας PWC BS, σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι εξαναγκάσθηκαν στην παροχή συγκατάθεσης προκειμένου να γίνει επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Η Ελλάδα και η Ισπανία είναι οι μόνες χώρες που δεν έχουν ενσωματώσει στο εθνικό Δίκαιο την οδηγία για τα προσωπικά δεδομένα και για το λόγο αυτό η χώρα έχει πληρώσει μέχρι σήμερα πρόστιμο 2,5 εκατ. ευρώ και συνεχίζει να καταβάλλει 5.287,5 ευρώ την ημέρα.

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έχει αρμοδιότητα να χειρίζεται καταγγελίες και να ερευνά, αν χρειαστεί και από κοινού με εποπτικές αρχές άλλων κρατών μελών της ΕΕ, πιθανές παραβιάσεις της νομοθεσίας για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Πριν υποβάλετε την καταγγελία πρέπει να απευθυνθείτε στον υπεύθυνο επεξεργασίας, π.χ. ασκώντας τα προβλεπόμενα από τα άρθρα 15 έως 22 ΓΚΠΔ δικαιώματα, όπου αυτά εφαρμόζονται. Στις περιπτώσεις που ο υπεύθυνος επεξεργασίας έχει ορίσει Υπεύθυνο Προστασίας Δεδομένων (DPO) μπορείτε να απευθυνθείτε σε αυτόν για κάθε ζήτημα σχετικό με την επεξεργασία των δικών σας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την άσκηση των δικαιωμάτων σας. Τα στοιχεία των DPO είναι δημοσιευμένα, συνήθως, στην ιστοσελίδα του υπευθύνου επεξεργασίας.

Οι καταγγέλλοντες υποβάλλουν την καταγγελία τους στην ΑΠΔΠΧ με την συμπλήρωση των αντίστοιχων ανά περίπτωση εντύπων. Σε κάθε έντυπο υπάρχουν υποχρεωτικά πεδία προς συμπλήρωση, ανάλογα με τον τύπο της καταγγελίας. Εάν αυτά τα πεδία δεν έχουν συμπληρωθεί από τον καταγγέλλοντα, όπως κι αν χρησιμοποιηθεί άλλο έντυπο με το οποίο δεν παρέχονται οι απαιτούμενες πληροφορίες, η Αρχή έχει δικαίωμα να μην επιληφθεί της καταγγελίας.
Σύμφωνα με το άρ. 33 του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679, οι υπεύθυνοι επεξεργασίας, σε περίπτωση που συμβεί περιστατικό παραβίασης προσωπικών δεδομένων από το οποίο ενδέχεται να προκληθεί κίνδυνος στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των προσώπων τα οποία αφορά το περιστατικό, οφείλουν να γνωστοποιήσουν το εν λόγω περιστατικό στην Αρχή.
Η γνωστοποίηση αυτή πρέπει να γίνεται αμελλητί και, αν είναι δυνατό, εντός 72 ωρών από τη στιγμή που ο υπεύθυνος επεξεργασίας ενημερωθεί για το περιστατικό. Η γνωστοποίηση πρέπει να περιέχει σύνολο σχετικών πληροφοριών (φύση/έκταση του περιστατικού, κατηγορίες προσώπων που επλήγησαν, αιτία και συνέπειες αυτού, ενέργειες που έγιναν προς αντιμετώπισή του, κ.ά.). Ακόμα και αν οι σχετικές αυτές πληροφορίες δεν είναι όλες διαθέσιμες κατά την υποβολή της γνωστοποίησης, αυτή θα πρέπει να υποβληθεί ως αρχική και να ακολουθήσει στο μέλλον, χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση, επικαιροποίησή της (με υποβολή συμπληρωματικής γνωστοποίησης).Επισημαίνεται ότι ακόμα και αν το περιστατικό δεν μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο για τα φυσικά πρόσωπα που αφορά, οπότε και δεν απαιτείται η υποβολή της ως άνω γνωστοποίησης στην Αρχή, ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει σε κάθε περίπτωση να τηρεί δικό του εσωτερικό σχετικό αρχείο.

Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρ. 34 του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679, όταν η παραβίαση ενδέχεται να θέσει σε υψηλό κίνδυνο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των φυσικών προσώπων τα οποία αφορά το περιστατικό, τότε ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει να ανακοινώνει αμελλητί την παραβίαση και στα πρόσωπα αυτά. Αυτή η ανακοίνωση είναι ανεξάρτητη της προαναφερθείσας γνωστοποίησης στην Αρχή (η οποία γνωστοποίηση στην Αρχή υποβάλλεται ακόμα και αν ο σχετικός κίνδυνος δεν κρίνεται ως υψηλός). Η ανακοίνωση στα φυσικά πρόσωπα θα πρέπει να γίνει με τον πλέον πρόσφορο και αποτελεσματικό τρόπο, με τη μορφή προσωποποιημένης πληροφόρησης και όχι μέσω κάποιας γενικού χαρακτήρα ανακοίνωσης, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.

Σημειώνεται ότι η Αρχή δύναται σε κάθε περίπτωση να δώσει εντολή στον υπεύθυνο επεξεργασίας να ενημερώσει τα φυσικά πρόσωπα για το περιστατικό (άρ. 58 παρ. 2 ε’ Κανονισμού).

H λιτανεία του Αγίου Νικολάου Velikoretsky 2023

Μεταπατερικὴ ἀμφισβήτηση τοῦ λόγου τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ «Τὸν Πάπα νὰ καταράσθε»!

Μεταπατερικὴ ἀμφισβήτηση τοῦ λόγου τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ «Τὸν Πάπα νὰ καταράσθε»!

Διερευνώντας το θέμα των ψηφιακών ταυτοτήτων (Γ)

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΕΠΙ ΤΏΝ ΝΕΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ-(Λ.Φ)

Να βάλουμε κάποια πράγματα στην θέση που πρέπει.

—————————————————————————————————————————-

Ξανά για μία ακόμα φορά στην επικαιρότητα του ορθόδοξου κόσμου, το παλιό από τα 80s και περιβόητο ζήτημα των νέων αστυνομικών ταυτοτήτων. Δεν θα κάνουμε »ιστορική αναδρομή» των διαμαρτυριών,(άν και θα άξιζε), αλλά για λόγους συντομίας θα μπούμε αμέσως στο θέμα.

Ο πυρήνας των αντιδράσεων των αδελφών μας, εναντίων των νέων ταυτοτήτων, είναι διπολικός, και συγκεκριμένα βασίζεται στην »ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ» και περισσότερο στο λεγόμενο »ΧΑΡΑΓΜΑ» το οποίο και θεωρούν ότι θα λάβει χώρα για κάθε βαπτισμένο, από την αποδοχή των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων.

Ας ξεκινήσουμε από τον πρώτο πόλο. Την »ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ» που θα προκύψει από την πολύ υψηλή τεχνολογία των νέων ταυτοτήτων, η οποία θα καταγράφει τα βιομετρικά μας στοιχεία, τα λοιπά μας στοιχεία, την παρακολούθηση μας όπου και να βρισκόμαστε.

ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ επίσης ότι θα μπορούν να μας τα αλλάξουν σε μία ΑΚΡΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ και ΣΕΝΑΡΙΟ, τα στοιχεία μας, προκειμένω να ενοχοποιήσουν εμάς, για αθωώσουν έναν εγκληματία. Το άκουσα και αυτό το τελευταίο, αλλά θα το δεχτώ ώς δυνατότητα της νέας ταυτότητας. Καμία ειρωνεία.

Όλα αυτά όμως τα σατανικά, ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ;

ΚΑΘΟΛΟΥ. Είναι η απάντηση…

Από την εποχή της Π. Διαθήκης ακόμα, πχ, από την εποχή των Αγίων Τριών Παίδων επί του τύπου του Αντιχρίστου Ναβουχοδονόσωρα, τα μέλη της Εκκλησίας ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΝ από τους τότε υπηρέτες του ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Αργότερα, με τους διωγμούς των πρώτων χριστιανικών αιώνων, με τους επόμενους τύπους του Αντιχρίστου Ρωμαίους Αυτοκράτορες, μέχρι και προσφάτως στον περασμένο αιώνα , με την επικράτηση του αθεϊστικού κομουνιστικού καθεστώτος στις Χώρες τις Ανατολικής Ευρώπης.

Ειδικά στην σύγχρονη ιστορία των χριστιανικών διωγμών στα κομμουνιστικά καθεστώτα, έχουμε ΑΠΙΘΑΝΕΣ περιπτώσεις μεθόδων παρακολούθησης των χριστιανών που μάλιστα αγίασαν.

Με τα μέσα της κάθε εποχής λοιπόν, ο απλός κοσμάκης, ακόμα και οι μή χριστιανοί , ΟΛΟΙ ήταν »ΦΑΚΕΛΩΜΕΝΟΙ» , και αυτό θα συμβαίνει μέχρι το τέλος ιστορίας, σύμφωνα και με το του Κυρίου

» οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν» κτλ (Λουκάς ΚΒ 25)

Όσο σατανικά και να είναι όμως τα εφευρήματα για την κατάργηση των ανθρωπίνων ελευθεριών, εμείς δεν έχουμε εμείς ΕΥΘΥΝΗ, αλλά και καμία πνευματική ΠΤΩΣΗ. Την ευθύνη και την αμαρτία την έχουν οι νομοθέτες. Εμείς το μόνο που οφείλουμε να πράττουμε σε θέματα που δεν ΑΠΤΩΝΤΑΙ του ΔΟΓΜΑΤΟΣ, (όπως η υποδούλωση των ατομικών ελευθεριών περί ού και το θέμα μας), είναι να διαφωνούμε με τον λεγόμενο ΜΑΡΤΥΡΙΟ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ . Αυτό θα το κάνουμε, και αυτό ΑΡΚΕΙ, αφενός μεν για να μας προστατέψει πνευματικά, αλλά αφετέρου, και για να μας διαχωρίσει από την άλλη κατηγορία των εκκοσμικευμένων χριστιανών.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ και ΑΜΑΡΤΙΑ δεν προκύπτει από την αποδοχή μας να μας ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ,(νέες ταυτότητες κ.α), αλλά ΜΟΝΟ όταν αιρετίζουμε ατομικά, ή συγκαλύπτουμε αιρετικές ομάδες, ή αιρετίζοντα στελέχη της Εκκλησίας, όταν αμαρτάνουμε κρυφά ή φανερά με ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ αμαρτία, και τέλος όταν ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΜΕ τους υπολοίπους με τα προαναφερόμενα, που θα παρασύρουν ενδεχομένως και εκείνους σε όμοιες πτώσεις.

Επομένως, ΜΟΝΟ σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε ΠΤΩΣΗ και ΑΜΑΡΤΙΑ, και ΟΧΙ όταν ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΜΕΝΟΙ τα όσα θεσπίζουν οι ΙΣΧΥΡΟΙ της γής που εξουσιάζουν με την Κρατική ΙΣΧΥ τους υπηκόους των Χωρών τους, όπως ομολογουμένως θα συμβεί με την χειρότερη δυνατή εξέλιξη, και από τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες που ΟΛΟΙ θα υποχρεωθούμε να πάρουμε σε μία διετία, και στην δική μας Χώρα (Σε άλλες Χώρες υπάρχουν ΗΔΗ οι ηλεκτρονικές ταυτότητες εδώ και 10-15 χρόνια).

Και εδώ με την ευκαιρία, να σχολιάσουμε και την ενέργεια κάποιων αδελφών μας, που με τόση »σπουδή» σπεύδουν να εκδώσουν την παλιά ακόμα ταυτότητα που είναι σε ισχύ!

Δηλαδή δεν το καταλαβαίνω αυτό! Εκείνοι οι χριστιανοί που θα πράξουν έτσι, θα είναι οι »ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ» πολίτες που δεν θα μπορεί να τους αγγίξει το Κράτος επειδή θα έχουν φροντίσει να εκδώσουν την παλαιού τύπου σε ισχύ, ταυτότητα; …Δηλαδή θα δεχτεί το Κράτος πολίτες δύο κατηγοριών, η μία κατηγορία ΕΚΕΙΝΩΝ που θα είναι στο »ΑΠΥΡΌΒΛΗΤΟ» μόνο και μόνο επειδή ΕΣΠΕΥΣΑΝ να εκδώσουν την παλαιού τύπου σε ισχύ, ταυτότητα, και όλοι οι ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ που θα εκδώσουν τις ηλεκτρονικές, μόνο εκείνους θα μπορεί να εξουσιάζει το Κράτος;;!

Πέραν των άλλων που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε για την »πρακτική» για των αδελφών μας που ενεργούν έτσι, είναι και ΑΝΥΠΑΚΟΗ προς το Κράτος, διότι όταν οι νέες ταυτότητες θα γίνουν υποχρεωτικές, »ΕΚΕΊΝΟΙ» οι χριστιανοί που θα αρνηθούν να λάβουν την ηλεκτρονική ταυτότητα, δεν θα έχουν σε ισχύ ταυτότητα, άρα θα είναι πολίτες ΑΝΕΥ ταυτότητας! Άρα θα είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ πολίτες, πέρα από το ότι δεν θα μπορούν να διενεργήσουν καμία πράξη και συναλλαγή. Κάτι και εντελώς ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ, ΑΦΟΥ:

Ο Κύριος επάνω στο θέμα της οφειλόμενης ΥΠΑΚΟΗΣ στους Νόμους του Κράτους, όσο ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ και να είναι ένα ΚΡΑΤΟΣ που διαβιούν χριστιανοί, είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΣ και μας λέει:

“(Απόδοτε ουν) τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.” Λόγοι του Ιησού προς τους Φαρισαίους (Ματθ. 22.21)

Και αυτό δεν αφορούσε μόνο την υποχρέωση πληρωμής των κρατικών φόρων, αλλά ΟΛΑ όσα νομοθετεί ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ. ΟΛΑ….(ΤΑ του ΚΑΙΣΑΡΟΣ μας λέει ο Χριστός)

Η λέξη »ΑΠΟΔΟΤΕ» που χρησιμοποίησε ο Κύριος, δεν σημαίνει ΗΘΙΚΗ »ΑΠΟΔΟΧΗ» των διαβολικών ενεργειών του Καίσαρα (καθ ότι ο Καίσαρας λογίζεται από τους Πατέρες ώς ΤΥΠΟΣ του ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ), αλλά ΥΠΑΚΟΗ στους υποχρεωτικούς για ΟΛΟΥΣ, Νόμους του Κράτους, όπως εν προκειμένω είναι η έκδοση δελτίου ταυτότητας που απασχολεί την δική μας εποχή.

Και εδώ ακριβώς από αυτήν την παρερμηνεία της λέξεως »ΑΠΟΔΟΤΕ» προκύπτει το λάθος των αδελφών μας που αντιδρούν, αφού νομίζουν ότι το »ΑΠΟΔΟΤΕ» στις μέρες μας μετεξελίχθηκε ΔΗΘΕΝ και σε »ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ» ενός αντίχριστου Νόμου.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.

Άν τώρα, οι σημερινοί ΚΑΙΣΑΡΕΣ θεσπίζουν και νόμους που προκαλούν τον Θεό, όπως εκείνοι υπέρ των ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ πχ, μιά τέτοια ΥΠΑΚΟΗ, ασφαλώς και δεν είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ και ασφαλώς ΔΕΝ ΕΜΠΙΠΤΕΙ στο »ΑΠΟΔΟΤΕ» που είπε ο Κύριος. Είναι ΑΛΛΟ ΠΡΆΓΜΑ οι βλάσφημοι νόμοι (όπως τέτοιους είχε εκδώσει και ο ιστορικός Καίσαρας στην εποχή του), και ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ οι ΝΟΜΟΙ που διέπουν την ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ενός ΚΡΑΤΟΥΣ, όπως η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ αστυνομική ταυτότητα περί ού και το θέμα μας.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ακόμα και άν υποτεθεί ότι η νέα ηλεκτρονική ταυτότητα έχει »κρυμμένο» το 666, ακόμα και τότε, δεν θα υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΠΤΩΣΗ για τον Χριστιανό, διότι θα χρησιμοποιούμε την ταυτότητα ΜΟΝΟ ώς υποχρεωτικό ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ του διαβολικού »ΚΑΙΣΑΡΑ» , προκειμένου να κάνουμε τις απαραίτητες συναλλαγές μας, και όχι ως έγγραφο ΔΗΘΕΝ »ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» όπως πάλι ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ισχυρίζονται ορισμένοι, ότι και η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ έχει ισχύ και προσωπικής ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ.

ΚΑΝΕΝΑ Κρατικό έγγραφο δεν είναι δυνατόν να μας χαρακτηρίζει ώς ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΥΣ χριστιανούς, ΟΣΟ επίσημο και άν είναι. Όλα αυτά σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν είναι ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΆ, αλλά ΣΧΕΤΙΚΑ, και ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ στο »ΠΛΑΙΣΙΟ» των σχέσεων ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ, όπως πολύ πετυχημένα διατυπώνονται στο δημοφιλές επίμαχο απόσπασμα της »ΠΡΟΣ ΔΙΟΓΝΗΤΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ» στο οποίο περιγράφεται μεταξύ άλλων ότι οι χριστιανοί ΥΠΑΚΟΥΝΕ και εκείνοι (όπως και οι ειδωλολάτρες), στους νόμους του Κράτους που ζούνε, χωρίς όμως να ΣΥΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ούτε με τους Κρατικούς Νόμους, ούτε φυσικά και με τους ειδωλολάτρες συμπολίτες τους , κτλ όμορφα που αναφέρονται εκεί από τον Ιερό Συγγραφέα.

Το ότι ΔΕΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ αν η νέα ταυτότητα περιέχει τελικά, το 666, φάνηκε και στο πρόσφατο παρελθόν από ένα ΑΛΛΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ που χρησιμοποίησαν ΟΛΟΙ οι χριστιανοί, που ΠΕΡΙΕΙΧΕ το 666 το βάθος του αναγλύφου του. Το χαρτονόμισμα των ΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΔΡΑΧΜΩΝ, (το πεντοχίλιαρο).

Οι παλαιότεροι επίσης θυμόμαστε και το περιβόητο πείραμα με το εν λόγω χαρτονόμισμα, που όταν το έβαζες να καθρεφτίζεται απέναντι σε ένα τσίγκινο κουτί από το γάλα ΝΟΥΝΟΥ, φαινόντουσαν άν θυμάμαι καλά, ΚΕΡΑΤΑ, ή το 666. (Δεν θυμάμαι ακριβώς). ΚΑΙ ΟΜΩΣ, το νόμισμα αυτό, ΩΣ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ και εκείνο, το χρησιμοποιήσαμε ΟΛΟΙ στις συναλλαγές μας χωρίς να ´»ΔΙΑΒΟΛΟΠΟΙΗΘΟΎΜΕ»…

Είτε λοιπόν επρόκειτο για το ΑΞΙΟΓΡΑΦΟ τραπεζογραμμάτιο »ΠΕΝΤΟΧΙΛΙΑΡΟ», είτε τώρα, για το ΑΞΙΟΓΡΑΦΟ της νέας ηλεκτρονικής αστυνομικής ταυτότητας, άν υποτεθεί ότι θα περιέχει το 666 και η νέα ταυτότητα, όπως είπαμε, δεν χαρακτηρίζει ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ έναν χριστιανό κανένα επίσημο έγγραφο, παρά ΜΟΝΟ το βάπτισμα που έλαβε.

Θα χρησιμοποιούμε λοιπόν και την νέα ταυτότητα που θα εκδοθεί, ΜΟΝΟ ώς Κρατικό υποχρεωτικό »ΕΡΓΑΛΕΙΟ» του »ΚΑΙΣΑΡΑ», και μόνο για τις συναλλαγές μας, και ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο δεν θα προσδώσουμε στην συνείδηση μας για αυτό το πλαστικό έγγραφο. Τα πράγματα είναι πολύ απλά.

ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ άρνηση της Πίστεως που θα επιφέρει ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, θα υπάρξει ΜΟΝΟ με το σφράγισμα στο ΣΩΜΑ μας, και (ΟΧΙ ΣΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ), όπως αναφέρει το Ιερό Βιβλίο της Αποκαλύψεως για τα γεγονότα των ΕΣΧΑΤΩΝ.

Επίσης είναι ΛΑΘΟΣ και η άποψη ότι η νέα ταυτότητα απότελεί δήθεν, ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΌ »ΠΡΟΣΦΡΑΓΙΣΜΑ» πρίν το ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ στο ΣΩΜΑ μας που αναφέρει η Αποκάλυψη. Αυτό είναι μία ακόμα ΠΛΑΝΗ. Όσα προδρομικά διαβολικά »εφευρήματα» και να προκύψουν στην Ιστορία της Εκκλησίας από τους εχθρούς της, κανένα από αυτά δεν προκαλεί ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΤΩΣΗ για τον χριστιανό, και ετούτο αποδεικνύεται και ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ώς ακολούθως:

(ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ) Άν ένας μη-χριστιανός αποδέχεται τον Τριαδικό Θεό ώς τον μόνο αληθινό, αποδέχεται το Ευαγγέλιο, την λοιπή διδασκαλία της Εκκλησίας, τους Ιερούς Κανόνες, τους Πατέρες κλτ, αλλά για κάποιον τεχνικό λόγο ΔΕΝ ακόμα ΕΙΝΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΣ, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι μέλος της Εκκλησίας; Ασφαλώς ΟΧΙ, διότι όσο καλή διάθεση και άν έχει, επειδή ΔΕΝ έχει λάβει ακόμα βάπτισμα στο ΣΩΜΑ του, Η αγαθή διάθεση του δεν δύναται να τον κατατάξει στο σώμα της Εκκλησίας άν δεν βαπτιστεί.

Το ΙΔΙΟ ακριβώς εκ του ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ τώρα, ισχύει και για το θέμα μας. Δηλαδή, η ΑΠΟΔΟΧΗ από ανωτέρα βία, όλων των »ΠΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ» εφαρμογών του Αντχρίστου μέσα στο φάσμα της ιστορίας, ΔΕΝ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ, ούτε ώς μή αναστρέψιμος ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΛΥΣΜΟΣ, διότι αυτά, ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΥΝ το ΣΩΜΑ, όπως θα το αγγίξει στο τελικό ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ στα χρόνια των εσχάτων.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΝΩΣΤΕΣ »ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ» ΚΑΙ »ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ» ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ.

1. ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΑΡΕΘΑ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΓΙΑ »ΠΡΟΧΑΡΑΓΜΑ» ΣΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ.

Κατ’ αρχάς ο Αρέθας Καισαρείας ΔΕΝ είναι Άγιος της Εκκλησίας, αλλά ερμηνευτής. Λανθασμένα λοιπόν τον αποκαλούν ΑΓΙΟ. Υπάρχει Άγιος Αρέθας, μάρτυρας, αλλά δεν είναι ο Αρέθας ο Επίσκοπος Καισαρείας.

Έπειτα, οι ερμηνείες και των δύο ανδρών για το επίμαχο σημείο, ΔΕΝ είναι δεσμευτικές για την Εκκλησία, γι αυτό και ουδέποτε η Εκκλησία στην ερμηνευτική της για την Αποκάλυψη, αποδέχτηκε »ΙΣΟΤΙΜΙΑ» σφραγίσματος σε αντικείμενο, με ΕΚΕΙΝΗΝ του ΤΕΛΙΚΟΥ ΧΑΡΑΓΜΑΤΟΣ επι του ΣΩΜΑΤΟΣ.

Επομένως τα επίμαχα αποσπάσματα δεν έχουν καμία σχέση με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες της εποχής μας.

Προφανώς ο Άγιος Εφραίμ και ο Αρέθας, αναφέρονται σε »ΠΡΟ-ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ» ενέργειες ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ ΧΑΡΑΓΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΑΘΕΙ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΗΓΕΤΗΣ.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΤΩΡΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ. Άλλωστε αυτό φαίνεται και χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερες »αναλύσεις»

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΩΝ »ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΩΝ»: Όλοι οι Γέροντες (λένε), είναι εναντίον των νέων ταυτοτήτων από πολλά γραπτά τους που έχουμε, και προτρέπουν τον κόσμο να μήν τις πάρει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Κατ’ αρχάς πρέπει να ξεχωρίσουμε τους ΓΕΡΟΝΤΕΣ από τους ΣΥΓΧΡΩΝΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ.

Οι διάφοροι ΓΕΡΟΝΤΕΣ, όσο καλοί και αν είναι, είναι ΑΓΑΜΟΙ. ..

Δεν έχουν οικογένειες, παιδιά, οικονομικές υποχρεώσεις, σχολεία, φροντιστήρια παιδιών, ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ κτλ κτλ…Έχουν ΜΟΝΟ το ρασάκι τους και την αγία άσκηση τους.

Επι της διαβιώσεως όμως, ο μήνας για εκείνους »ΕΧΕΙ ΕΝΝΙΑ»…

Δεν το λέμε φυσικά με κάποια ειρωνεία, αλλά για να ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ στην κατανόηση της επιχειρηματολογίας για το θέμα των ταυτοτήτων.

Άν λοιπόν εκείνοι οι σεβαστοί άγαμοι Γέροντες μπορούν να πάνε στα βουνά και τις σπηλιές ,επειδή θα αρνηθούν τις νέες ταυτότητες που θα γίνουν υποχρεωτικές στα δύο επόμενα χρόνια, ΑΓΙΑ ΘΑ ΠΡΑΞΟΥΝ. Μπορούν όμως αυτό να το κάνουν οι ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΕΣ;

ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΏΡΑ

Να πάρουμε τους Οσίους Παϊσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο.

Οι αγιασμένοι αυτοί άνθρωποι, παρόλο που ήταν ΔΟΧΕΙΑ του Αγ. Πνεύματος, παρόλα αυτά, ήταν »ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΙ» Άγιοι. Δηλαδή διατηρούσαν και καλές σχέσεις με το »ΣΥΣΤΗΜΑ» ,δηλαδή την Πολιτεία. Δεν έδειχναν τον ζηλωτισμό λχ του »ΠΑΤΕΡΑ ΚΛΕΟΜΕΝΗ» … Απόδειξη ότι τους επισκέπτονταν ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ κ..α αξιωματούχοι Κρατών.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης είχε νοσηλευτεί μαζί με έναν μεγάλο πολιτικό ΔΙΑΒΟΛΟ της Χώρας μας, τον Ανδρέα Παπανδρέου, και του είχε φερθεί τόσο όμορφα στο νοσοκομείο μέσα όπως αναφέρουν τα σχετικά περιστατικά,.

Παρόλο που ο Άγιος γνώριζε ότι ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ είχε νομοθετήσει εναντίον του Ευαγγελίου με τον πολιτικό γάμο και την αποποινικοποίηση της μοιχείας….Και πολλά άλλα παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για την ‘ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΤΗΤΑ» των σύγχρονων Αγίων απέναντι στους άθεους Κυβερνώντες.

ΕΡΩΤΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ:

ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝ ΖΟΥΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ , ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΑΝ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΌ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ, ΕΠΕΙΔΉ ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΤΟ 666 (Ας δεχτούμε ότι θα το έχουν), ΜΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΌΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΠΛΈΟΝ ΝΑ ΣΥΝΑΛΛΑΣΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΖΟΎΣΑΝ ΠΡΙΝ;

ΘΑ ΕΥΛΟΓΟΥΣΑΝ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΎΓΧΡΟΝΟΙ ΆΓΙΟΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΩΝ;

Ασφαλώς ΟΧΙ…

Ακόμα το το 666 να είχαν, ΠΑΛΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝ ΖΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΘΑ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΜΙΑ »ΦΟΡΜΟΥΛΑ» ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ, ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ:

»ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΨΥΧΡΗ ΜΟΝΟ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΟΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΤΥΨΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙ ΣΑΣ »ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ» ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ.»

Έτσι θα συμβούλευαν τον κόσμο οι τρείς σύγχρονοι Άγιοι αν ζούσαν σήμερα, διότι πολύ απλά ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΧΑΡΑΓΜΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ, όπως αναφέραμε αναλυτικά και με επιχειρημάτα

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ:

Όποιος θέλει να αντιδρά εναντίον των νέων ταυτοτήτων από μία καθαρά »ΑΚΤΙΒΙΣΤΙΚΗ» διάθεση, δηλαδή επειδή οι νέες ταυτότητες καταργούν γενικά, τις ελευθερίες των ανθρώπων κτλ κτλ, αυτό ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ, και δεν είναι ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΑΜΑΡΤΙΑ.

Άν όμως αντιδρούμε και το χειρότερο ΔΙΑΔΙΔΟΥΜΕ ( ειδικά τώρα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), ότι με την αποδοχή της νέας ταυτότητας, υπάρχει τάχα, »ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΟΛΥΣΜΟΣ» ή πρόκειται για »ΙΣΌΤΙΜΟ» με το τελικό »ΧΑΡΑΓΜΑ» και τα όμοια πλανεμένα που ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες, τότε να γνωρίζουμε ότι ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ εκ ΔΕΞΙΩΝ 100%,

Και μάλιστα πέρα από την εκ δεξιών αμαρτία μας, προκαλούμε στα μάτια του Θεού και μία »ΑΛΓΕΙΝΗ» ΕΝΤΥΠΩΣΗ ώς προς το ομολογιακό σκέλος, διότι στο τέλος, ακόμα και ΕΚΕΙΝΟΙ που αντιδρούν και τώρα κάνουν τους »ΠΑΛΗΚΑΡΑΔΕΣ» βεβαιώνοντας ότι δεν θα πάρουν ποτέ τις νέες ταυτότητες, στο ΤΈΛΟΣ, προκειμένου να μην πάνε στα ΒΟΥΝΑ και τις ΣΠΗΛΙΕΣ (αφού χωρίς ταυτότητα δεν θα μπορούν να ζήσουν στις κοινωνίες) , στο ΤΕΛΟΣ και εκείνοι θα υποχωρήσουν και θα αναγκαστούν να τις πάρουν ΚΑΝΟΝΙΚΑ, και τότε ο Θεός θα τους πεί τρόπον τινά: »Που πήγε η λεβεντιά σας»;

Μεγάλη μπουκιά λέει ο λαός μας, φάε, μεγάλο λόγο ΜΗΝ ΠΕΙΣ…

Είναι ΚΑΙ αυτό που πρέπει να σκεφτούμε…

Γι αυτό λοιπόν πολύ προσοχή σε ότι ακούμε και διαβάζουμε για τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, από διάφορους πνευματικούς κύκλους.

Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας.

Διερευνώντας το θέμα των ψηφιακών ταυτοτήτων (Α)

Εισαγωγικά

Κυκλοφόρησαν μερικά αξιόλογα κείμενα για το θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων. Αυτά είναι τα εξής:

Α. Τὸ παράδειγμα τῶν χριστιανῶν λεγεωνάριων ὡς ἀναίρεση τῆς θέσεως, ὅτι ἡ νέα ταυτότητα ἀποτελεῖ τὸ σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ ὅσοι τὴν πάρουν ἀρνοῦνται τὴν πίστη τους του ιστορικού Αδ.Τσακίρογλου.

Β.Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών»

Γ. Α. ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΕΠΙ ΤΏΝ ΝΕΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ (συντάκτης Λ.Φ)

Δημοσιεύουμε στην συνέχεια για ενημέρωση αρχικά απόσπασμα από το πρώτο κείμενο και θα ακολουθήσει και το δεύτερο.

ΚΕΙΜΕΝΟ-Α-

Τὸ παράδειγμα τῶν χριστιανῶν λεγεωνάριων ὡς ἀναίρεση τῆς θέσεως, ὅτι ἡ νέα ταυτότητα ἀποτελεῖ τὸ σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ ὅσοι τὴν πάρουν ἀρνοῦνται τὴν πίστη τους (του ιστορικού Αδ.Τσακίρογλου.Απόσπασμα)

«…..Γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου δὲν θὰ ἀσχοληθῶ στὴν παροῦσα μελέτη. Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ξεκάθαρη στὸ τί πρόκειται νὰ προηγηθεῖ πρὶν ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος, πράγμα ποὺ δὲν ἔχει γίνει.

Ἡ θέση ποὺ ἐπιφέρει τρομερὴ σύγχυση καὶ γι’ αὐτὸ χρειάζεται μεγαλύτερη ἀνάλυση καὶ προσοχὴ εἶναι ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς νέας ταυτότητος ὡς σφράγισμα.

Αὐτοὶ ποὺ κηρύττουν αὐτὴ τὴν θέση δὲν ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν ἁγιοπατερικὲς ἀποδείξεις γιὰ τὰ λεγόμενά τους. Τὸ μόνο ποὺ λένε καὶ ξαναλένε εἶναι τὸ γνωστὸ χωρίο ἀπὸ τὴν Ἀποκάλυψη, ὅτι τὸ σφράγισμα ἔχει τὸ 666 καὶ ὅτι χωρὶς τὸ σφράγισμα (γι’ αὐτοὺς νέα ταυτότητα) δὲν θὰ μπορεῖς νὰ ἀγοράζεις, νὰ κινεῖσαι κλπ. («ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα» Ἀποκ. 13, 17). Ὅμως ἂν δεχθοῦμε τὴν ἐπιχειρηματολογία τους, τότε κατ’ αὐτὴ τὸ νούμερο 666 ὑπάρχει στὶς τραπεζικὲς κάρτες, στὰ κινητά, στὰ κομπιοῦτερ ποὺ ἂν καὶ φέρουν σύμβολα τοῦ Ἀντιχρίστου παραδόξως οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς θέσεως αὐτῆς χρησιμοποιοῦν. Τὸ ὅτι ὁδηγοῦν σὲ αὐτὴ τὴν κατεύθυνση δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι τὸ σφράγισμα. Ἡ Ἐκκλησία ὀνόμασε ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα προετοιμασίας τοῦ πιστοῦ γιὰ τὰ γεγονότα τῆς Ἀποκαλύψεως «τύπους».

Μᾶς διδάσκει ὁ ἀείμνηστος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

«ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΜΕ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΑΣ Η’ ΕΙΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ.

Γιατί ήδη προχωρούν και σκαλίζουν. Τώρα αρχή στις ταυτότητες, που δεν έχει πολλή σημασία από πλευράς σφραγίδος. Όπως σε πολλούς λέγω, το πεντοχίλιαρο έχει το 666, διανοήθηκες να το πετάξεις από την τσέπη σου; Συναλλάσσεσαι με αυτό. Αλλά έχει σημασία. Πού είναι η σημασία; Ότι γίνεται όλη η ιστορία step by step. Βήμα με βήμα. Μέθοδος «σαλάμι». Λίγο-λίγο. Ξέρετε τί θα πει μέθοδος σαλάμι, είναι σύγχρονες εκφράσεις αυτές. Παίρνουμε το σαλάμι και κόβουμε μία λεπτή φετίτσα. Και πάλι μία λεπτή φετίτσα. Και πάλι μία λεπτή φετίτσα.

Και δεν γίνεται αντιληπτό πως KOBOYME σιγά-σιγά, λίγο-λίγο, βήμα με βήμα.

Ξαναλέγω, όσα χαρτιά και να γράψουν το 666 επάνω.. οι κασέτες αγαπητοί μου επάνω… γράφουν αυτό, αυτός ο κωδικός, 666, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΕΙΣ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ.

Σας το λέγω να το ξέρετε. Ένας που το ξέρει θα μπορούσε να έχει την ταυτότητα αυτή, αλλά θα είναι έτοιμος να πει το ΟΧΙ, όταν θα ΄ρθει η ώρα για το μέτωπο. Αλλά οι πολλοί δεν το ξέρουν. Εκεί είναι ο κίνδυνος, γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρξουν τέτοιες ταυτότητες. Γι’ αυτό δεν πρέπει, διότι οι πολλοί δεν το ξέρουν και θα πουν κάποτε:

«Μα ξέρετε, οι ταυτότητες χάνονται ή πλαστογραφούνται, Λοιπόν. Νέα μέθοδος. Δεν θα καθίσουμε να γράψουμε επάνω σε ένα χαρτί, σε μια ζελατίνα η οποία είναι, ξέρω ‘γω, ζουληγμένη κτλ Αν μπορούμε στα μέτωπα.»

Και θα πουν οι άνθρωποι: (βήμα-βήμα είπαμε)

«Ε, ΤΙ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ, ΤΙ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ» (ἐδῶ).

Τὸ ἐρώτημα λοιπόν, δὲν εἶναι ἡ ταυτότητα, ἀλλὰ ἂν αὐτὸς ποὺ θὰ τὴν πάρει θὰ πεῖ μέχρις ἐδῶ. Στὸ μέτωπο ἢ στὸ χέρι ὄχι. Ὁ π. Ἀθανάσιος εἶνια ξεκάθαρος: «Ένας που το ξέρει θα μπορούσε να έχει την ταυτότητα αυτή, αλλά θα είναι έτοιμος να πει το ΟΧΙ, όταν θα ΄ρθει η ώρα για το μέτωπο». Τὸ πρόβλημα εἶναι γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ τοὺς ἐνημερώσουμε, ἀλλὰ σωστά.

Πρέπει να ξανατονιστεῖ: Ὅπως εἶχε πεῖ καὶ ὁ μακαριστὸς π. Γεώργιος Καψάνης, ποὺ ἦταν ἐναντίον τῶν ταυτοτήτων, τὸ 666 ἔχουν διὰ τοῦ Barcode καὶ τὰ τρόφιμα ποὺ τρῶμε καὶ οἱ τραπεζικὲς κάρτες ποὺ συνδιαλεγόμαστε. Αὐτὸ δὲν μᾶς δηλώνει ὅμως ὡς σφραγισμένους. Μάλιστα ἐνῶ δύο μοναχοί του σὲ ἕρευνά τους δήλωσαν, ὅτι βρῆκαν τὸ 666 στὶς νέες ταυτότητες (ἄγνωστο πῶς ἀφοῦ δὲν εἶχαν κυκλοφορήσει, γιὰ πολλοὺς δὲ γνῶστες τῆς ἡλεκτρονικῆς ἐπιστήμης ἡ μελέτη τους δὲν εἶχε ἐπαρκῆ στοιχεῖα) ὁ π. Γεώργιος ὡς ἐραστὴς τῆς ἀλήθειας δὲν ἱκανοποιήθηκε καὶ ζητοῦσε κι ἄλλες ἀποδείξεις φοβούμενος μήπως παρασύρει ἀδίκως ἀνθρώπους σ’ ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα (ἐδῶ). Ἔλεγε μάλιστα, ὅτι τὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν θὰ ὑποταχθεῖ. Ἂν ζοῦσε σήμερα, θὰ ἔφριττε μὲ τὴν πτώση τῶν μονῶν καὶ στὸ θέμα τῆς αἵρεσης καὶ σ’ αὐτὸ τῆς ἐκκοσμίκευσης.

Ὁ δὲ ἅγ. Παΐσιος εἶχε πεῖ:

«-Γέροντα, τί σχέση έχει αυτη η ταυτότητα με τό σφράγισμα;

–Η ταυτότητα δεν είναι τό σφράγισμα· είναι η εισαγωγή τού σφραγίσματος.

….Τώρα αφού ο υπουργός τους υποσχέθηκε (σσ. πρόσφατα τὸ ὑποσχέθηκε ὁ Μηταράκης στὸν Πειραιῶς Σεραφείμ) να μη βάλει το 666 στις ταυτότητες ούτε ορατώς, ούτε αοράτως, και αυτό κάτι είναι. Θα κάνουμε υπομονή, θα δείξουν τα πράγματα. Και μόνον που λένε ότι δεν βάζουν το 666, είναι κάτι. Αρνούνται και οι ίδιοι. Ας δούμε τελικά τι θα βάλουν. Μέχρι που να κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες, μπορεί να ‘ρθη και η οργή του Θεού.

Ύστερα, δεν είναι ότι σε είκοσι τέσσερις ώρες θα πρέπει να βγάλουν όλοι ταυτότητες. Αν βγουν οι πρώτες θα εξετασθούν και, αν βγει ψεύτης ο υπουργός, θα είναι δίκαιος ο αγώνας» (ἐδῶ).

Ἄρα σύγχρονοι Ἅγιοι (π.χ. Παΐσιος) καὶ φωτισμένοι γέροντες (π.χ. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος) συμφωνοῦν: Ἡ ταυτότητα δὲν εἶναι τὸ σφράγισμα. Εἶναι ὅμως τὸ προστάδιο καὶ γι’αυτὸ θὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ μὴν τὴν πάρουμε. Δὲν σημαίνει ὅμως ὅτι ὅποιος τὴν πάρει σφραγίστηκε καὶ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ διχαστοῦμε ὡς ποίμνιο σὲ ἔχοντες καὶ μὴ ἔχοντες ταυτότητα, ὅπως ἔγινε μὲ τὰ ἐμβόλια. Καὶ φυσικὰ πρέπει πάλι νὰ τονιστεῖ: Σφράγισμα χωρὶς Ἀντίχριστο δὲν ὑπάρχει.

Γιὰ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Χριστιανοὺς τῶν πρώτων αἰώνων Ἀντίχριστος ἦταν ὁ Νέρων, 

ὁ Δέκιος, ὁ Δομιτιανός, ὁ Διοκλητιανός κλπ. καὶ τὰ σύμβολά τους ἀκόμα καὶ τὸ ὄνομά τους ἦταν γιὰ τοὺς τότε Χριστιανοὺς τὸ 666:

«Όσοι εφαρμόζουν το εβραϊκό αλφάβητο, και αυτοί είναι οι περισσότεροι, χρησιμοποιώντας τα εβραϊκά σύμφωνα της λέξεως Nero Caesar, με την αντίστοιχη παραδοσιακή αρίθμηση, μετρούν N = 50, R = 200, W = 6, N = 50, Q = 100, S = 60, R = 200, Σύνολο 666¹.

   Όσοι πάλι εφαρμόζουν το λατινικό αλφάβητο θεωρούν ότι το 666 αποδίδει το όνομα «Διοκλητιανός» ή «Τίτος». Κατ’ άλλους, οι οποίοι δέχονται τη λανθασμένη γραφή 616 [αντί 666], που υπάρχει σε χειρόγραφα των χρόνων του Ειρηναίου, και η οποία γραφή «φαίνεται ως προϊόν μάλλον ερμηνευτικής αμηχανίας και αποδίδει το όνομα Γάιος Καίσαρ», θεωρείται ότι υπό το όνομα αυτό νοείται ο αυτοκράτωρ Καλιγούλας»².

Ἄλλοι γνωστοὶ χαρακτηρισμένοι ὡς Ἀντίχριστοι −στὴν ἐποχὴ τῶν ὁποίων δὲν μποροῦσες νὰ κινεῖσαι καὶ νὰ ἀγοράζεις ἐλεύθερα, ἡ πίστη διώχθηκε, ὑπῆρχε ὁ ἀγκυλωτὸς σταυρὸς καὶ ἄνθρωποι ἔφεραν νούμερα στὸ χέρι− ἦταν οἱ Χίτλερ, Στάλιν, Μάο Τσε Τούνκ π.χ. ὁ ἅγ. Ἀλέξανδρος Σμορέλ χαρακτήρισε τὸν Χίτλερ ως τὸν Ἀντίχριστο, ἄλλοι ὑπολόγισαν ἀριθμητικὰ καὶ μὲ βάση τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο τὸ ὄνομα HITLER καὶ κατέληξαν στὸ 666: HITLER (H = 107, I = 108, T= 119, L =111, E = 104, R = 117)³. Καὶ ὅμως τὸ Ἅγιον Ὄρος τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἀναγνώρισε τὸν Χίτλερ ὡς τὸν προστάτη του γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴν λεηλασία καὶ τὴν βουλγαρικὴ ἀπειλή, ὕψωσαν τὴν σημαία του καὶ κρέμασαν τὸ πορτραῖτο του στὸ Πρωτάτο⁴. Ἔγιναν οἱ πατέρες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, μεταξὺ αὐτῶν καὶ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄργανα τοὺ Ἀντιχρίστου; Ὁ ἑκάστοτε τύπος δὲν εἶναι ὁ Ἀντίχριστος.

Κατὰ τὴν γνώμη μου ὅμως τὸ πιὸ τρανὸ παράδειγμα τῆς λανθασμένης, συγχυσμένης διδασκαλίας τῶν σημερινῶν ποιμένων ποὺ μιλοῦν γιὰ σφράγισμα εἶναι ἡ περίπτωση τῶν Χριστιανῶν λεγεωνάριων (θὰ ἐπαναλάβω αὐτὸ τὀ ἐπιχείρημα), μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται μεγάλοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἐκτὸς τοῦ γεγονότος ὅτι Χριστιανοὶ ὑπηρετοῦσαν στὸν στρατὸ ποὺ ὑπάκουγε καὶ πολεμοῦσε ὑπὲρ τῶν τότε θεωρουμένων Ἀντίχριστων, γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν ὡς λεγεωνάριοι οἱ Χριστιανοὶ ἔπρεπε νὰ τηροῦν κάποια καθήκοντα:

«Ένας Ρωμαίος στρατιώτης ήταν υποχρεωμένος να ορκίζεται στους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες, να υπακούει εντολές ειδωλολατρών αξιωματικών, να συναναστρέφεται ειδωλολάτρες, να παρευρίσκεται (ως απλός στρατιώτης) ή να διεξάγει (ως υψηλόβαθμος αξιωματούχος) θυσίες προς τιμήν των παραδοσιακών θεών, να ζει μακριά από το σπίτι του αντιμέτωπος με πειρασμούς, να καταφεύγει στη χρήση βίας (πιθανότατα και στην ανθρωποκτονία)»⁵.

Κάθε λεγεωνάριος ἀνεξαρτήτου βαθμίδος ἔπρεπε μετὰ τὴν ἐκλογή του ὡς λεγεωνάριος «probatio» καὶ τὴν ἔγγραφή του στὶς λίστες τῶν λεγεώνων νὰ φέρει στὸν λαιμό του ἕνα «signaculum», δηλ. μία σφραγίδα ἀπὸ μόλυβδο. ἀπὸ τότε χαρακτηριζόταν «signatus», δηλ. σφραγισμένος.

Μετὰ ἔδινε τὸν στρατιωτικό του ὅρκο «sacramentum militare» ὁρκιζόμενος πίστη στὴν Ρώμη καὶ στὸν ἑκάστοτε αὐτοκράτορα⁶. Τὸν ὅρκο αὐτὸν τὸν ἔδινε ἕνας λεγεωνάριος καὶ στὴ συνέχεια ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔκαναν ἐπίσης ἕνα βῆμα μπροστὰ καὶ ὁρκίζονταν νὰ κάνουν τὸ ἴδιο «Idem in me»⁷.

Κάθε νέος αὐτοκράτορας ἀπαιτοῦσε ἀνανέωση τοῦ ὅρκου καὶ ἐπέβαλε δικά του ἔθιμα στὸ στράτευμα⁷ γιὰ νὰ ταυτοποιήσει τὸ πρόσωπό του μὲ τὸ στράτευμα⁸. Κάθε λεγεωνάριος ἔπρεπε στὰ γενέθλια τοῦ αὐτοκράτορα καθὼς καὶ σὲ κάθε σημαντικὸ γεγονὸς τῆς ζωῆς του νὰ παρουσιάζεται μὲ τὴν στολή παρελάσεως καὶ νὰ ἀνανεώνει τὸν ὅρκο του «nuncupatio votorum». Ἐὰν αὐτὸ γιὰ ὑπηρεσιακοὺς λόγους δὲν ἦταν δυνατὸν τότε παρουσιάζοντας ὁ τριβοῦνος «tribunus militum» (χιλίαρχος) ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς ἑκάστοτε μονάδος. Τὸ ἴδιο γινόταν καὶ «rosaliae signorum» στὴν θρησκευτικοῦ χαρακτῆρος στεφάνωση τῶν συμβόλων τῆς Λεγεώνας «signa» μετὰ ἀπὸ μία νίκη⁹.

Ὁ Τερτυλλιανὸς καταδίκαζε τὸν ὅρκο αὐτόν (Idol. 19, 2): «Δὲν ὑπάρχει τίποτα κοινὸ μεταξὺ τοῦ ὅρκου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ὅρκου τῶν ἀνθρώπων, μεταξὺ τῶν συμβόλων τῆς Πίστεως καὶ τῶν συμβόλων τοῦ Διαβόλου». Τὸ ἴδιο καταδίκαζε τὰ σύμβολα τῆς Λεγεῶνος (Coron. 11, 2): « Μπορεῖ ὁ στρατιώτης Χριστοῦ νὰ φέρει αὐτὰ τὰ σύμβολα? Καὶ μπορεῖ νὰ ἔχει πάνω του τὴν ταυτότητα τοῦ στρατηγοῦ του;». Ὅπως ὅμως θὰ δοῦμε παρακάτω ἄλλαξε τὴν στάση του καὶ ἔγινε πιὸ ἀνεκτικός.

Στοὺς μετὰ Χριστὸν αἰῶνες, δηλ. τοὺς αἱῶνες ποὺ ὑπῆρχαν πολλοὶ Χριστιανοὶ λεγεωνάριοι κάθε ἀνωτέρου καὶ κατωτέρου βαθμοῦ, εἰσήχθηκε τὸ ἔθιμο τοῦ τατουάζ «punktum». Punktum σημαίνει τὸ χάραγμα μὲ μία αἰχμή. «Sed non statim punctis signorum inscribendus est tiro delectus verum ante exercitio pertemptandus, ut utrum vere tanto operi aptus sit possit agnosci. […] Signatis itaque tironibus per cotidiana exercitia armorum est demonstranda doctrina»¹⁰. Δηλ.: Τὸ τατουὰζ αὐτὸ χαράζονταν στὸ χέρι εἴτε μὲ αἰχμηρὸ ἀντικείμενο εἴτε μὲ καυτὸ σίδερο καὶ μ’ αὐτὸ οἱ λεγεωνάριοι ἔφεραν στὸ σῶμα τους τὸ ὄνομα τοῦ στρατηγοῦ τους ἢ τὸ ὄνομα τῆς Λεγεώνας τους¹¹.

Ἐπίσης σὲ περιπτώσεις βράβευσης ἀνδρείας ὁ λεγεωνάριος (Χριστιανὸς καὶ μή) ἔπαιρνε ὡς βραβεῖο στέφανους καὶ τὰ φάλαρα (phalerae) ποὺ εἶχαν σημάδια θεῶν καὶ εἰδωλολατρικῶν συμβόλων. Τὰ φάλαρα θεωροῦνταν μεγάλη τιμὴ γιὰ ἕναν ρωμαῖο στρατιώτη. Ὅσοι Ἅγιοι, ἰδίως ἀξιωματικοί. βραβεύτηκαν ἀπὸ αὐτοκράτορες, ὅπως π.χ. ὁ Γεώργιος, σίγουρα ἔφεραν πάνω τους αὐτὰ τὰ βραβεῖα.

Βλέπουμε λοιπόν, ὅτι ἂν κάποιος Χριστιανὸς ἤθελε νὰ ὑπηρετήσει ὡς λεγεωνάριος ἔπρεπε νὰ πράξει τὰ παραπάνω, τὰ ὁποῖα ἂν ἴσχυαν σήμερα, οἱ γνωστοὶ σήμερα κηρύττοντες πατέρες θὰ τὰ ὀνόμαζαν ἀντίχριστα καὶ τοὺς Χριστιανοὺς αὐτοὺς, μεταξύ τους μάλιστα πολλοὺς Ἁγίους, θὰ τοὺς καταδίκαζαν ὡς προδότες τῆς Πίστεως.

Ἂς δοῦμε ὅμως, ποιά ἦταν ἡ ἱστορικὰ ἀποδεδειγμένη στάση τῶν Χριστιανῶν λεγεωνάριων σχετικὰ μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ὑποχρεώσεις τους.

Ὰς ἀρχίσουμε μὲ τὴν ἀρνητικὴ στάση. Κάποιοι Χριστιανοὶ τὰ ἀπέρριψαν ἀμέσως καὶ γι’ αὐτὸ θανατώθηκαν/μαρτύρησαν. Παράδειγμα μίας τέτοιας στάσης ἀποτελεῖ ὁ Μάρτυρας Μαξιμιλιανὸς ἀπὸ τὴν Νουμιδία ὁ ὁποῖος μαρτύρησε στὶς 12 Μαρτίου τοῦ ἔτους 295 μ.Χ. Ὁ Μάρτυρας αὐτὸς ἀρνήθηκε νὰ φορέσει τὸ «signaculum», δηλ. τὴν σφραγίδα ἀπὸ μόλυβδο. Διαβάζουμε στὴν «Acta Maximiliani»¹² τὰ λόγια του: 

«Non accipio signaculum saeculi; et si signaveris, rumpo illud, quia nihil valet. Ego Christianus sum, non licet mihi plumbum collo portare, post signum salutare Domini mei Jesu Christi…».

Δηλ. «δὲν θὰ πάρω τὸ signaculum saeculi καὶ ἂν μοῦ τὸ δώσετε θὰ τὸ σπάσω, διότι εἶμαι Χριστιανὸς καὶ δὲν μοῦ ἐπιτρέπεται νὰ φέρω τέτοια σύμβολα, ἀφοῦ βαπτίστηκα».

Ὅμως ὅλοι οἱ ἱστορικοὶ συμφωνοῦν ὅτι τέτοιες περιπτώσεις ἦταν μεμονωμένες καὶ μᾶλλον ἐπρόκειτο γιὰ ἐξαναγκασμένες στρατολογήσεις. Διότι ὁ Μαξιμιλιανὸς θὰ ἔπρεπε νὰ γνώριζε −ἂν πῆγε ἐθελοντικὰ στὴν Λεγεώνα− ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ δεχθεῖ ἕνα τέτοιο σύμβολο. Ἄρα πῆγε χωρὶς τὴν θέ4λησή του καὶ γι’ αὐτὸ δὲν δέχθηκε τὸ «signaculum».

Τὴν παραπάνω ἱστορικὴ θέση ἀποδεικνύουν τὰ −ἂς τὰ ὀνομάσουμε− θετικὰ παραδείγματα Χριστιανῶν. διαβάζουμε σχετικὰ μὲ τὴν «κεραυνοβόλο Λεγεώνα», τὴν XII Fulminata. Πρώτη ἀναφορὰ γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ποὺ συνέβη μεταξὺ 171-174 μ. Χ. ἔχουμε ἀπὸ μία ἐπιστολὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μάρκου Αὐρηλίου στὴ σύγκλητο. Αὐτὴ τὴν ἀναφορὰ γνώριζαν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς:

«Ένα τέτοιο θαυμάσιο γεγονός αναφέρεται στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσεβίου επισκόπου Καισαρείας (Βιβλ. Ε’ 5, 1-7) και το οποίο παραθέτουμε σε ελεύθερη απόδοση για διευκόλυνση των αναγνωστών. Οι μαρτυρίες των συγχρόνων εκκλησιαστικών συγγραφέων, όχι μόνον δεν αμφισβητήθηκαν από τους ειδωλολάτρες αλλά επιβεβαιώθηκαν με σχετικές μαρτυρίες, το οποίο όντως αποτελεί αναμφισβήτητη απόδειξη της αληθείας. Όσοι και πάλι δεν θέλουν να πιστέψουν μπορούν να σφραγίσουν τα μάτια και τ’ αυτιά τους…

                                                     ***

Βρισκόμαστε στα 172 μ.Χ. Οι Λεγεώνες του Ρωμαίου Καίσαρος Μάρκου Αυρηλίου είναι παρατεταγμένες σε μάχη εναντίων των Γερμανικών και Σαρματινών ορδών. Όμως το στράτευμά του πιέζεται σφοδρά από δίψα και ο ίδιος από βασανιστικότερη αμηχανία. Τότε οι στρατιώτες της Μελιτηνής Λεγεώνας (οι λεγεωνάριοι αυτοί δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά Χριστιανοί), των οποίων η συνοχή και ανδρεία στις μάχες ήταν ξακουστή εξ αιτίας της κοινής τους πίστης, γονάτισαν- κατά την χριστιανική συνήθεια- και επιδόθηκαν σε θερμή ικεσία προς τον Θεόν.

Αυτό το θέαμα φάνηκε παράδοξο προς τους εχθρούς όμως αμέσως πρόβαλε ένα ακόμη παραδοξότερο συμβάν. Μία σφοδρή ανεμοθύελλα κατέστρεψε τα στρατεύματά τους και τους ανάγκασε σε άτακτη φυγή. Αντίθετα μία ευεργετική βροχή έπεσε στον τόπο της Ρωμαϊκής στρατιάς- στην οποίαν ανήκαν οι ικετεύσαντες τον Κύριον- και την αναζωογόνησε την στιγμή που επρόκειτο να υποκύψει από την δίψα, όπως προαναφέραμε.

Η ιστορία αυτή καταγράφεται και από τους θύραθεν (=εκτός Εκκλησίας) ιστορικούς αλλά και από τους δικούς μας. Οι μεν πρώτοι αναφέρονται στο παράδοξο γεγονός χωρίς να ομολογούν πως αυτό συνέβη εξ αιτίας των δικών μας προσευχών. Από την άλλοι πλευρά, οι Χριστιανοί συγγραφείς, επειδή είναι φίλοι της Αληθείας, διηγούνται το γεγονός με απλότητα και ειλικρίνεια.

Ο Απολλινάριος μας παραδίδει και ακόμη μία πληροφορία σχετικά με το εν λόγω συμβάν. Λέγει πως από τότε και εξ αιτίας αυτής της θαυμαστής νίκης, ο βασιλιάς έδωσε στην λεγεώνα αυτήν την προσηγορία «Κεραυνοβόλος». Ακόμη ένας αξιόπιστος μάρτυς είναι ο Τερτυλλιανός, ο οποίος στην προς την σύγκλητο Απολογία του (υπέρ των Χριστιανών) αναφέρει το θαύμα αυτό με μεγαλύτερες και εναργέστερες αποδείξεις» ¹³.

Ἐδῶ βλέπουμε ὄχι ἕναν λεγεωνάριο ἀλλὰ μία ὁλόκληρη λεγεώνα νὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ Χριστιανοὺς καὶ μάλιστα ἦταν ξακουστὴ γιὰ τὴν πολεμική της δράση. Οἱ χριστιανοὶ λεγεωνάριοι συνέχισαν νὰ εἶναι Χριστιανοί, προσευχήθηκαν μάλιστα πρὶν τὴν μάχη στὸν Θεό, εἶχαν ὅμως ἀποδεχθεῖ καὶ ἔφεραν μὲ τιμὴ ὅλα τὰ προαναφερθέντα σύμβολα τῆς λεγεώνας καὶ μάλιστα πολεμοῦσαν γιὰ ἕναν αὐτοκράτορα ποὺ ἦταν διώκτης τῶν Χριστιανῶν. Οἱ Χριστιανοὶ Ἀπολογητὲς ὑπεράσπισαν καὶ ἐπαίνεσαν τὴν στάση τους καὶ τὴν ὑποστήριξή τους στὸν Αὐτοκράτορα. Ὁ δὲ Τερτυλλιανὸς ποὺ ἦταν τόσο ἀρνητικὸς στὴν χρήση ὅρκου καὶ στρατιωτικῶν συμβόλων ἀπὸ Χριστιανοὺς γράφει (Apol. 5,5–6):

«Ἐμεῖς ἀναφέρουμε ἕναν προστάτη τῶν Χριστιανῶν, τὸν ἀξιότιμο αὐτοκράτορα (σσ. Τὸν Μᾶρκο Αὐρήλιο), ποὺ σὲ ἐπιστολή του γράφει, ὅτι στὴν ἐκστρατεία κατὰ τῶν Γερμανῶν ἡ δολοφονικὴ δίψα τῶν ἐχθρῶν ἔσβησε μὲ τὴν βροχὴ ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὴν προσευχὴ τῶν Χριστιανῶν».

Ἐδῶ ὁ Τερτυλλιανὸς ὑμνεῖ ἕναν αὐτοκράτορα παρόλο ποὺ αὐτὸς ἐδίωξε τοὺς Χριστιανοὺς στὴν Γαλατία καὶ δὲν διαμαρτύρεται ποὺ οἱ Χριστιανοὶ στρατιῶτες ὁρκίστηκαν πίστη καὶ ἔφεραν τὰ σύμβολα τοῦ ἀυτοκράτορα αὐτοῦ.

Ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς στὸν «Προτρεπτικό» του (195 n.Chr.) γράφει, ὅτι ὁ στρατιώτης πρέπει νὰ ὑπακούει τὶς δίκαιες διαταγὲς τοῦ στρατηγοῦ του, ποὺ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν σχεδὸν πάντα εἰδωλολάτρης:

«Γεώργει, φαμέν, εἰ γεωργὸς εἶ, ἀλλὰ γνῶθι τὸν θεὸν γεωργῶν, καὶ πλεῖθι ὁ τῆς ναυτιλίας ἐρῶν, ἀλλὰ τὸν οὐράνιον κυβερνήτην παρακαλῶν·στρατευόμενόν σε κατείληφεν ἡ γνῶσις τοῦ δίκαια σημαίνοντος ἄκουε στρατηγοῦ».

Ἦταν λοιπόν αὐτοὶ προδότες τῆς Πίστεως ἢ σφραγισμένοι;

Διαβἀζουμε στὸν Συναξαριστὴ ὅτι ὁ ἅγ. Γεώργιος κατατάχθηκε σὲ νεαρὴ ἡλικία στὸν ρωμαϊκὸ στρατό, ὅπου καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν τόλμη καὶ τὸν ἡρωισμό του και ἔλαβε τὸ ἀξίωμα τοῦ τριβούνου, τοῦ Χιλιάρχου (ὑπενθυμίζω, ὅτι ὁ τριβοῦνος «tribunus militum» (χιλίαρχος) ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς ἑκάστοτε μονάδος ἀνανέωνε τὸν ὅρκο τῶν στρατιωτῶν). Λίγο ἀργότερα, ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανός (ὁ Ἀντίχριστος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης) τὸν ἔκανε δούκα (διοικητή) μὲ τὸν τίτλο τοῦ κόμητος (συνταγματάρχη) στὸ τάγμα τῶν Ἀνικιώρων τῆς αὐτοκρατορικῆς φρουρᾶς «πολλάκις πρότερον μεγαλοπρεπῶς διαπρέψας τοῦ τῶν σχολῶν μετὰ ταύτα πρώτου τάγματος κόμης κατ’ ἐκλογήν προεβλήθη».

Ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ ἀδαὴς δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλλει, ὅτι αὐτὰ σίγουρα δὲν θὰ γίνονταν ἂν ὁ Ἅγιος δὲν ὑπάκουε ἢ δὲν ἔδειχνε τὸν σεβασμό του στὰ σύμβολα τῆς λεγεώνας ἢ δὲν ἔφερε τὴν ταυτότητά του ἢ δὲν ὁρκιζόταν στὸν Διοκλητιανό. Μάλιστα ἔγινε ἀξιωματικὸς τῆς αὐτοκρατορικῆς φρουρᾶς, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται. Τὸ μαρτύριό του ἦλθε μόνο ὅταν ἔπρεπε νὰ ὁμολογήσει ὅτι εἶναι Χριστιανός. Αὐτὸ φυσικὰ ὁ Ἅγιος δὲν τὸ ἀρνήθηκε.

Τὸ ἴδιο διαβάζουμε καὶ στὸν βίο τοῦ ἁγ. Ἀκακίου. Ὑπηρετοῦσε στὶς στρατιωτικὲς τάξεις, καὶ εἶχε διοικητὴ τὸν ἑκατόνταρχο Φρῆμο. Κάποια μέρα αὐτός, μὲ ἀνωτέρα διαταγή, ἀνέκρινε τοὺς στρατιῶτες του γιὰ νὰ ἐξακριβώσει, πόσοι ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν χριστιανοί. Μεταξὺ αὐτῶν ποὺ ὁμολόγησαν ἦταν καὶ ὁ Ακάκιος. Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς ἀνακρίσεως, ὁ ἑκατόνταρχος δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει ἂν κάποιος ἦταν Χριστιανός, ποὺ σημαίνει ὅτι ὅλοι οἱ στρατιῶτες, καὶ οἱ Χριστιανοί, ἔκαναν τὰ καθήκοντά τους καὶ ἔφεραν τὰ σύμβολά τους, γεγονὸς ὅμως ποὺ δὲν ἐμπόδισε οὔτε κατ’ ἐλάχιστον τὴν ὁμολογία τους.

Ἕνα ἄλλο παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ περίπτωση τοῦ Γαλάτη λεγεωνάριου Αὐρηλίου Γάϊου ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 3ου αιώνα. Στὴν διασωθεῖσα ἐπιτύμβια στήλη του βρίσκουμε τὴν ἔκφραση «ἕως τῆς ἀναστάσεως», ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι πρόκειται περὶ Χριστιανοῦ. Στὴν ἴδια στήλη ἀναφέρεται ὅτι ὁ Αὐρέλιος εἶχε πολυετὴ στρατιωτικὴ ὑπηρεσία σὲ τρεῖς διαφορετικὲς λεγεῶνες καὶ «πρόκοψε» στὴ στρατιωτικὴ ἱεραρχία¹⁴. Ὁ Χριστιανὸς αὐτὸς ὑπηρέτησε ἐπὶ τοῦ «Ἀντιχρίστου» Διοκλητιανοῦ καὶ φυσικά, ἐπαναλαμβάνω, δὲν θὰ πρόκοβε στὴν στρατιωτικὴ ἱεραρχία ἂν εἶχε ἀρνηθεῖ τὰ προαναφερθέντα σύμβολα καὶ τὶς σφραγίδες.

Ἂς δοῦμε ὅμως καὶ τὴν περίπτωση κάποιων μεγάλων Ἁγίων: 

Ὁ ἅγιος Εὐστάθιος ὑπῆρξε πρὶν βαπτισθεῖ ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον ἐπιφανεῖς καὶ ἔνδοξους στρατηγοὺς τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους καὶ ἔζησε στοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Ὅταν βαπτίσθηκε Χριστιανὸς ὁ Τραϊανὸς τὸν ἔδιωξε ἀπὸ τὸ στράτευμα. Ὅταν ὅμως βάρβαροι εἰσέβαλαν στὸν Δούναβη ὁ αὐτοκράτορας Τραϊανός θυμήθηκε τὸν στρατηγὸ Πλακίδα (ἔτσι ὀνομαζόταν πρὶν τὴν βάπτισή του), ἐφ’ ὅσον καὶ ὅλοι οἱ στρατιῶτες ἐκεῖνον ζητοῦσαν ὡς ἡγέτη καὶ τὸν ἀνεκήρυξε στρατηλάτη. Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος ὡς ἀρχηγός πλέον τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατεύματος κατόρθωσε νὰ κατατροπώσει τοὺς ἐχθροὺς τοῦ κράτους καὶ τοῦ αὐτοκράτορα. Μετὰ ἀκολούθησε τὸ μαρτύριο του, διότι ὁ Ἅγιος ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στοὺς Θεοὺς καὶ διακήρυξε τὴν πίστη του.

Ἐδῶ τίθενται τὰ ἑξῆς εὔλογα ἐρωτήματα:

Θὰ ἀνακήρυττε ὁ Τραϊανὸς τὸν ἅγιο Εὐστάθιο στρατηλάτη, ἂν δεν εἶχε πρῶτα ἀνανεώσει τὸν ὅρκο του, λάβει τὴν σφραγίδα του καὶ ὁρκιστεῖ πίστη στὸν αὐτοκράτορα; Ὅποιος γνωρίζει τὴν ρωμαϊκὴ ἱστορία θὰ ἀπαντήσει φυσικὰ μὲ ἕνα ὄχι.

Θὰ ὁδηγοῦσε ὁ Ἅγιος τὰ στρατεύματα χωρὶς πρῶτα νὰ τηρήσει τὸ τυπικὸ τῆς λεγεώνας (ὅρκο ἀφοσίωσης, τιμὴ στὰ σύμβολα τῆς Λεγεώνας κλπ.) μετὰ ἀπ’ ὅσα ἔχουμε πεῖ μέχρι τώρα; Φυσικὰ ὄχι.

Καὶ πρέπει ἰδιαίτερα νὰ τονιστεῖ ὅτι ὅλοι οἱ λεγεωνάριοι, καὶ οἱ Ἅγιοι, ἔφεραν μπροστὰ ἀπὸ τὸ στράτευμα καὶ προστάτευαν τὸν ἀητὸ τῆς λεγεώνας ποὺ ἦταν ἀπεικόνιση τοῦ Διός.

Ὁ Ἅγιος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι μαρτύρησαν, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα καὶ γιατὶ ἀρνήθηκαν νὰ ἀπαρνηθοῦν τὴν πίστη τους καὶ ὄχι γιατὶ δὲν δέχθηκαν τὰ σύμβολα τῆς λεγεώνας. Τὰ ἴδια ίσχύουν π.χ ὅπως εἴδαμε καὶ γιὰ τὸν ἅγ. Γεώργιο, δοῦκα στὸν ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ Διοκλητιανοῦ, γιὰ τὸν ἅγ. Ἀνδρέα τὸν Στρατηλάτη, ἀρχιστράτηγο ἐπὶ Μαξιμιανοῦ, τὸν ἅγ. Θεόδωρο τὸν Στρατηλάτη, ἀρχιστράτηγο ἐπὶ Λικινίου καὶ τόσους ἄλλους. Πολλοὶ μάλιστα Χριστιανοὶ ἦταν καὶ πραιτωριανοί, δηλ. σωματοφύλακες τῶν ἄθεων καὶ ἀντίχριστων αὐτοκρατόρων: «In sacro comitatu dominorum nostrorum Diocletiani et Maximiani, Constantinii et Maximi, milites Christiani sunt et militant» (Act. Max. 2, 9).

Πρέπει νὰ ξανατονιστεῖ, διότι ἀλλιῶς κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ ὑπηρετήσει: Ὅλοι αὐτοὶ ὀρκίστηκαν τοὺς ὅρκους τῆς λεγεώνας, ἔφεραν πάνω τους τὰ σύμβολα/σφραγίδες τῆς λεγεώνας, πολέμησαν γιὰ «Ἀντίχριστους» αὐτοκράτορες τιμώντας τὸν ὅρκο καὶ τὸ ἀξίωμα τους. Δὲν πρόδωσαν ὅμως, ἀντιθέτως μαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τους καὶ ἁγίασαν.

Ὁ Ὠριγένης ἔλεγε ὅτι οἱ Ἅγιοι πολεμώντας γιὰ τὴν Ρώμη καὶ παρὰ τὰ σύμβολά της πολεμοῦσαν γιὰ τὴν κάθαρσή της καὶ ἐνάντια στοὺς δαίμονες: 

«[…]Εἰ οὖν τοῦτ’ εὐλόγως γίνεται, πόσῳ μᾶλλον ἄλλων στρατευομένων καὶ οὗτοι στρατεύονται ὡς ἱερεῖς τοῦ θεοῦ καὶ θεραπευταί, καθαρὰς μὲν τηροῦντες τὰς δεξιὰς ἀγωνιζόμενοι δὲ διὰ τῶν πρὸς θεὸν εὐχῶν ὑπὲρ τῶν δικαίως στρατευομένων καὶ ὑπὲρ τοῦ δικαίως βασιλεύοντος, ἵνα τὰ ἐναντία πάντα καὶ ἐχθρὰ τοῖς δικαίως πράττουσι καθαιρεθῇ; Ἡμεῖς δὲ καὶ ταῖς εὐχαῖς πάντας δαίμονας, τοὺς ἐγείροντας τὰ πολεμικὰ καὶ ὅρκους συγχέοντας καὶ τὴν εἰρήνην ταράσσοντας, καθαιροῦντες μᾶλλον βοηθοῦμεν τοῖς βασιλεύουσιν ἤπερ οἱ δοκοῦντες στρατεύεσθαι»¹⁵.

Ἀκόμα καὶ οἱ αὐστηροὶ Ἀπολογητὲς ὅπως ὁ Τερτυλλιανὸς κατάλαβαν, ὅτι δὲν μποροῦσαν νὰ ἀρνηθοῦν, ὅτι Χριστιανοὶ ὡς λεγεωνάριοι ἦσαν ἀντιμέτωποι μὲ τὰ ἤθη, τὰ σύμβολα καὶ τὰ καθήκοντα τῆς Λεγεώνας.

Στὴν Ἀπολογία του (16, 8) ποὺ γράφτηκε στὸ 195, δηλ. πρὶν προσχωρήσει στὴν αἵρεση λέγει:

„»Ὁλόκληρο τὸ στρατόπεδο τιμάει καὶ προσκυνάει τὶς σημαῖες καὶ τὰ σύμβολα καὶ ὁρκίζεται σ’ αὐτά».

Γι’ αυτὸ καὶ προσπαθοῦσαν νὰ τὰ δικαιολογήσουν λέγοντας ὅτι ἦταν ἁπλῶς σιωπῶντες καὶ παρόντες καὶ ὄχι συμμετέχοντες, πρᾶγμα ποὺ φυσικὰ δὲν στέκει ὡς ἐπιχείρημα: «Nam aequae quiescendo confirmas maiestatem eorum, cuius causa videberis obligatus. Quid refert, deos nationum dicendo deos an audiendo confirmes, iures per idola an ab alio adiuratus adquiescas?»¹⁶.

Σὲ ὅλα τὰ παραπάνω περὶ χριστιανῶν λεγεωνάριων παρακαλῶ τὸν ἀναγνώστη νὰ προσθέσει τὰ σύγχρονα παραδείγματα χριστιανῶν ἢ κρυπτοχριστιανῶν ποὺ ὑπηρέτησαν ὴ ἀκόμα ὑπηρετοῦν σὲ κομμουνιστικὰ ἢ ἰσλαμικὰ στρατεύματα, φέροντας τὰ ἄθεα σύμβολά τους, κρατώντας ὅμως τὴν πίστη τους.

Βλέπουμε λοιπόν, ὅτι τὰ ὅποια σύμβολα ἢ «σφραγίσματα» στοὺς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες τύπους τοῦ «Ἀντιχρίστου» δὲν ἀποτελοῦν τὸ σφράγισμα τῆς Ἀποκαλύψεως οὔτε συνεπάγονται προδοσία τῆς Πίστεως, διότι τότε θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποκηρύξουμε τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὴν ξεχνοῦμε μάλιστα τὸ Λογγῖνο, τὸν ἐκατόνταρχο ποὺ παρὰ τὰ σύμβολα ποὺ ἔφερε, πίστεψε καὶ ἔδειξε μεγαλύτερη πίστη στὸν Κύριο ἀπὸ ὅτι ὁ ἐκλεκτὸς λαός Του. Θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνει αὐτὸ ἂν ἦταν τσιπαρισμένος καὶ σφραγισμένος;

Ὁ ἀγώνας ἐναντίων τῶν νέων ταυτοτήτων εἶναι δίκαιος, διότι οἱ νέες ταυτότητες λειτουργοῦν εἰς βάρος τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν δημοκρατικῶν μας δικαιωμάτων καὶ φυσικὰ ἐναντίον τῶν ἀντεκκλησιαστικῶν ἀποφάσεων (βλ. ΛΟΑΤΚΙ) καὶ τῆς ἀλλαγῆς τῆς Πίστεως. Εἶναι δίκαιος καὶ πρέπει νὰ συνεχιστεῖ, ἀλλὰ χωρὶς ἀβάσιμες προσωπικὲς γνῶμες καὶ ἀκρότητες.

Ἂν ἀποφύγουμε αὐτὲς τὶς ἀκρότητες ποὺ δυστυχῶς σήμερα προκαλοῦν τρομερὴ σύγχυση καὶ ἀντιπαλότητα, θὰ ἐπιτύχουμε τὴν ἑνότητα ποὺ τόσο λείπει στὸν ὁμολογιακὸ χῶρο, θὰ ἀποφύγουμε τὴν διχόνοια καὶ τὴν καταδίκη τῶν ἀδελφῶν μας, ποὺ ἤδη συμβαίνει καὶ θὰ μπορέσουμε καλύτερα καὶ θεάρεστα νὰ πολεμήσουμε γιὰ τὰ Θεῖα καὶ τὰ δίκαια.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Ὑποσημειώσεις

1.     Τὰ σχετικὰ παραδείγματα εἶναι ἀπὸ Νικολάου Βασιλειάδη: «ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου», ἐκδόσεις «ο Σωτήρ» σελ. 420-437: ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ, Απόδειξις περί Χριστού και περί Αντιχρίστου, κεφ. 1 ΒΕΠΕΣ 6, 214 [35] – 215 [3]. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, Έλεγχος και Ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως [ ή Κατά αιρέσεων], βιβλ. V, κεφ. 30, 1 PG 7, 1203 – 1205.

2.     Εἰρηναίου, ὅ. π., PG 7, 1203 – 1205.

3.     https://www.sueddeutsche.de/wissen/verschwoerungstheorien-alles-koennte-anders-sein-1.834645-5.

4.     https://www.mixanitouxronou.gr/i-epistoli-ton-monachon-toy-agioy-oroys-ston-chitler-toy-zitoysan-na-prostatepsei-tis-mones-apo-ti-voylgariki-apeili-giati-kremasan-portraito-toy-stin-moni-agioy-panteleimonos/.

5.     Δρ. Δέσποινα Ιωσήφ, «Ένα ηθικό δίλημμα των πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων». Περιοδικό «Ιστορικά Θέματα» Νο 30, Ιούνιος 2004 σελ. 8-19.

6.     Yann Le Bohec: Die römische Armee. Von Augustus zu Konstantin d. Gr. Franz Steiner, Stuttgart 1993, σελ. 80. Veg. mil. 2,5: iurant autem milites omnia se strenue facturos, quae praeceperit imperator, numquam deserturos militiam nec mortem recusaturos pro Romana republica.

7.     Manfred Clauss: „Gebt dem Kaiser, was des Kaisers ist!“ Bemerkungen zur Rolle der Christen im römischen Heer, in: Peter Kneissl (Hrsg.): Imperium Romanum: Studien zur Geschichte und Rezeption. Festschrift für Karl Christ zum 75. Geburtstag. Stuttgart, 1998, S. 94; Stoll, Integration 2001 S. 162; Heinz Lothar Barth: Die Haltung des Christentums zum Krieg. Antike Stimmen und spätere Entwicklung, in: Civitas 17/18 (2013) S. 23.

8.     Manfred Clauss: RAC XIII 1986 Sp. 1087; Oliver Stoll: Offizier und Gentleman. Der römische Offizier als Kultfunktionär, in: Oliver Stoll(Hrsg.): Römisches Heer und Gesellschaft: gesammelte Beiträge 1991 – 1999, Stuttgart, 2001, S. 96.; Stoll, Integration 2001 S. 162.

9.     Stoll, Gentleman 2001 S. 94.; Stoll, Integration 2001 S. 197; 233; Yann Le Bohec: Die römische Armee. Stuttgart, 2016 S. 275.

10. Vegetius: Epitoma Rei Militaris, hrsg. von M. D. Reeve (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis). Claredon Press, Oxford 2004, σελ. 12.

11.  Saglio Daremberg, Dictionnaire des Antiquités grecques et romains V, t. 1, Paris 1905, 105.

12.  Konrad Stauner: Das offizielle Schriftwesen des römischen Heeres von Augustus bis Gallienus (27 v. Chr.–268 n. Chr.). Eine Untersuchung zu Struktur, Funktion und Bedeutung der offiziellen militärischen Verwaltungsdokumentation und zu deren Schreibern. Dr. Rudolf Habelt, Bonn 2004, σελ. 37 ὑποσ. 90.

13. https://www.impantokratoros.gr/837BDDD5.print.el.aspx?__cf_chl_tk=K6qMi_GtPPnb6mcfCR0z_7dVGmXhRCo4f.D_95qfghI-1640686842-0-gaNycGzNCH0. Mommsen, Theodor, Das Regenwunder der Marcussäule. In: Hirschfeld, Otto (Hrsg.), Theodor Mommsen – Gesammelte Schriften IV, Berlin 1906, 498–513;)

14. Thomas Drew-Bear, “Les voyages d’ Aurelius Gaius, soldat de Diocletien”. La geographie administrative e politique d’ Alexandre a. Mahomet: Actes du Colloque de Strasbourg 1981, σελ. 97-98.

15.  Origenes contra Celsum. VIII 73, 2

16.  Tertullianus. De idololatria. 21, 1-2

ΠΗΓΗ.ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….

Περί Επιταφίων και Εγκωμίων της Παναγίας

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)

Εισαγωγικά ιστορικά στοιχεία

Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται για ένα καινούργιο σχετικά «έθιμο» που εξαπλώνεται σιγά-σιγά σε όλη την Ελλάδα, η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας την παραμονή της τίμησης της Κοιμήσεώς της, την 15η Αυγούστου, και οι ψαλμοί των Εγκωμίων της, μια πρακτική που ο μεν ο κόσμος το ενστερνίστηκε ως έθιμο, ενώ η επίσημη Εκκλησία προβληματίζεται ακόμα.

Τα εγκώμια της Παναγίας είναι οι ύμνοι που ψάλλονταν πάνω από τον Τάφο της Παναγίας στα Ιεροσόλυμα ανήμερα της Κοιμήσεως και εμφανίστηκαν στα τέλη του περασμένου αιώνα στις Κυκλάδες, ενώ σύντομα εξαπλώθηκαν ακόμα και σε Ελληνορθόδοξες Ενορίες της Διασποράς και Μοναστήρια, εκτός από τα Αγιορείτικα.

Σύντομα το «καινοφανές» ζήτημα συζητήθηκε στην Ιερά Σύνοδο του Απριλίου 1865, η οποία υπό την Προεδρία του Μητροπολίτου Αθηνών Θεοφίλου αποφάσισε ότι δεν περιέχονται στο τυπικό της δικής μας θρησκείας, και παρ’ ότι εξυμνούν τη Μητέρα του Χριστού δεν είναι ανεκτή η «εισαγωγή» τους στη λατρεία.

Με το σκεπτικό ότι τιμούμε δεόντως την Παρθένο, όταν σεβόμαστε την τάξη της Εκκλησίας και όχι όταν την καταφρονούμε, εξέδωσε την υπ’ αριθμ 135, αριθμ. πρωτ. 4319, 21/4/1865 Εγκύκλιο «προς τους κατά το Κράτος Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας» «περί απαγορεύσεως Επιταφίου ύμνου εις την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», επισημαίνοντας: «…η τοιαύτη ακολουθία είναι ασυνήθης και πάντη ξένη εις την καθ’ όλου ορθόδοξον Ανατολικήν του Χριστού Εκκλησίαν».

Το επίσημο τυπικό της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας συντάχτηκε από τον επιφανή πρωτοψάλτη Γεώργιο Βιολάκη και εκδόθηκε από το πατριαρχικό τυπογραφείο στην Κωνσταντινούπολη το 1888, και μέχρι σήμερα αποτελεί το επίσημο τυπικό όχι μόνον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και των πατριαρχείων και των αυτοκέφαλων Εκκλησιών της Αλεξανδρείας, των Ιεροσολύμων, της Ελλάδος, της Κύπρου και άλλων.

Σε αυτό για τα Εγκώμια αναφέρονται τα εξής: «Στον όρθρο της εορτής της Κοιμήσεως, ανήμερα στις 15 Αυγούστου, ευθύς μετά την καταβασίαν της θ´ (ωδής) συνηθίζεται ενιαχού, όπου πανηγυρίζεται η εορτή αύτη μεγαλοπρεπώς, προς πλείονα τάχα δόξα και τιμήν της Θεοτόκου, ίνα ψάλλωνται τα λεγόμενα “εγκώμια της Παναγίας”, κατά μίμησιν των του Κυρίου ημών, των ψαλλομένων εν τω όρθρω του Μ. Σαββάτου. Η Μεγάλη Εκκλησία κατακρίνουσα παν ό,τι καινοφανές και κακόζηλον, έστω και γινόμενον προς τιμήν της Θεοτόκου, αποδοκιμάζει ταύτα επισήμως και απαγορεύει μάλιστα αυστηρώς».

Με τον τρόπο αυτό επιχειρήθηκε επίσημα η παύση του ξενόφερτου εθίμου, ωστόσο παρέμεινε ως τοπικό έθιμο σε κάποιες περιοχές της χώρας, λαμβάνοντας μεγάλες διαστάσεις όταν πια «διαφημίστηκε» ως τέτοιο, με τις μπάντες να παιανίζουν πένθιμα, τις καμπάνες να χτυπούν και το χριστεπώνυμο πλήθος να ακολουθεί με ευλάβεια, λίγο πριν πάνε στο τοπικό πανηγύρι.

Για πολλούς στην επίσημη Εκκλησία το ζήτημα της καταστρατήγησης του τυπικού δημιουργήθηκε από αυτούς ακριβώς που όφειλαν να το τηρούν, καθώς οι περισσότεροι ψάλτες, ακόμη και κάποιοι από τους κληρικούς δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει επίσημο και υποχρεωτικό τυπικό της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να υιοθετούν πρακτικές στο όνομα κάποιων αόριστων, αλλά θελκτικών για τον κόσμο «εθίμων».

Το γεγονός ότι τα χαρακτηριζόμενα «εγκώμια της Παναγίας» δεν ανήκουν στους επίσημους ύμνους της Εκκλησίας, ούτε στην ακολουθία της 15ης Αυγούστου, ούτε στον εσπερινό, ούτε στον όρθρο, ούτε στα μεθέορτα, αλλά και το ότι δεν έχουν σταθερό ή επίσημο κείμενο, έχει οδηγήσει στο φαινόμενο κάθε μοναστήρι ή εκκλησία που τα συμπεριέλαβε στους εορτασμούς του Δεκαπενταύγουστου να έχει τα δικά του «εγκώμια», χωρίς πλέον αυτά να έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά Ιεροσολυμίτικα Εγκώμια από τα οποία προήλθαν.

Ο Επιτάφιος της Παναγίας

Ακόμα ένα σημαντικό θέμα δημιουργήθηκε από την επικράτηση της πρακτικής της λιτάνευσης του Επιταφίου της Παναγίας, που παρ’ ότι δεν καταγράφεται επισήμως στο τυπικό της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, έφτασε σε κάποιες περιοχές της Ελλάδος να θεωρείται και να πραγματώνεται ως τυπική λατρεία του Δεκαπενταύγουστου.

Η τελετουργία της «Ταφής της Θεοτόκου» ξεκίνησε και αυτή στην Ιερουσαλήμ και από εκεί μεταφέρθηκε στη Ρωσία, όπου λάβαινε αρχικώς χώρα μόνο στον Καθεδρικό Ναό Ουσπένσκυ της Μόσχας.

Η τέλεσή του εξαπλώθηκε αργά ανάμεσα στους Ρωσοορθόδοξους, χωρίς να υιοθετηθεί από την πλειονότητα των ναών ή των μοναστηρίων, αποκτώντας και εκεί τοπικό χαρακτήρα, καθώς αλλού πραγματοποιείται κατά την Αγρύπνια της Κοιμήσεως και αλλού την τρίτη ημέρα μετά την Κοίμηση.

Σκέψεις-Απόψεις-Προβληματισμοί

Α.Ο ιστορικός τάφος του Θεανθρώπου Χριστού βρίσκεται στον ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. Τάφος του Χριστού όμως είναι και η κάθε Αγία Τράπεζα, που τελείται το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έτσι καθιερώθηκαν και πολλοί επιτάφιοι.

Ο Επιτάφιος στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό είναι λειτουργικό ύφασμα που στην κανονική μορφή του αποτελείται από ένα μεγάλο, κεντημένο και συχνά με πλούσια διακόσμηση ύφασμα, το οποίο φέρει επάνω του μια εικόνα του νεκρού σώματος του Ιησού Χριστού, συχνά με απεικονίσεις της μητέρας του και άλλων μορφών.

Β.Ο ιστορικός τάφος της Παναγίας βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα.

Η Παναγία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑ για να διαθέτει και άλλους τάφους.

Γι΄αυτό ο επιτάφιος της Παναγίας είναι ΜΑΡΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΙΡΕΤΙΚΉ ΠΡΑΚΤΙΚΗ.  Μάλιστα, βλέπομε να φιγουράρει -δίκην «φολκλορικού» happening- ακόμη και σε επίσημα προγράμματα Ιερών Μονών και Ενοριών για την Εορτή της Κοιμήσεως!

Γ.. Ο Επιτάφιος και τα Εγκώμια είναι μια ιδιαιτερότητα του Χριστού μέσα στη λατρεία μας. Δεν αξίζει  ο Χριστός να έχει αυτή την ιδιαιτερότητα; Γιατί  την καταργούμε;

       Μπορεί βέβαια  και τη Μεγάλη Παρασκευή να ψέλνουμε Εγκώμια στον Χριστό, και να περιφέρουμε τον Επιτάφιο,  κτυπώντας πένθιμα τις καμπάνες,  όμως  παράλληλα περιμένουμε την εκ νεκρών Ανάστασή Του.   Δεν μένουμε δηλαδή  στο θάνατό Του, που θα ήταν απελπισία.  Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και  με τα Εγκιώμια και τον Επιταφιο της Παναγίας. Η  τοποθέτηση του Επιταφίου    στη μέση του Ναού,  η περιφορά του  (σε μερικές ενορίες  χτυπάνε και  τις καμπάνες πένθιμα!), αφήνουν την  αίσθηση ότι η Παναγία πέθανε και έμενε στον τάφο. Όμως, μετέστη προς τους ουρανούς, νικώντας και αυτή με τον  θάνατο, τον θάνατο. Αυτή η  νίκη κατά του  θανάτου «θάβεται» με τον Επιτάφιο, που κάνουμε προς τιμήν της!  Κάτι ήξεραν οι προγενέστεροι  Πατέρες-Συνοδικοί Αρχιερείς,  που είπαν:              «… Η  τοιαύτη ακολουθία είναι ασυνήθης και πάντη ξένη εις την καθ’όλου ορθόδοξον Ανατολικήν του Χριστού Εκκλησίαν».

Ε. Η συγκεκριμένη τελετή του επιταφίου και των εγκωμίων της Παναγίας σαφώς έχει τοπική -Ιεροσολυμίτικη- προέλευση, γίνεται στον τάφο της Παναγίας και ας μείνει εκεί. Εκεί όντως έχει νόημα και αξία. Παραπέρα χάνει..

ΣΤ. Το κενό στη λειτουργική ζωή των ενοριών της Εκκλησίας της Ελλάδος εκδηλώνεται και φέτος με το ψευτο-έθιμο των εγκωμίων και της περιφοράς του επιταφίου της Παναγίας. Μια ανάρμοστη, αντικανονική, νεωτεριστική λειτουργική προσθήκη στο τυπικό της Εκκλησίας μας, που έχει τις ρίζες της στην παπική δύση, με σκοπό να δημιουργήσει μια παράξενη εικόνα φολκλορικής Ορθοδοξίας, αποξενωμένη από το μυστηριακό χαρακτήρα της εκκλησιαστικής πνευματικής ζωής της κατά Ανατολάς Αποστολικής και Πατερικής Εκκλησίας του Χριστού. Την ώρα μάλιστα, που υπάρχει συνοδική απόφαση καταδίκης και απαγόρευσης αυτού του φαινομένου.

Ζ.Μια πιο συγκρατημένη τελετή στα πλαίσια της Λιτής του Εσπερινού της Παναγίας (όπως προτείνει ο Καθηγητής κ. Αριστ. Πανώτης σε έκδοσή του), χωρίς κουβούκλια και περιφορές -που θυμίζουν ακριβώς Μ. Παρασκευή- θα ήταν ίσως ανεκτή.

Είναι καιρός, στην εποχή της πλάνης και της παναίρεσης του Οικουμενισμού, να βρεθούν επίσκοποι και ιερείς που θα αντιδράσουν, επιλέγοντας να μείνουν πιστοί στις επιταγές της Πίστης μας, ώστε να βοηθήσουν το λαό να στραφεί στην ιερή μας Παράδοση.

Η. Ο Σατανάς, που μισεί την αειπάρθενη Κυρία Θεοτόκο, δεν αντέχει το Ορθόδοξο Δεκαπενταύγουστο με τη λατρευτική σεμνότητα της προσέγγισης των πιστών στην Τιμιωτέρα των Ουρανών. Επιχειρεί να αδειάσει από αγιότητα το πνεύμα της εορτής της Κοιμήσεως, αποκαθηλώνοντας στις ψυχές των Ορθοδόξων τον ιερό αγιοπνευματικό σύνδεσμό τους με την Εορτή.

Θ. Στην πολεμική που έχει αναπτυχθεί καταγράφεται το επιχείρημα ότι εφόσον πουθενά δεν αναφέρεται ότι απαγορεύεται (όπως τα Εγκώμια), άρα επιτρέπεται, ωστόσο σε κανένα επίσημο κείμενο της δικής μας Εκκλησίας δεν υπάρχει αναφορά σε Επιτάφιο.

Αντιθέτως, ο Παλαιών Πατρών Διονύσιος το 1541 καταγράφει στα Αγιοταφίτικα εγκώμια ότι «…προευτρεπισθέντος αναλογίου, τίθεται η αγία εικών της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», άρα τίθεται η εικόνα της Κοιμήσεως στο αναλόγιο για προσκύνημα και δεν περιφέρεται σε λιτανεία πάνω σε επιτάφιο.

Το αντεπιχείρημα ωστόσο είναι ότι το τυπικό κάθε θρησκείας δεν είναι εθιμικό, καταγράφεται στα βιβλία αυτής και αναπροσαρμόζεται από τα αρμόδια όργανά της, όπως ακριβώς η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος καθιέρωσε τον εορτασμό της Κοιμήσεως στα πλαίσια της καθιέρωσης του Μαριολογικού Δόγματος.

———————————————————–

Ι… Και μια αναγκαία εξαρχής διευκρίνιση: Όταν μιλάμε για “επιτάφιο” εννοούμε το σώμα της Παναγίας σκέτο κατά μίμηση του επιταφίου του Χριστού. Δεν εννοούμε το να τοποθετήσομε την κανονική Εικόνα της Κοιμήσεως σε ανθοστόλιστο κουβούκλιο και να την λιτανεύσομε. Αυτό είναι μέσα στην Παράδοσή μας, όπως άλλωστε και για εικόνες άλλων Αγίων στις Εορτές τους.

Το πρόβλημα είναι η  εισβολή και “καθιέρωση” επιταφίων, όπως αυτός που παραθέτω στην πιο πάνω εικόνα, που εξοβελίζουν την εικόνα της Κοιμήσεως, η οποία, έχει πέραν της Θεοτόκου και το Πρόσωπο του Χριστού, το Οποίο δεν μπορεί να απουσιάζει! Ό,τι είναι η Παναγία είναι επειδή είναι Μητέρα του Θεανθρώπου, Θεοτόκος. Και αυτό αποδίδεται άρτια δογματικά και θεολογικά στην κανονική Εικόνα της Κοιμήσεως, αυτήν την οποία η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει εδώ και αιώνες.

Καλό όμως είναι να ανατρέξομε στις πηγές της Παράδοσής μας. Δεν είμαστε Προτεστάντες, όπου ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει και νομίζει ότι έτσι ευαρεστεί τον Θεόν. Έχομε Εκκλησία, έχομε Παράδοση, έχομε Πατέρες, έχομε Τυπικό. Και αυτό το έρμο το Τυπικό δεν έγινε για να μας υποδουλώσει, αλλά για να διαφυλάξει την Ορθόδοξη Δογματική και Θεολογία μας από τις αλλότριες επιρροές… Για να μας κρατά στην ταπείνωση και στην υπακοή προς την Εκκλησία, για να βγάλει από τη Λατρεία του Θεού το πιο ζοφερό και θεομίσητο στοιχείο: το ίδιον θέλημά μας, τον εγωκεντρισμό μας.

Δεν είναι τυχαίο ότι το κακόζηλο και ξένο προς την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία μας φαινόμενο των «επιταφίων» και «εγκωμίων» της Παναγίας ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα από νησιά των Κυκλάδων, όπου η παρουσία και επιρροή των ρωμαιοκαθολικών στοιχείων ήταν και παραμένει έντονη, λόγω ιστορικών συγκυριών. Και είναι ένα ακόμη αρνητικό απότοκο της γνωστής αιρετικής «Μαριολατρείας» των ρωμαιοκαθολικών.

Αν νομίζομε ότι έτσι τιμούμε την Παναγία, αν νομίζομε ότι αυτό θέλει η Κυρία Θεοτόκος, τότε πλανώμαστε. Η Παναγία μας έλαμψε διά της αφάτου Ταπεινώσεώς Της, κρυπτόμενη και εργαζόμενη τας Εντολάς του Θεού μακριά από την «δημοσιότητα» της εποχής Της. Η ευαρέσκειά Της είναι να λατρεύομε αληθινά και μοναδικά ως Θεόν, τον Υιόν Της, όχι την ίδια. Την ίδια Την τιμούμε, Την αγαπούμε, Την ικετεύομε ως Μεσίτρια προς τον Υιόν και Θεόν Της και Θεόν μας, όχι ως «θεά» του αρχαιοελληνικού παγανιστικού πανθέου…

Ας τα προσέχομε αυτά, γιατί σε κάποιους μπορεί να φαντάζουν μικρές «παρατυπίες», πίσω τους όμως κρύβουν ολέθριες αποκλίσεις από το Ορθόδοξο Δόγμα και Βίωμα.

ΠΗΓΕΣ

1. https://www.iapopsi.gr
2. www.analogion.com
3. http://www.katanixi.gr
4. https://fdathanasiou.wordpress.com
5. http://www.symbole.gr
6. https://anastasiosk.blogspot.com
7. https://christianvivliografia.wordpress.com.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι η αποκορύφωση της θαυμαστής της ζωής και με θαυμαστό τρόπο επιτελέστηκε. Όλη της η πορεία, από τη γέννησή της μέχρι τον θάνατο, είναι μια σειρά από υπερθαύμαστα γεγονότα. Μήπως η Παναγία ήταν ένα διαφορετικό δημιούργημα; Ήταν άνθρωπος όπως εμείς, ή ένα υπερφυσικό ον; Για να γίνει Μητέρα του Θεού, μήπως είχε κάτι παραπάνω από την κοινή ανθρώπινη φύση; Μήπως ήταν θεά;

Κάποιοι (οι παπικοί) έσπευσαν (με όψιμη διδασκαλία τους το 1854) να δογματίσουν ότι η Παναγία, για να είναι άξια να γεννήσει τον Θεό, γεννήθηκε με τρόπο διαφορετικό από εμάς. Ότι η σύλληψή της ήταν άσπιλη. Ότι δηλαδή γεννήθηκε αναμάρτητη, χωρίς το προπατορικό αμάρτημα που φέρουμε με τη γέννησή μας όλοι οι απόγονοι του Αδάμ. Ότι η αγιότητά της είναι εκ φύσεως και όχι καρπός της δικής της θέλησης, του δικού της προσωπικού πνευματικού αγώνα.

Έτσι όμως δεν τιμάμε καθόλου την Παναγία, αλλά αντιθέτως τη μειώνουμε. Αν ήταν εκ φύσεως αναμάρτητη, η ίδια δεν έκανε τίποτε ιδιαίτερο για να αγιασθεί. Αν ήταν όμως όπως κι εμείς, τότε, αφού κατάφερε να ξεπεράσει σε αγιότητα ακόμα και τους αγγέλους, το κατόρθωμά της είναι ανυπέρβλητο. Το μεγαλείο της άφθαστο. Και όντως η Παναγία μας ήταν κοινός άνθρωπος όπως όλοι μας. Γεννημένη με απολύτως φυσικό τρόπο, από την ευλογημένη σαρκική συνάφεια των φυσικών γονέων της, από το σπέρμα του Ιωακείμ και από τη μήτρα της Άννας. Το υπερφυσικό στη γέννησή της ήταν ότι οι γονείς της τη γέννησαν σε μεγάλη ηλικία, όπως και πολλά άλλα αντρόγυνα γέννησαν, με θαύμα Θεού, σε γεροντική ηλικία (Αβραάμ και Σάρρα κ.λ.π.). Με απολύτως υπερφυσικό τρόπο, έξω από τη φυσική διαδικασία ανδρός και γυναικός, γεννήθηκε μόνο ο Χριστός.

Από το προπατορικό αμάρτημα απαλλάχτηκε η Παναγία κατά τη στιγμή του Ευαγγελισμού, ενώ εμείς καθαριζόμαστε από αυτό με το βάπτισμά μας. Μέχρι τότε η Παναγία είχε κατορθώσει, με τη δική της θέληση σε συνεργασία με τη χάρη του Θεού, να παραμείνει αναμάρτητη. Δεν αμάρτησε ποτέ ούτε στον λογισμό της. Ήταν κατά θέληση αναμάρτητη, επειδή το πάλεψε, όχι εκ φύσεως. Είναι ο μόνος άνθρωπος που το κατάφερε αυτό. Ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ άλλος άνθρωπος σαν αυτήν. Είναι η κορώνα, το καμάρι της Δημιουργίας του Θεού. Τα πάντα έγιναν γι’ αυτήν.

Οι αιρετικοί υπέρμαχοι της άσπιλης σύλληψης συνεχίζουν την κακοδοξία τους, αναφερόμενοι και στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Λένε ότι, αφού η Παναγία δεν ήταν ακριβώς σαν εμάς, δεν πέθανε όπως εμείς. Δεν πέρασε πραγματικά από τον θάνατο. Αλλά μεταφέρθηκε ζωντανή στον ουρανό, χωρίς να υποστεί τη φυσική διαδικασία του θανάτου. Παρουσιάζεται έτσι με διαφορετική φύση από μας. Αν η Παναγία όμως δεν ήταν άνθρωπος όπως εμείς, ο Χριστός δεν πήρε και δεν έσωσε τη δική μας ανθρώπινη φύση. «Το γαρ απρόσληπτον» παραμένει και «αθεράπευτον».

Μα ευτυχώς η Παναγία μας είναι από το δικό μας γένος. Θυγατέρα του Αδάμ, άνθρωπος και αυτή, ίδια με μας. Γεννήθηκε, έζησε και πέθανε, όπως όλοι μας. Γι’ αυτό και γιορτάζουμε την Κοίμησή της όχι με λύπη και πένθος, αλλά με μεγάλη χαρά. Γιατί, αν και ήταν κοινός άνθρωπος, ανυψώθηκε εν τούτοις πάνω από όλα τα δημιουργήματα, έδωσε την ανθρώπινη φύση στον Θεό και έγινε με τον τρόπο αυτό η πρόξενος της σωτηρίας μας.

Είναι δική μας η Παναγία!

Καλή Παναγιά! Χρόνια πολλά!

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία περί των νέων ταυτοτήτων (Σκέψεις-απόψεις -προβληματισμοί)

---

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)

Κυκλοφόρησε και προβάλλεται ως σημαντικό γεγονός ανακοίνωση είκοσι δύο (22) Χριστιανικών σωματείων περί των νέων ταυτοτήτων. Πρόκειται για μια έκθεση ιδεών όπου απουσιάζει ο θεολογικός ορθόδοξος λόγος. Διαβάζοντας την ανακοίνωση διαπιστώνουμε τα εξής:

1. Λέγονται αλήθειες, αλλά μερικές από αυτές είναι μισές.

2. Αναμιγνύονται αλήθειες με ψέματα.

3. Δεν έχουν καταλάβει οι υπογράφοντες ότι υπάρχει ψηφισμένος νόμος για το θέμα, οπότε η έκκληση προς την κυβέρνηση αποτελεί απλώς έναν ανούσιο χαρτοπόλεμο.

4. Καλλιεργεί την αριθμοφοβία για το 666.

5.Ηθελημένα παραβλέπουν τα χριστιανικά σωματεία τις συμφορές που ταλαιπώρησαν τον Ελληνικό λαό τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την Κολυμπάριο Σύνοδο του 2016…

Αντί να δώσουν μήνυμα επαγρύπνησης και ομολογίας στον λαό υπενθυμίζοντας αυτά που διδάσκει η εκκλησιαστική ιστορία, ότι μετά από ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ ακολουθούν ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ, διατυπώνουν ένα κείμενο που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιότυπο θρησκευτικό λαϊκισμό.

Σχετικά με τα γραφόμενα σημειώνω τα εξής:

Α. Συμφωνούμε αρχικά ότι με την νέα ταυτότητα επεκτείνεται το ψηφιακό κράτος και η ψηφιακή διακυβέρνηση και ως εκ τούτου μειώνεται η ελευθερία των πολιτών.. Επίσης συμφωνούμε απόλυτα με την άποψη «…Η Κυβέρνηση να μην προσδώσει στην ταυτότητα καμία άλλη χρήση πέραν της ταυτοποίησης και σε καμία περίπτωση να μην την αναγάγει σε κάρτα δικαιωμάτων και «κλειδί» του πολίτη για την ψηφιακή διακυβέρνηση, γεγονός που θα καταστήσει τον πολίτη δέσμιο του ψηφιακού κράτους και τα δικαιώματά του εξαρτώμενα από τις διαθέσεις της κάθε κυβέρνησης στην καλύτερη περίπτωση».

Β.. Η αριθμοποίηση είναι επιλογή του κράτους και βασίζεται σε νόμους που ψηφίζουν οι εκλεγμένες δημοκρατικά κυβερνήσεις. Τα χριστιανικά σωματεία τώρα αντιλήφθηκαν ΤΗΝ ΑΡΙΘΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ;;;; Το ΑΦΜ,Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΜΚΑ είναι ή δεν είναι αριθμοποίηση του ανθρωπίνου προσώπου;;;

Γ. Υπενθυμίζουμε στους υπογράφοντες ότι το 1997 η ελληνική Βουλή επικυρώνει τη συνθήκη Schengen(1997) η οποία με την πρόφαση της ασφάλειας επέτρεπε την ανταλλαγή και επεξεργασία πληροφοριών που αφορούν τους πολίτες των κρατών που είχαν επικυρώσει τη συνθήκη αυτή. Για να εφαρμοσθεί και στην Ελλάδα η συνθήκη Schengen ψηφίζεται ο Ν. 2472/1997 : «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα». Ο νόμος αυτός ουσιαστικά δεν προστάτευε κανέναν από τη συλλογή και επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων δηλ. πληροφοριών που αφορούν στην προσωπική του ζωή και δράση, γιατί περιείχε τόσες εξαιρέσεις που ακύρωναν αυτή την προστασία, ενώ υπό όρους το άρθρο 8 επέτρεπε τη διασύνδεση αρχείων 3655/2008 (ΦΕΚ Α΄58). Ο νόμος 2472 αντικαταστάθηκε από τον Νόμο 4624/2019 : ο οποίος με τα 87 άρθρα του και τις υπερεξουσίες της ανεξάρτητης Αρχής παραδίδει ολόκληρη τη ζωή των πολιτών στον πλήρη έλεγχο δημοσίων και ιδιωτικών φορέων.

ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑΝ ΓΙ΄ΑΥΤΟ;;;ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΕΙΤΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ;;;

Δ. Το 2009 καθιερώθηκε ο A.M.K.A ως αριθμός εργασιακής και ασφαλιστικής ταυτοποίησης όλων των πολιτών της χώρας και τη δημιουργία προσωπικού «προφίλ» των πολιτών. Η χρήση του, όσον αφορά την καταστρατήγηση της προσωπικής ελευθερίας αποδείχθηκε στην περίοδο του κορωνοϊού. Τότε με τη χρήση του ΑΜΚΑ τέθηκαν σε ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΊ με αποτέλεσμα πολλές οικογένειες και συνάνθρωποί μας να ζήσουν στα όρια της απόλυτης φτώχιας. Επίσης πολλοί άλλοι με τη χρήση του ΑΜΚΑ τιμωρήθηκαν με πρόστιμα τα οποία παραμένουν και τοκίζονται..

ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ;;;;;

Δ. Μεταξύ των άλλων γράφονται στην ανακοίνωση και τα εξής:

«Υπενθυμίζουμε ότι η Ιερά Σύνοδος σε ανακοινωθέν της κατά την 17η Νοεμβρίου 2010 διεμήνυσε ότι «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά διαφυλάττει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καί νά ὑπερασπίζεται τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Γι’ αὐτό: α) ἡ ”Κάρτα τοῦ Πολίτη” δέν πρέπει νά περιέχει κατ’ οὐδένα τρόπο, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, τόν ἀριθμό ”666” …………………………………………………………………………………………………………

Ρωτάμε τα Χριστιανικά σωματεία. Η Ιερά Σύνοδος ταυτίζεται με την ΕΚΚΛΗΣΊΑ;

Εφόσον η Ιερά Σύνοδος είναι υποχρεωμένη «νά διαφυλάττει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καί νά ὑπερασπίζεται τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως» ,πως αντέδρασε αυτή και τα χριστιανικά σωματεία.

-ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ;;;;;

-ΣΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΥΣ;;;

-Στην υπεράσπιση της Ορθόδοξης πίστης ΣΤΗΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟ 2016;;;;

Δεν διέγνωσαν τα χριστιανικά σωματεία την ΠΛΗΡΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΕΚΕΙ;;;;

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΝΗΣΣΑΝ;;;;;

Ε. Για ποιο λόγο καλλιεργείται η αριθμοφοβία του 666 την στιγμή που η διδασκαλία της Αποκάλυψης είναι ξεκάθαρη. Δεν είναι ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, αλλά το όνομα του ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ που ΓΕΜΕΤΡΙΚΑ θα δίνει τον αριθμό 666. Και υπάρχουν πολλά ονόματα που αντιστοιχούν στο αριθμό 666. Τονίζουμε στα χριστιανικά σωματεία ότι ως χριστιανοί δεν φοβόμαστε τον ένα αριθμό, έστω και αν αυτός είναι 666 ή 777 ή 888! Τα αναρίθμητα αμαρτήματά μας φοβόμαστε.

ΣΤ. Στην τελευταία παράγραφο της ανακοίνωσης γράφεται : «Καλούμε, τέλος, τον Ελληνικό λαό, να μη βιαστεί να παραλάβει την νέα ταυτότητα και να επαγρυπνεί για την πνευματική του ελευθερία, να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα συμβατικά μέσα ταυτοποίησης και να αποφεύγει παντελώς όλα τα αντίστοιχα ψηφιακά μέσα ταυτοποίησης, είτε σε μορφή έξυπνων εφαρμογών τύπου Gov.gr Wallet, είτε σε μορφή κάρτας-ταυτότητας που σχεδιάζει η κυβέρνηση να υλοποιήσει»…

Εδώ τα χριστιανικά σωματεία μπορεί να κατηγορηθούν για ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΕ ΑΠΕΙΘΕΙΑ του λαού, επειδή πρόκειται για κάλεσμα μη εφαρμογής ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΥ ΝΟΜΟΥ, γεγονός που δεν συνάδει με τον ρόλο και την αποστολή τους. Θα ήταν καλύτερα η ανακοίνωση να είχε μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα και να αφήσει τον κάθε Έλληνα να αποφασίσει κατά συνείδηση. Για τους ΨΗΦΙΣΜΕΝΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ υπάρχουν άλλοι νόμιμοι τρόποι για να ανασταλεί η εφαρμογή τους. Ας μη ξεχνάμε τι έλεγε ο Απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς που ζούσαν στην εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας..

Τέλος περιμέναμε από τα χριστιανικά σωματεία να διατυπώσουν πιο ουσιαστικό θεολογικό λόγο και να μην καλλιεργούν εμμέσως πλην σαφώς ένα φόβο στους ανθρώπους.

Αλλοίμονο!

•Τότε, πού πάει το ΑΙΜΑ της Καινής Διαθήκης;

•Πού πάει η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ του Χριστού;

•Πού πάει η ΧΑΡΙΣ του Θεού, που τα «πάντα ισχύει» (Φιλιπ.δ’ 13) ο πιστός;

•Πού πάει η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ότι θα καταλυθεί το κράτος του αντιχρίστου Διαβόλου τελείως;

Ο πιστός χριστιανός ένα φοβάται: Να μη παραδοθεί στους πειρασμούς και θελήσει μόνος του να γίνει άβουλο νούμερο σκοτεινών δυνάμεων.

Δεν ταράζεται από το σύνδρομο της θρησκευτικής τρομοκρατίας που έχει καταλάβει αστήρικτους και ανόητους.

Το Θαύμα της Αγίας Νεφέλης στο Όρος Θαβώρ

ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ.ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2021

Νῦν τὰ ἀνήκουστα ἠκούσθη· ὁ ἀπάτωρ γὰρ Υἱὸς ἐκ τῆς Παρθένου, τῇ πατρῴᾳ φωνῇ, ἐνδόξως μαρτυρεῖται, οἷα Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, ὁ αὐτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας.

Γιατί η νεφέλη στο Θαβώριο όρος κατεβαίνει στην εορτή της Μεταμόρφωσης στις 6 Αυγούστου με το Ιουλιανό ημερολόγιο και όχι με κάποιο άλλο;

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ.. Για να απαντήσουμε στην ερώτηση θα πρέπει να ξεκαθαριστούν  πρώτα  κάποιοι  όροι.

– Άλλο το ιστορικό γεγονός της Μεταμόρφωσης του Χριστού και άλλο η εορτή και η ιστορική της εξέλιξη.  

-Άλλο ημερολόγιο και άλλο εορτολόγιο.

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ : κατάλογος στον οποίο έχουν καταγραφεί οι γιορτές ενός έτους καθώς και το σχετικό βιβλίο της εκκλησίας με πληροφορίες για τις εορτές και τους εορταζομένους αγίους.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Είναι σύστημα μέτρησης του χρόνου σε ημέρες, μήνες και έτη, με το οποίο γίνεται δυνατή η χρονική κατάταξη παρελθοντικών ή μελλοντικών γεγονότων.

Την εορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος το ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ την καθορίζει στις 6 Αυγούστου (σταθερά) και το ημερολόγιο την ημέρα (διαφορετική κάθε χρονια).

Α.. Η  Μεταμόρφωση του Χριστού, ως ιστορικό γεγονός, έγινε 40 μέρες πριν το Πάθος και ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ θα έπρεπε να εορτάζεται εντός της Μεγάλης Σαρακοστής (Μάρτιο μήνα).Λόγω όμως του χαρμοσύνου χαρακτήρα της εορτής και του πενθίμου της Τεσσαρακοστής μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου.

Επομένως θα έπρεπε η νεφέλη, για να αποδειχθεί ο ισχυρισμός ότι το σωστό εκκλησιαστικό ημερολόγιο είναι το Ιουλιανό, να εμφανίζεται κάθε χρόνο ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ 40 μέρες πριν το Πάθος του Χριστού  ΕΡΩΤΗΣΗ. Εμφανίζεται;;;;;;

Β.  Το μεγάλο αυτό θαύμα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου γίνεται αντικείμενο ιδιαίτερου εορτασμού μετά τον 4ο αι., αφού στις δύο πιο βασικές πηγές της λειτουργικής ζωής της εποχής, όπως είναι οι Αποστολικές Διαταγές  και το Οδοιπορικό της Αιθερίας  δεν αναφέρεται ύπαρξη τέτοιας εορτής.

Γ .Για τον καθορισμό της 6^ης ( στ΄) Αυγούστου ως ημερομηνίας τελέσεως της εορτής διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις. Κατά την επικρατέστερη, η εορτή αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται σαράντα περίπου ημέρες πριν από την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου), ώστε να προτάσσεται και της εορτής αυτής, που φέρει γενικά «τα ίσα τη Μ. Παρασκευή», νηστεία, ανάλογη προς αυτήν της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.Eπίσης στις 6 Αυγούστου έγιναν τα εγκαίνια του ναού που υπάρχει  στο Θαβώρ.

Δ. Σύμφωνα με μια άλλη θεώρηση η Εκκλησία των Ιεροσολύμων προέβη στον καθορισμό της εορτής της Μεταμορφώσεως την 6η Αυγούστου σε αντικατάσταση της ιουδαϊκής εορτής της Σκηνοπηγίας, που γιορτάζονταν  το θέρος κατά την εποχή της συγκομιδής των καρπών. Γιαυτό ίσως και σε ορισμένα συριακά -ιακωβιτικά μηνολόγια την 6η Αυγούστου αναγράφεται εορτή με το όνομα «Εορτή της Σκηνοπηγίας του όρους Θαβώρ», ή «Εορτή της Σκηνοπηγίας», ή « Εορτή της Σκηνοπηγίας, φανέρωση της δόξας του Κυρίου μας στο όρος Θαβώρ». Επιπλέον μερικοί συσχετίζουν την εορτή και προς την κατά την 17ην του μηνός Tammuz, (στο μέσον, δηλαδή, του θέρους και 40 ημέρες μετά την εορτήν των εβδομάδων) τελούμενη από τους Εβραίους εορτή φανερώσεως της δόξας του Μωϋσή, όταν κατέβηκε «φωτόμορφος»από το όρος Σινά.

Ε.Η πρώτη σαφής μαρτυρία περί υπάρξεως της εορτής της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στην ‘Εκκλησία των ‘Ιεροσολύμων περιέχεται στο βίο του αγίου Σάββα, που έγραψε ο Κύριλλος ο Σκυθοπολίτης τον 6ο αι. ῞Οπως είναι, δηλαδή, γνωστό το έτος  ο αυτοκράτορας ‘Ιουστίνος ο Α’ συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη Σύνοδο, η οποία αποφάσισε την ανάκληση όσων εξορίστηκαν από τον μονοφυσίτη αυτοκράτορα ‘Αναστάσιο τον Δίκορο και την ένταξη της Δ’ Οικουμενικής στα δίπτυχα. Στο βίο, λοιπόν, του αγίου περιγράφεται η επίσημη υποδοχή από την ‘Εκκλησία των ‘Ιεροσολύμων των αυτοκρατορικών αυτών διαταγμάτων, που έγινε μέσα στην πανηγυρική ατμόσφαιρα της εορτής της 6ης Αυγούστου. Στο εύλογο ερώτημα αν η εν λόγω εορτή θεσπίστηκε για το λόγο αυτό ή προϋπήρχε, το πιθανότερο είναι το δεύτερο. Επελέγη δε προς πανηγυρισμό του γεγονότος της κατίσχυσης του δόγματος της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, εξ αιτίας ακριβώς της νοηματικής εγγύτητας του δόγματος αυτού προς το περιεχόμενο της εορτής της Μεταμορφώσεως. Είναι ενδεικτικό της κατά την εποχή αυτή γενικότερης εκκλησιαστικής ανάδειξης της περιοχής το γεγονός, ότι στη Σύνοδο της Κων/ λεως το 553 παρίσταται και επίσκοπος Θαβώρ, ο Σεβήρος.

ΣΤ. Το πρώτο δε στοιχείο της εορτής που εμφανίζεται ιστορικά είναι ο καθορισμός του όρους Θαβώρ, ως χώρου ιδιαίτερης λειτουργικής ανάμνησης του γεγονότος αυτού. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη για το θέμα μας σημασία αν σκεφθεί κανένας, ότι στις σχετικές μαρτυρίες των τριών συνοπτικών ευαγγελιστών δεν κατονομάζεται ρητά το όρος, όπου έγινε η Μεταμόρφωση του Κυρίου. Έτσι σύμφωνα με την αρχαιότερη διήγηση του Μάρκου, προς την οποία συμφωνεί και ο Ματθαίος, το θαύμα αυτό συνέβη γενικά «εις όρος υψηλόν», ενώ αντίθετα ο Λουκάς χρησιμοποιεί την έκφραση «εις το όρος», υπονοώντας προφανώς μια συγκεκριμένη ορεινή τοποθεσία, γνωστή στους μαθητές από προηγούμενες συναντήσεις τους με τον Κύριο εκεί. Όμως, παρά ταύτα, σύμφωνα με παλιά παράδοση της Εκκλησίας, της οποίας ο αρχαιότερος μάρτυρας είναι ο Ωριγένης, το Θαβώρ «εστι το όρος της Γαλιλαίας, εφ’ ου μετεμορφώθη Χριστός». Το που στηρίζεται η παράδοση αυτή για το Θαβώρ, αναφερόμενο στις διάφορες πηγές και ως Θαβώριον όρος, Ιταβύριον όρος ή Αταβύριον όρος , ως το όρος της Μεταμορφώσεως δεν είναι ακριβώς γνωστό.

Πολλοί από τους νεότερους ιδιαίτερα μελετητές αμφισβήτησαν την ορθότητά της, θεωρώντας ως πιθανότερο χώρο τελέσεως του θαύματος της Μεταμορφώσεως το όρος Ερμών. Στηρίζουν δε την άποψη αυτή κυρίως σε τρία βασικά επιχειρήματα:

(α)Το Ερμών είναι στην κυριολεξία όρος, αφού η πιο υψηλή κορυφή του φτάνει τα 2.759 μέτρα πάνω από τη Μεσόγειο, και με την έννοια αυτή εναρμονίζεται καλλίτερα με τον βιβλικό προσδιορισμό υψηλόν όρος, όπου έγινε η Μεταμόρφωση.

(β) Βρίσκεται κοντά στην Καισάρεια Φιλίππου, και σε απόσταση μιας περίπου ημέρας που χρειάστηκαν για να κατέβουν από το όρος οι μαθητές μετά την Μεταμόρφωση, όπως γράφει ο Λουκάς.

(γ) Από τη φύση του εξασφάλιζε καλλίτερα τις συνθήκες ηρεμίας και απομόνωσης που αναζητούσε ο Κύριος εν όψει της Μεταμόρφωσής του και (δ) εξίσου με το Θαβώρ εξυμνείται στην Π. Διαθήκη ως χώρος φανέρωσης της θείας δόξας (Ψαλμ. 89, 13: Θαβώρ και Ερμών εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται).

Στην φαινομενική πειστικότητα των επιχειρημάτων αυτών , αντιτάσσεται ομόφωνα η παράδοση της Εκκλησίας θεωρώντας ότι το Θαβώρ είναι το υψηλό όρος, όπου έγινε η Μεταμόρφωση του Χριστού. Και απόδειξη η ΝΕΦΕΛΗ, που εμφανίζεται κάθε χρόνο για να υπενθυμίσει και να επιβεβαιώσει ότι.

1.Η  Μεταμόρφωση του Χριστού ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ και αυτό αποτελεί αδιαπραγμάτευτο γεγονός για την Ορθόδοξη Εκκλησία.

2.Η μεταφορά της εορτής από την Μεγάλη Τεσσαρακοστή στις 6 Αυγούστου, είχε και σοβαρούς δογματικούς και ιστορικούς  λόγους ,που αναφέρθηκαν προηγουμένως και δεν έχει καμία σχέση με ημερολόγια και ημερομηνίες.