__________________
Τανάπαλιν ο ερημίτης ασκητής
γονυπετής προσεύχεται
στο σμικρόν
σμικρότατον του κελλίον
αψηλά στην Κερασιά
τ’ απανωσκάλι τ’ Άθωνα
τον Ελεήμονα Κύριο ικετεύει
για το πόνο άγνωρων αδελφών.
*άγνωρων – άγνωστων
Monthly Archives: Μαρτίου 2022
Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν. Καλή δύναμη στόν Γολγοθά ἐμπρός μας. Καί καλή Ανάσταση!
«Καί ἀπεκρίθη Θεόδωρος ὁ θερμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας πρόμαχος, ὁ τῶν Στουδίου ἡγούμενος, Λέοντι τῷ βασιλεῖ, λέγων:«Μὴ παρασάλευε, βασιλεῦ, κατάστασιν ἐκκλησιαστικήν… σοὶ μὲν γὰρ ἡ πολιτικὴ κατάστασις ἐπιστεύθη καὶ τὸ στρατόπεδον. τούτων φρόντιζε, καὶ τὴν ἐκκλησίαν ἔασον ποιμέσι καὶ διδασκάλοις κατὰ τὸν θεῖον λόγον. εἰ δὲ μὴ βούλει προσέχειν τούτοις καὶ εἶναι μετὰ τῆς πίστεως ἡμῶν, κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανῶν κατελθὼν βουληθείη παρατρέψαι ἡμᾶς, οὐκ ἀκουσόμεθα αὐτοῦ, μήτι γε βασιλέως.» Ὁ οὖν τύραννος ταῦτα ἀκούσας καὶ ὑπερζέσας τῷ θυμῷ…καὶ πάντας μεθ’ ὕβρεως ἀπελάσας, καί τὸν Νικηφόρον τὸν μέγαν τῆς πόλεως ἀπελάσας, ὡσαύτως καὶ Θεόδωρον τῶν Στουδίου ἐξορίσας…καὶ ἐπαρθεὶς ὁ ἀλιτήριος κατὰ τῆς εὐσεβείας, μειζόνως ἐδίωκε τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ καὶ ἐπόρθει σφόδρα, μέχρι τοῦτον ἐνδίκως ἡ θείη δίκη μετῆλθεν».(Χρονικόν Γεωργίου Μοναχού 768.9-10)
Δυό χρόνια πλέον κλείσαμε μέ τίς ἐκκλησιές κλειστές ἤ μαγαρισμένες, τή Θεία Λειτουργία ἀπαγορευμένη ἤ στρεβλωτικά μετεξελιγμένη ἀπό σύναξη γύρω ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο σέ μάζωξη τρομοκρατημένων…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 546 επιπλέον λέξεις
Ξαναδιαβάζοντας Μακρυγιάννη μέσω Σεφέρη στον Ανάποδο (και Ανθελληνικό) Κόσμο της Νέας Τάξης Πραγμάτων
Με φόντο τα resilient-ρεζιλίκια μιας (ακόμη) παρέλασης-παρωδίας
Στις15 Ιουνίου 1987, μία ημέρα μετά τον θρίαμβο της Εθνικής ομάδας μπάσκετ ενάντια σε εκείνη της Ρωσίας, οι διαγωνιζόμενοι στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, όταν άκουσαν τοθέμα της έκθεσηςπου έπρεπε να αναπτύξουν, πάγωσαν:
Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρον, τα ΄χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και εις τ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν… Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα:«Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Δι’ αυτά πολεμήσαμεν».
Με βάση το παραπάνω απόσπασμα του Μακρυγιάννη [Β΄, 303] να αναπτύξετε τις προσωπικές σας σκέψεις λαβαίνοντας υπόψη και τα ακόλουθα ερωτήματα:
- α) Πώς αντιλαμβάνεστε τη στάση του Μακρυγιάννη και ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η σημασία της;
- β) Βρίσκετε ότι…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.098 επιπλέον λέξεις
«ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΥΡΚΟ»…
Γράφει ο ΝεκτάριοςΔαπέργολαςΔιδάκτορ Βυζαντινής Ιστορίας
Ξημερώνει σέ λίγες ὦρες ἄλλη μία παράξενη 25η Μαρτίου. Αὔριο θά χτυπήσουν ξανά οἱ καμπάνες, ὅμως θά εἶναι θλιμμένος ὁ ἦχος τους. Γιατί αὔριο εἶναι νά γιορτάσουμε τήν Παναγιά μας στή μεγάλη της γιορτή, μέ τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς σωτηρίας μας. Μά ἡ Παναγιά μας κλαίει. Κλαίει γιά μᾶς, γιά τήν ἀνεπίστροφη κατηφόρα μας, γιά τήν ἐθελούσια ἐξορία μας, γιά τό ἀμετανόητο ξόδεμά μας σέ κακοτράχαλες στενωπούς πλάνης καί ἀποστασίας.
Ἀλλά οὔτε καί ἡ ἄλλη μεγάλη γιορτή της πατρίδας δέν θά τιμηθεῖ πραγματικά. Παρά μόνο μέσα σέ συνθῆκες ντροπῆς καί αὐτοακύρωσης. Μέ ἀπόν κάθε φρόνημα εὐψυχίας, μέ παρόντες τούς δεσμοφύλακες βιαστές τῆς λευτεριᾶς μας, μέ φίμωτρα καί προφυλάξεις, μέ κυρίαρχα καί ὀφθαλμοφανῆ παντοῦ τά σύμβολα τῆς σύγχρονής μας σκλαβιᾶς.
Καί εἶναι βέβαια καί αὐτά τά διακόσια (σύν ἕνα) χρόνια, πού σέ πληγώνουνε διπλά. Ἀκριβῶς τόσα χρόνια ἐλευθερίας συμπληρώνουμε αὔριο, ἔτσι τουλάχιστον δέν λέμε…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 715 επιπλέον λέξεις
Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε!(Δελτίο τύπου εκδόσεων ΑΘΩΣ)
Ρόδον το αμάραντον, Χαίρε (Ιστορική, θεολογική και ποιητική προσέγγιση στον Ακάθιστο ύμνο).Νέα κυκλοφορία
Βιβλιοπαρουσίαση
Κυκλοφόρησε απο τις Εκδόσεις ΑΘΩΣ το νέο βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (εκπαιδευτικού-χημικού) με τίτλο
–Ρόδον το αμάραντον, Χαίρε.(Ιστορική, θεολογική και ποιητική προσέγγιση στον ΑΚΑΘΙΣΤΟ ΥΜΝΟ.
«Ο Ακάθιστος ύμνος είναι ο δημοφιλής ύμνος της Ανατολικής Εκκλησίας και το λαμπρότερο δημιούργημα της Βυζαντινής υμνογραφίας. Είναι συγχρόνως εγκώμιο, δοξολογία και ικεσία μαζί στην Μητέρα του Θεού, στην αγιότερη και δημοφιλέστερη μορφή του Χριστιανικού Αγιολογίου».(Kαθηγητής Θ.Δετοράκης).
Ο Ύμνος αυτός είναι το δημοφιλέστερο κείμενο της ελληνικής υμνογραφίας που συγκινεί και τους απλούς ανθρώπους και τους λογίους. Είναι σπάνιο δείγμα συνδυασμού υψηλού ποιητικού ύφους και ανεπιτήδευτης απλότητας.
….. Οι ιστορικοί και οι κριτικοί της λογοτεχνίας αναγνωρίζουν στο ποίημα αυτό τις καλύτερες εκφράσεις της ποιητικής τέχνης.
Ο Κ.Παπαρηγόπουλος το χαρακτήρισε «ως προϊόν της ζωηροτέρας φαντασίας και της ευλαβεστάτης αγάπης». Ο Κ. Παλαμάς το χαρακτηρίζει «τέλειον μωσαϊκόν απαρτισθέν από ψηφίδας παντός είδους περιμαζευμένας πανταχόθεν». Ο Α. Παπαδιαμάντης βρίσκει στον Ακάθιστο «εμπνεύσεις ακραιφνεστάτης ποιήσεως».
Ο Ν. Τωμαδάκης θεωρεί ότι η μεγάλη αξία του Ακαθίστου έγκειται στο γεγονός «ότι αναφέρεται εις μίαν ανάγκη του ανθρώπου να δοξολογήση, να εξάρη, να εξυψώσει το θείον και δη την ενανθρώπισιν του Κυρίου δια της Θεοτόκου».
….. Το βιβλίο αυτό δημιουργήθηκε με σκοπό να οδηγήσει τον αναγνώστη στην κατανόηση της ιεράς Ακολουθίας των Χαιρετισμών, προκειμένου να του δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις με τις οποίες θα μπορέσει να ζήσει πιο έντονα την Θεομητορική ατμόσφαιρά της.
Με την πεποίθηση ότι το πόνημα αυτό θα ανταποκριθεί στον προορισμό του, ιδιαίτερες δοξολογικές ευχαριστίες αναπέμπομε προς τον Κύριο, και στην Δέσποινα του κόσμου, η οποία δια των πρεσβειών Της μας αξίωσε να γίνει αυτή η έκδοση. Και προσευχητικά Την παρακαλούμε:
«Σὲ τὸ ἀπόρθητον τεῖχος, τὸ τῆς σωτηρίας ὀχύρωμα, Θεοτόκε Παρθένε, ἱκετεύομεν, τὰς τῶν ἐναντίων βουλὰς διασκέδασον, τοῦ λαοῦ σου τὴν λύπην εἰς χαρὰν μετάβαλε, τὴν πόλιν σου περιτείχισον, τὸν κόσμον σου ἀνακάλεσον, τοὺς εὐσεβεῖς κραταίωσον, ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου πρέσβευε, ὅτι σὺ εἶ, Θεοτόκε, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν».
Θα ήταν ευχής έργο το ταπεινό αυτό σταχυολόγημα να αποτελέσει το έναυσμαγια ένα εντρύφημα στις Θεομητορικές ομιλίες των Πατέρων. «Γιατί από αυτούς θα διδαχθούμε πως η καρδιά μας θα γίνει ιερό Δισκάριο για να επαναπαύεται μαζί με τον Αμνό και η Αμνάς,που έθρεψε και τρέφει τις καρδιές των Ορθοδόξων με το άσπιλο γάλα των Χαρίτων Της».(Απο τον πρόλογο του βιβλίου).
Τα θέματα, που διαπραγματεύεται το βιβλίο είναι ταξινομημένα σε επτά κεφάλαια και συνολικά 512 σελίδες.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΊΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ.Αθήνα: Αβέρωφ 2, τ.κ. 10433,
τηλ.: 2105238305,
fax: 2105238959-
Tιμή αντιτύπου:16,80 ευρώ
Κεντρικὴ διάθεση: Ἐκδόσεις Σταμούλη, 210-52 38 305, sales@stamoulis.gr
Άλλες πληροφορίες υπάρχουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
—————————————————–
Τα περιεχόμενα του βιβλίου είναι τα παρακάτω:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄
1. Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον (Κείμενο-μετάφραση)
2. Γενικά σχόλια
3. Ο Ευαγγελισμός στον Ακάθιστο και οι άλλοι Ευαγγελισμοί
Οι έξι Ευαγγελισμοί των Χαιρετισμών
KEΦΑΛΑΙΟ Β΄
Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ
1. Η ποιητική του Ακαθίστου: Εισαγωγικά
α. Το Κοντάκιο: Η ονομασία «Κοντάκιο»
β. Τα στοιχεία που συνθέτουν το Κοντάκιο
γ. Οι ιδιαιτερότητες του Ακαθίστου Ύμνου ως Κοντακίου
δ. Χρόνος συγγραφής
ε. Ο Ποιητής του Ακαθίστου
2. Δομή της ακολουθίας: Εισαγωγικά
α. Γενικά χαρακτηριστικά
β. Ενότητες
γ. Η θέση του Ακαθίστου Ύμνου στη λειτουργική πράξη
δ. Χειρόγραφα – Εκδόσεις – Μεταφράσεις – Εργασίες
ε. Τα προοίμια του Ακαθίστου Ύμνου
Α΄ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ: Το προσταχθέν
Β΄ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ: Τη υπερμάχω
στ. Μαθηματική-γεωμετρική δομή και ερμηνεία του Ακαθίστου Ύμνου
ζ. Η μουσική φωνή του Ακαθίστου Ύμνου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ
1. Μια γενική επισκόπηση
2. Η Παναγία Βλαχερνών
α. Ιστορικά στοιχεία
β. Η χρονολόγηση της βασιλικής
γ. Η αίγλη του προσκυνήματος
δ. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών
ε. Παναγία Βλαχερνίτισσα – Η «Μεγάλη Παναγία» της Πόλης
3. Οι ιστορικές πηγές της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους το 626μ.Χ.
α. Η Ομιλία του Θεοδώρου Συγκέλλου
β. Οι αγιολογικές πηγές της πολιορκίας του 626 μ.Χ. και η ιστορικότητά τους 123
γ. Άλλα ιστορικά στοιχεία:
4. Η εικόνα της Παναγίας των Χαιρετισμών ή του Ακαθίστου Ύμνου
α. Θαύματα της Εικόνας του Ακαθίστου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ 145
1. Βιβλικές προτυπώσεις και χαρακτηρισμοί της Θεοτόκου στον Ακάθιστο Ύμνο.
α. Προτυπώσεις και συμβολισμοί της Θεοτόκου στη Σκηνή του Μαρτυρίου
2. Δογματική θεώρηση των Οίκων του Ακαθίστου Ύμνου (Χριστολογία – Θεοτοκολογία)
α. Εισαγωγικά
β. Η Χριστολογία των Οίκων
γ. Η Θεοτοκολογία των Οίκων του Ακαθίστου.
3. Οι συμβολισμοί που χρησιμοποιούνται από τον φυσικό κόσμο στον Ακάθιστο Ύμνο και η θεολογική τους ερμηνεία.
α. Από τον κόσμο των δέντρων και των φυτών.
β. Από τον κόσμο των ζώων και των πτηνών.
γ. Από τον γεωργικό και τον ποιμενικό βίο.
δ. Από τον κόσμο της κτίσεως.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄
ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ
1. Το ιστορικό μέρος του Ακαθίστου Ύμνου
α. Στάσις Α΄
β. Στάσις Β΄
2. Το δογματικό – θεολογικό μέρος του Ακάθιστου Ύμνου
α. Στάσις Γ΄
β. Στάσις Δ΄
3. Από τους Πατέρες της Εκκλησίας
α. Έκφρασις του Αγίου Εφραίμ του Σύρου για τη Θεοτόκο
β. Το Αειπάρθενον της Θεοτόκου: Άγιοι Επιφάνιος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός και άλλοι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄
ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1. Εκκλησιαστικά κείμενα, που παρουσιάζουν ομοιότητες με τον Ακάθιστο Ύμνο
2. Ρωμανός ο Μελωδός.
α. Το Κοντάκιο του Ρωμανού του Μελωδού στη Γέννηση
β. Ρωμανού του Μελωδού – Κοντάκια στον Ευαγγελισμό
3. Η ομιλία του Οσίου Εφραίμ του Σύρου
4. Η ομιλία Βασιλείου Σελευκείας «Εις τον Ευαγγελισμόν της Παναγίας Θεοτόκου», (λόγος λθ΄, PG 85, 444 Α).
5. Η ομιλία του Αγίου Πρόκλου, Πατριάρχη Κων/πολεως. Εγκώμιον εις την Θεοτόκον Μαρίαν, (PG 65, 721-758).
6. Η σχέση του Ακαθίστου Ύμνου με το βιβλίο της Αποκάλυψης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄
Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ 477
1. Έλληνες λογοτέχνες και ο Ακάθιστος Ύμνος.
α. Ο Κωστής Παλαμάς και ο Ακάθιστος Ύμνος
β. Ο Οδ. Ελύτης και ο Ακάθιστος Ύμνος
2. Άλλες απόψεις για τον Ακάθιστο Ύμνο
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας χωρὶς τὸ Συνοδικόν της. Ἐκκλησία χωρίς Χριστό.
Γεώργιος Κ. ΤζανάκηςἈκρωτήρι Χανίων
Γιατὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐθέσπισαν τὸν ἐορτασμὸ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν νηστειῶν;
Γιατὶ ἡ σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία ἀπεχθάνεται, περιφρονεῖ καὶ κυρίως διαστρέφει καὶ ἀναποδογυρίζει ἐντελῶς τὴν σημασία αὐτῆς τῆς ἑορτῆς;
Γιατὶ πέταξαν ἔξω τὸ Συνοδικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἡ ἑορτὴ θεσπίστηκε καὶ ἔλαβε τὴν συγκεκριμένη μορφὴ ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἀκούῃ ὁ λαὸς ὅσα ὑπάρχουν στὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐκεὶ θὰ ἀκούσουμε καὶ γιὰ τὴν εἰκονομαχικὴ αἵρεσι, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλες τὶς ἄλλες αἱρέσεις καὶ τοὺς ἀντορθοδόξους τρόπους σκέψεως καὶ ζωῆς.
Οἱ Πατέρες ἐθέσπισαν αὐτὴ τὴν ἑορτὴ γιὰ νὰ μᾶς δείξουν πῶς πρέπει νὰ σκεφτόμαστε, νὰ φρονοῦμε, πῶς πρέπει νὰ μιλοῦμε καὶ πῶς νὰ κηρύττουμε. Πώς; Ὅπως εἶπαν οἱ Προφῆτες ποὺ εἶδαν, ὅπως διδάξανε οἱ ἀπόστολοι, ὅπως παρέλαβε ἀπὸ αὐτοὺς ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐδογμάτισαν οἱ διδάσκαλοι τῆς πίστεως, ὅπως συμφώνησε ὅλη ἡ οἰκουμένη. Ἔτσι πρέπει. Γιατί; Διότι αὐτὸ τὸ ἔδειξε ἡ…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.224 επιπλέον λέξεις
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ)
Ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι κορυφαία, γιατί ὁριοθέτησε τή ζωή καί τό ἦθος τῆςἘκκλησίας. Στήν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων, συνοψίζεται ὅλη ἡ Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας .Ὀρθοδοξία- Ὀρθοπραξία.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Κύριος ὁριοθέτησε τή ζωή καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας . Ἔτσι γνωρίζουμε τί εἶναι ἡ ἀλήθεια, τί συνεπάγεται γιά τήν σωτηρία, τήν αἰωνιότητα, τή ζωή μας.
Μάρτυρες εἶναι οἱ Ἅγιοι πού ἔφθασαν στήν πνευματική ὡριμότητα μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἐνηνθρώπισεν ὁ Κύριος, ἀπό τά ἄχραντα αἵματα τῆς Παναγίας, ἔλαβε κατά πάντα μέ ἐμᾶς ἀνθρωπίνῃ φύση, ἐκτός ἁμαρτίας καί τήν ἕνωσε μέ τή θεία φύση, στήν μία ὑπόσταση τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἅγίας Τριάδος. Καί μᾶς χάρισε, κατά χάριν τήν ἁγιότητα, ὥστε μέ τό ἔνδυμα τῆς ἀχράντου εἰκόνος, τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, νά βιώνουμε χαρισματικά, ἅμα τῇ ἁγία προσκυνήσει τοῦ θεανδρικοῦ Του προσώπου, πέντε πνευματικές καταστάσεις.
Τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τήν εἰρήνη τοῦ…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 538 επιπλέον λέξεις
Άγνωστες πτυχές από το μαρτύριο της Οσίας Μητρός ημών Θεοδώρας της πολιούχου της Άρτας.(απόσπασμα)
Έρευνα πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου – εκπαιδευτικού (χημικού)
Eισαγωγικά
Ο κύριος βιογράφος και συγγραφέας του επίσημου συναξαρίου της Οσίας Μητρός ημών Θεοδώρας είναι ο μοναχός Ιώβ Μέλης. Το συγκεκριμένο συναξάριο παρουσιάζει αρκετά προβλήματα που θα τα παρουσιάσουμε μελλοντικά σε άλλες δημοσιεύσεις.
Η πολυετής έρευνά μας απέδειξε ότι η προφορική τοπική παράδοση διέσωσε πολλά άγνωστα στοιχεία για το πενταετές μαρτύριο της Οσίας στην ορεινή Άρτα και μάλιστα μερικά δίνουν άλλη διάσταση στην αφήγηση του Συναξαρίου του Ιώβ . Τα άγνωστα σε πολλούς στοιχεία περιλαμβάνονται και σε αρκετές δημοσιεύσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις παρακάτω:
Α. Στο βιβλίο της καθηγήτριας Αναστασίας Ν. Κυνηγοπούλου και στην σχετική ενότητα «Βασίλισσες και πριγκίπισσες Άγιες της Εκκλησίας»
Β. Στο βιβλίο-«Ιστοριογραφία της Πίνδου» -Έκδοση Δήμου Αγνάντων 2010 σελ.252) των Αθανασίου και Χρίστου Μακρυγιάννη.
Γ. Στο βιβλίο του Δημητρίου Φερούση με τίτλο Θεοδώρα Κομνηνή Βασίλισσα και μοναχή. (Μυθιστορηματική βιογραφία)
Δ. Στο εξαντλημένο βιβλίο «Θεοδώρα. Η Βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και Ακαρνανίας». (Άρτα 1960) κ.α
Ένα καινούργιο στοιχείο που προκύπτει από την τοπική προφορική παράδοση είναι και ο τόπος εξορίας της Οσίας. Σύμφωνα με την σωζόμενη προφορική παράδοση, η Αγία Θεοδώρα δεν εξορίστηκε στην Πρένιστα (σημερινό Κορφοβούνι), αλλά στο δάσος της Πρέντας, που βρισκόταν κοντά στο σημερινό χωριό Πηγές, το οποίο αργότερα ονομάστηκε Βρέστην –Νίτσα ή Βρεστενίτσα.
( Βρεστενίτσα, σλαβικό τοπωνύμιο (Брестеница) που σημαίνει «Φτελότοπος)
Οπότε από τις λέξεις Πρέντα + Νίτσα προέκυψε το Πρένιστα. (Πρέντα +Νίτσα= Πρέντιστα ή Πρένιστα.)
Στην συνέχεια δημοσιεύουμε απόσπασμα από την νέα βιογραφία της Οσίας που συνθέσαμε με βάση τα στοιχεία της τοπικής παράδοσης τα οποία συλλέξαμε. Προτείνουμε στους αρμόδιους φορείς, αφού ασχοληθούν πρώτα με την επίσημη Αγιοκατάταξη της Οσίας στο Εορτολόγιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου (ώστε η μνήμη της να τελείται πανορθοδόξως στις 11 Μαρτίου) να ασχοληθούν εκτενέστερα με τον βίο και την πολιτεία της όπως διασώζει και η ιστορική και η τοπική παράδοση, να γραφεί εκτενέστερα το Συναξάριο και να διορθωθούν πολλά από τα λάθη που υπάρχουν στις μέχρι τώρα εκδόσεις, που αφορούν την Οσία.
1.Σύντομα ιστορικά στοιχεία
Ο Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας (1170 – 1215) από τον Οίκο των Αγγέλων ήταν ο ιδρυτής του Δεσποτάτου της Ηπείρου και πρώτος Δεσπότης της Ηπείρου (1205 – 1215).
Η ακριβής ταυτότητα της πρώτης συζύγου του Μιχαήλ Α΄ είναι άγνωστη. Ο Μιχαήλ Α΄ νυμφεύτηκε δύο φορές· το όνομα της πρώτης συζύγου του είναι άγνωστο, αλλά ανήκε στην Οικογένεια Μελισσηνών και απεβίωσε πρόωρα σε κάποια άγνωστη χρονική στιγμή. Η πρώτη εξαδέλφη της πρώτης συζύγου παντρεύτηκε τον στρατηγό του Θέματος της Νικόπολης (Ηπείρου) Σεναχειρίμ και μετά το τέλος αυτού από εξέγερση των υπηκόων του, ο Μιχαήλ Α΄ νυμφεύτηκε τη χήρα εκείνου. Η Εκκλησία δεν αναγνώρισε τον δεύτερο γάμο του, επειδή η δεύτερη σύζυγος ήταν εξαδέλφη της πρώτης. Ο Μιχαήλ Α΄ επικρίθηκε σκληρά από τους εχθρικούς ιστορικούς για τον δεύτερο αυτόν γάμο του και κατηγόρησαν τον γιο του Μιχαήλ Β΄ σαν νόθο. Ο Μιχαήλ Α΄ πιεζόμενος από τις αρνητικές κριτικές, απέρριψε από την διαδοχή τον γιο του αυτόν.
Ο ιστορικός Δημήτριος Πολέμης εκτιμά ότι ο Μιχαήλ Β΄ γεννήθηκε τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του πατέρα του (1205 – 1215), πιθανότατα το 1206. Συνολικά απέκτησε πέντε παιδιά, τρία από την πρώτη του σύζυγο και δύο από την δεύτερη. Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι η δεύτερη σύζυγος του Μιχαήλ Α λεγόταν Αναστασία. Ο Μιχαήλ Β (Μιχαλίτζης ή Μιχαλίτσης), ο σύζυγος της Αγίας Θεοδώρας, τελικά όχι μόνο θα κυβερνήσει, αλλά θα είναι και ο πρώτος που θα πάρει επίσημα τον τίτλο του Δεσπότη. (τα υπόλοιπα ιστορικά στοιχεία παραλείπονται για λόγους συντομίας του άρθρου)
2.Η γνωριμία του Μιχαήλ Β με την Γαγγρινή.
Βρισκόμαστε στην εποχή που ο Μιχαήλ Β, ο γιός της Αναστασίας, ήταν περίπου 18 ετών και έμεινε στα βόρεια του Δεσποτάτου. Γνωρίζει και συνδέεται με κάποιο αξιωματούχο Αλγέριο, ο οποίος τον γνωρίζει και τον συνδέει με την ωραιότατη φίλη του, χήρα μεγάλης για την εποχή μόρφωσης, που ονομαζόταν Κάσσια –Κασιανή (άλλοι την ονόμαζαν Έλσα). Αυτή ήταν γλωσσομαθής, αοιδός και δεινή χορεύτρια. Καταγόταν από τα Γάγγρα της Τουρκίας, πόλη που βρίσκεται κοντά στην Άγκυρα.
Οι κάτοικοι της πόλεως αυτής ήταν Ασάνιδες (Βλαχοβούλγαροι) στην καταγωγή. Ήταν ανιψιά του Ιωάννου Ασάν, ο οποίος την εποχή εκείνη βρισκόταν σε πόλεμο με τον Δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρο Άγγελο στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Η παρουσία της στο ιστορικό προσκήνιο έχει ως πιθανότερη ερμηνεία, ότι ήταν κατάσκοπος του θείου της Ιωάννη Ασάν. Ο άνδρας της ήτανε οφικιάλιος του στρατού της Ανατολής και είχε αυτομολήσει στην ‘Αρτα, όπου ο Μιχαήλ Α τον ενέταξε στο επιτελείο του. Αλλά σε κάποια πολεμική σύγκρουση σκοτώθηκε, αφήνοντας την Γαγγρηνή χήρα στο κύκλο των μεγαλοκυράδων του παλατιού της Ηπείρου. Η γνωριμία της με τον Μιχαήλ Β εξελίχθηκε σε κεραυνοβόλο έρωτα, τον οποίο επεδίωξε με κάθε τρόπο η Κασσιανή.
Όταν ο Μιχαήλ Β 24 ετών περίπου, πληροφορήθηκε, ότι ο θείος σου Θεόδωρος Α νικήθηκε το 1230 από τον Ιωάννη Β Ασάν, επικοινώνησε με τον άλλο θείο του τον Μανουήλ, ο οποίος τον κάλεσε επειγόντως στην Θεσσαλονίκη. Εκεί ο θείος του πρότεινε να πάει στα Σέρβια να γνωρίσει τον Θεόδωρο Πετραλείφη, άρχοντα των Σερβίων, διορισμένο πριν τον Θεόδωρο και να συνάψουν στρατιωτική συνεργασία και στην συνέχεια με πολεμική συνοδεία να έλθει στην Άρτα και να αναλάβει την ηγεμονία του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Έτσι ο Μιχαήλ με την μητέρα του Αναστασία αναχωρούν για τα Σέρβια.
Στην αποχαιρετιστήρια συνάντησή του με την Κασσιανή ο νεαρός πρίγκιπας πληροφορείται από αυτήν ότι πολύ σύντομα πρόκειται να τοποθετηθεί Δεσπότης στο Δεσποτάτο της Ηπείρου και ότι η Κασσιανή θα βρίσκεται στην Άρτα νωρίτερα από αυτόν. Η πληροφορία ευχαρίστησε μεν τον Μιχαήλ Β, αλλά δεν γνώριζε την προέλευσή της. Πάντως στην μητέρα του Αναστασία δεν ανέφερε τίποτα.
3. Ο γάμος του Μιχαήλ με την Θεοδώρα
Στα Σέρβια ο Μιχαήλ γνώρισε την Θεοδώρα και εντυπωσιάσθηκε από την ομορφιά της και τα άλλα της χαρίσματα. O Michell Averoff στο βιβλίο του “Jadis en Romanie”(=Μια φορά στην Ρωμανία) περιγράφει ως εξής την γνωριμία του Μιχαήλ και της Θεοδώρας.
« Ένα νεαρό πρόσωπο τράβηξε την προσοχή του Μιχαήλ περισσότερο από τα άλλα της συντροφιάς. Ήταν ένα νεαρότατο κορίτσι …Έμαθε ότι ήταν η δευτερότοκη κόρη των Πετραλίφα Θεοδώρα. Ήταν πανέμορφη και οι χαριτωμένοι τρόποι της εντυπωσίασαν τον Μιχαήλ. Τόσα προτερήματα συμπλήρωναν αυτή την ομορφιά, τόσες χάρες, που αυτός ο αυστηρός Δεσπότης ούτε καν φανταζόταν ότι υπήρχαν. Μαγεύτηκε από την έκφραση των μεγάλων ματιών με τα μαύρα βλέφαρα.
Μετά από δύο τρεις συναντήσεις ο Μιχαήλ κατάλαβε ότι είχε πλήρη συνείδηση της βαθιάς εντύπωσης που προκαλούσε και ότι δεν την πείραζε καθόλου…. Ήταν η πρώτη φορά που η Θεοδώρα γνώριζε παρόμοιο άνθρωπο, σπουδαίο και με επιθυμητή φυσιογνωμία που όμως το βελούδινο βλέμμα, μαύρο και διαπεραστικό πλημμύριζε από τρυφερότητα, όταν απευθυνόταν σ΄ αυτήν. Αυτός από την μεριά του πίστευε ότι προς το παρόν υπήρχε κάτι περισσότερο από εύθυμη περιέργεια στο βλέμμα με το οποίο αυτή αντιμετώπιζε την συμπεριφορά του. Έχοντας εμπιστοσύνη στο μέλλον του ο Μιχαήλ έκανε πρόταση γάμου στην οικογένεια της νεαρής, η οποία έγινε αμέσως δεκτή.».
Μετά τις θρησκευτικές και εκκλησιαστικές διαδικασίες το νιόπαντρο ζευγάρι Μιχαήλ και Θεοδώρα ήρθε στην Άρτα.
Η Θεοδώρα αναλαμβάνει την οικονομική διαχείριση για την αναστήλωση της πόλεως Άρτας και των συνοικισμών εξαιτίας των πλημμυρών του ποταμού Αράχθου. Για την τόνωση του ηθικού του υπόλοιπου πληθυσμού αποφασίζεται η ανέγερση μεγαλοπρεπούς ναού αφιερωμένου στην Θεοτόκο Ευαγγελίστρια, από την οποία ανέμεναν τον Ευαγγελισμό και την φώτιση, ώστε να κτιστεί μια μόνιμη γέφυρα, που θα παρηγορούσε και θα εξυπηρετούσε τον πληθυσμό της περιοχής.
Δεν είχε συμπληρωθεί ακόμα ένας χρόνος και ξαφνικά φτάνει στην Άρτα η μητέρα του Μιχαήλ και πεθερά της Θεοδώρας Αναστασία.
4.Το μαρτύριο της Βασίλισσας Θεοδώρας.
Η Αναστασία από την πρώτη στιγμή της άφιξής της ζητά να πληροφορηθεί από τον γιό της Μιχαήλ, εάν έχει σχέση με την Κάσσια και με τον Αλγέριο. Ο Μιχαήλ απέφυγε να το αποκαλύψει. Στην συνέχεια η μητέρα του με επιτακτικό ύφος ζητά να εγκατασταθεί η Κασσιανή εντός των Ανακτόρων, γεγονός που συμφωνεί και ο Μιχαήλ.
Διαδίδεται στην πόλη της Άρτας, ότι η πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου κατασκοπεύεται δήθεν από μια γυναίκα, που ήλθε από τα Γάγγρα. Και ενώ ο Μιχαήλ απουσιάζει προεδρεύει του Συμβουλίου η Θεοδώρα, που χωρίς να γνωρίζει την παγίδα εγκρίνει την σύλληψη της Γαγγρινής, η οποία δεν είναι άλλη από την πρώην φίλη του Μιχαήλ. Το πρωί της επόμενης μέρας η Κάσσια-Γαγγρινή συλλαμβάνεται, οδηγείται στα ανάκτορα και την κλείνουν στις φυλακές. Μόλις πληροφορήθηκε η Βασίλισσα Θεοδώρα την σύλληψη της Γαγγρινής, την ζητά σε συζήτηση-ανάκριση. Αμέσως με την είσοδο αυτής στο Γραφείο του Στέμματος, μπαίνει και η πεθερά της βασίλισσας Αναστασία, η οποία βλέποντας την Κασσιανή την αγκαλιάζει και την φιλάει ενώπιον της Θεοδώρας. Διαμαρτύρεται στην Θεοδώρα έντονα για την σύλληψή της και αναλαμβάνει την ευθύνη για το ποιόν της Γαγγρινής. Προτείνει να αφεθεί ελεύθερη εντός των ανακτόρων και της ανατίθεται μια εργασία για να απασχολείται. Το τελευταίο το πρότεινε για να παρακολουθείται δήθεν η Γαγγρινή, ενώ στην πραγματικότητα ήταν να προετοιμάσει την απομάκρυνση της ίδιας της Θεοδώρας.
Ένα νέο σοβαρό πρόβλημα επίσης προκύπτει και αφορά την σχέση του Μιχαήλ Β με την Θεοδώρα. Η Θεοδώρα κατηγορείται στον Μιχαήλ, που μόλις είχε επιστρέψει, ότι κατασπαταλά τα χρήματα των Ανακτόρων. Τα έργα γενικά σταματούν. Ο ανθρωποκτόνος διάβολος έφερε επίσης μεγάλες πορνικές προσβολές κατά του ανδρός της Μιχαήλ. «Η Γαγρινή με τας σατανικάς της μαγείας καταμαλάξασα την γνώμην του Βασιλέως Μιχαήλ, ολίγον κατ’ ολίγον τον έκαμε έξω φρενών, και εις μεγάλην μανίαν τον έφερε τόσον, οπού εκοιμάτο του λοιπού με την Γαγρινήν, πορνεύων αυτήν ο Βασιλεύς και ως ιδίαν γυναίκα την πόρνην μεταχειριζόμενος, κατά δε της νομίμου γυναικός του Αγίας Θεοδώρας εκίνησε μεγάλην έχθραν, τόσον οπού, ου μόνον την εκαταφρόνει και την έδερνε, και διάφορα άλλα κακά ο Βασιλεύς την έκαμνε καθ’ εκάστην ημέραν και ώραν, δια καταφρόνησίν της, κινούμενος από τας μαγείας της πόρνης Γαγρινής, την οποίαν είχε πάντοτε εις το παλάτι του, ασελγών μετ’ αυτής και πορνεύων, χωρίς να στοχάζεται μήτε φόβον Θεού, μήτε εντροπήν ανθρώπων, αλλ’ επρόσταξε τους δούλους του και όλους του παλατίου να μη υπακούωσι και να γνωρίζωσι δια κυρίαν των την μοιχαλίδα εκείνην Γαγρινήν και εκείνης το θέλημα να κάμνωσι». (Ο. Περάνθης)
Η κλίνη της Βασίλισσας Θεοδώρας συνεχώς μολύνεται από την μοιχαλίδα Γαγγρινή, ενώ η Αγία Θεοδώρα είναι έγκυος. Και όμως δεν μιλάει, αλλά μόνο προσεύχεται και κλαίει. Το μόνο έργο που πρόλαβε να τελειώσει ήταν ο ναός του Αγίου Γεωργίου, εκτός από τον εξώναο.
Ο γάμος του Μιχαήλ με την Θεοδώρα ήταν μια προετοιμασία της Αναστασίας, ώστε να αναγκαστεί ο Δεσπότης Θεόδωρος να εγκρίνει την επαναφορά και τοποθέτηση του γιού της Μιχαήλ Β στην πρωτεύουσα Άρτα, το οποίο και πέτυχε. Τώρα δεύτερος σκοπός της ήταν να εξαφανίσει την Θεοδώρα και να την αντικαταστήσει με την Γαγγρινή, που είναι της ίδιας καταγωγής και συγγενής της. Και έτσι με τον τρόπο αυτό το Δεσποτάτο της Ηπείρου θα ήταν πάντα υποχείριο των Βλαχοβουλγάρων Ασάνηδων.
5.Η Βασίλισσα Θεοδώρα αποπέμπεται
Ήταν τριών μηνών έγκυος η Αγία Θεοδώρα, όταν της στήνεται η δεύτερη παγίδα. Κάποια μέρα επισκέπτεται τα ανάκτορα μια γερόντισσα, η οποία διηγείται στην Αναστασία ένα πλαστό όνειρο, το οποίο αυτές οι δύο είχαν σκηνοθετήσει. Δήθεν παρουσιάστηκε στην γερόντισσα ο Χριστός και ζήτησε να οικοδομήσει μια μικρή εκκλησία σε σπήλαιο ασκητηρίου της περιοχής του δάσους της Πρέντας, όπου ασκητεύει ένας γέρος ασκητής. Όταν άκουσε αυτό η Θεοδώρα αποφασίζει να μεταβεί επί τόπου αν και ήταν έγκυος. Ήταν η πρώτη φορά που η Αναστασία ενδιαφέρεται για την ανέγερση ναού.
6.H εγκατάλειψη
Την μεθεπομένη μέρα, ενώ πάλι απουσίαζε ο Μιχαήλ, ξεκινάει μια μικρή πομπή για την Πρέντα. Μαζί με την βασίλισσα Θεοδώρα είναι ο Αλγέριος και τρεις αυλικοί αξιωματούχοι. Η εκκίνηση έγινε πολύ πρωί, διότι θα επέστρεφαν το βράδυ. Υπολογίστηκε δε ότι όλο το ταξίδι θα διαρκούσε 8 -10 ώρες. Γύρω στις τέσσερις το απόγευμα φθάνουν στο δάσος της Πρέντας. Βαδίζοντας σε μια μικρή στενωπό, φθάνουν σε ένα σημείο το οποίο δεν επέτρεπε την παραπέρα πορεία. Εκεί αφιππεύουν και αποφασίζουν να γίνει μια ανίχνευση στην γύρω περιοχή για την ανακάλυψη δήθεν του Ασκητηρίου. Αναχωρούν για την ανίχνευση και οι τέσσερις ιππείς και ακολουθούνται από το λευκό άλογο της Βασίλισσας το οποίο σκόπιμα δεν είχε δεθεί. Και έτσι η Θεοδώρα παρέμεινε στο δάσος μόνη της περιμένοντας την επιστροφή των αξιωματούχων.
7.Το σωτήριο όνειρο.
Η εγκυμοσύνη και η κόπωση από την πολύωρη πορεία, αλλά και η αναμονή της επιστροφής του Αλγερίου με τους αξιωματούχους της έφερε σε κατάσταση ύπνου την βασίλισσα. Μέσα στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα, βλέπει το εξής όνειρο. Παρουσιάζεται ενώπιον της Αγίας ένας άγνωστος Ιεράρχης ντυμένος με τα ιερά του άμφια ο οποίος της λέγει:
«Λάβε εκ του σακιδίου σου τα πυρεία, τις λαμπάδες και το λάδι, τα οποία έχεις προορισμένα για το ασκητήριο και άναψε μεγάλη φωτιά και διατήρησέ την για μια μέρα και δύο νύκτες και θα σωθείς».
Μόλις ξύπνησε η Θεοδώρα ήταν 5 μ.μ και τίποτε δεν άκουγε παρά μόνο το θρόϊσμα των φύλλων από τα δένδρα. Αμέσως συγκεντρώνει φρύγανα και ξύλα και τα τοποθετεί στην ρίζα ενός ξηρού δένδρου και ανάβει μεγάλη φωτιά, με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά και το δένδρο. Και η ανταύγεια του φλεγόμενου δένδρου ήταν πολύ μεγάλη. Το όνειρο συντάραξε την Θεοδώρα η οποία άρχισε να προσεύχεται. Είχε πλέον αντιληφθεί ότι είχε εγκαταλειφθεί στην ερημιά.
Είχε νυκτώσει πλέον, όταν τα ουρλιάσματα των άγριων ζώων προσέγγιζαν την θέση της φωτιάς, χωρίς όμως να τολμούν να πλησιάσουν.
Η νύκτα πέρασε ήρεμα και το πρωί η Βασίλισσα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Κοντά στην φωτιά έμεινε όλη την μέρα προσευχόμενη να ξαναδεί όνειρο συμβουλευτικό. Η δεύτερη νύκτα υπήρξε σκοτεινή και εφιαλτική.
Στα ανάκτορα μυστικά πανηγύριζαν την εξαφάνιση της Αγίας, χωρίς ο λαός να γνωρίζει κάτι. Οι δε τέσσερις αξιωματούχοι που επέστρεψαν ακούστηκαν να λένε στην Γαγγρινή, ότι ούτε κόκκαλο αυτής θα βρεθεί, επειδή τα θηρία του δάσους θα την κατασπαράξουν.
Κοντά στην φωτιά που είχε ανάψει η Βασίλισσα, συνεχίζει να προσεύχεται, ενώ σε κάποια κορυφή που δέσποζε της περιοχής αυτής, ένας γέρος ασκητής βγαίνοντας κατά την 2η μεταμεσονύκτια ώρα από το ασκητήριό του, βλέπει την φωτιά και « πνευματικώ τω τρόπω» διαισθάνεται την ζητούμενη βοήθεια. Πολύ πρωϊ ξεκινάει για το μέρος όπου υπάρχει η φωτιά και μετά τετράωρη πορεία βρίσκεται μπροστά στην σχεδόν λιπόθυμη βασίλισσα στην οποία προσφέρει γαλακτώδη τροφή και νερό.
Η ενδυμασία πολλά προδίδει, αλλά ο ασκητής δεν μπορεί να φανταστεί τα συμβαίνοντα, περί δε της ταυτότητάς της τίποτε δεν λέγει η Θεοδώρα.
Κατά το σούρουπο η Βασίλισσα και ο Ανανίας (Τέλτσος ή Σέλτσος) –ο ασκητής –φθάνουν επιτέλους στην σπηλιά, όπου ήταν το ασκητήριο.
Την τρίτη νύκτα η Βασίλισσα κλαίει συνέχεια και προσεύχεται για όλους. Το πρωί λέγει στον ασκητή:
-Πάτερ Ανανία, γνώριζε ότι ούτε υπάρχει γυναίκα στο ασκητήριό σου, ούτε φάνηκε ποτέ. Αυτή θα πρέπει να είναι επί του παρόντος η απάντησή σου σε οποιονδήποτε σε ρωτήσει. Αυτό είναι αρκετό προς το παρόν.
Μετά από λίγο χρονικό διάστημα ο Ανανίας αντιλαμβάνεται την συνασκήτριά του έγκυο και πιστεύει ότι είναι μοιχαλίδα, αλλά τίποτε δεν ανέφερε γι΄αυτό. Όμως φρόντισε να μετακομίσει σε διπλανό σπήλαιο -ασκητήριο.
Πέρασαν περίπου έξι μήνες και η Βασίλισσα Θεοδώρα γεννά στην ερημιά τον γιο της τον πρωτότοκο και τον ονομάζει Νικηφόρο, όνομα του θείου του συζύγου της.
Στα ανάκτορα στην Άρτα τα πάντα είναι ήσυχα. Ο Μιχαήλ Β με την μοιχαλίδα του και κατάσκοπο Γαγγρινή γεννά δύο γιούς, τον Ιωάννη και τον Θεόδωρο. Ο Ιωάννης γεννήθηκε ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση της Θεοδώρας. Η Αναστασία πλέον είναι σίγουρη ότι η Θεοδώρα δεν ζει και στις συζητήσεις της την αποκαλούσε «συγχωρεμένη».
8.Το τραγικό τέλος της Αναστασίας
Εν τω μεταξύ από το έτος 1223 ο Δεσπότης Θεόδωρος είναι εγκατεστημένος στην Θεσσαλονίκη, την οποία είχε ανακηρύξει Πρωτεύουσα. Ονομάζει τον εαυτό του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και τιτλοφορείται Θεόδωρος ο Α΄ Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων, Κομνηνός Άγγελος Δούκας και Δεσπότης του Δεσποτάτου της Ηπείρου.
Η Αναστασία ετοιμάζεται να ρυθμίσει το ζήτημα της διαδοχής του Αυτοκράτορα του Θεοδώρου Αγγέλου. Γι΄ αυτό μεταβαίνει στην Θεσσαλονίκη στον Θεόδωρο, ο οποίος πλέον γνωρίζει λεπτομερώς για την εξαφάνιση της Θεοδώρας.
Συνδυάζει δε αυτό το ταξίδι η Αναστασία και με επίσκεψη στους Ασάνηδες συγγενείς της. Αλλά στην διαδρομή της συναντά αγέλη πεινασμένων λύκων που επιτίθενται και κατασπαράζουν και αυτή αλλά και τους τέσσερις συνοδούς της μαζί με τα άλογά τους. Έτσι απαλλάχτηκε το Δεσποτάτο της Ηπείρου από τις μηχανορραφίες της Αναστασίας.
9.Η ζωή στο Ασκητήριο.
Ο ασκητής Ανανίας είχε φροντίσει να βρει, με την βοήθεια των κατοίκων της Πρέντας δύο κατσίκες, για να τρέφεται με γάλα ο Νικηφόρος και η μητέρα του. Ο Νικηφόρος είναι πλέον τεσσάρων ετών και πάντα ακολουθεί την μητέρα του στην βοσκή των δύο ζώων.
Εν τω μεταξύ οι λιγοστοί κάτοικοι της Πρέντας, όταν συναντιόταν με τον ασκητή του μετέφεραν τα πάντα για την Γαγγρινή, η οποία τελευταία είχε μισηθεί από τον λαό. Όσα μάθαινε τα μετέφερε στην Θεοδώρα από την οποία όμως δεν έπαιρνε καμία απάντηση ή σχόλιο. (Συνεχίζεται)
10.Η απώλεια του μοναδικού κειμηλίου της Αγίας.
Κάποια μέρα η Θεοδώρα με τον Νικηφόρο πήγαν για βοσκή τα δύο ζώα τους. Η Θεοδώρα ανέβηκε σε κάποιο δένδρο, έκοβε φύλλα και τα έριχνε στα ζώα για τροφή. Χωρίς να το αντιληφθεί, κάποια στιγμή κάποιο κλαδί κόβει την χρυσή αλυσίδα με το περιδέραιο που έφερε το Βασιλικό στέμμα στο στήθος της. Την απώλεια αυτή την αντιλήφθηκε πολύ αργότερα και δεν μπόρεσε να καθορίσει την ημέρα κατά την οποία έχασε το βασιλικό περιδέραιο. Και παρόλες τις προσπάθειές της δεν μπόρεσε να το βρει. Στενοχωρήθηκε πολύ γιατί πλέον έχασε την μοναδική απόδειξη της ταυτότητάς της.
Ήταν μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κάποια μέρα ο Ανανίας, ενώ καθόταν στην σκιά ενός δένδρου βλέπει να κινείται μπροστά του μια ανακλαστική ακτίνα του ήλιου, όπως συμβαίνει και με τους καθρέπτες. Παρατηρώντας προσεκτικά την ακτινοβολία βλέπει πάνω στο δένδρο να κρέμεται ένα αντικείμενο που λάμπει, το οποίο με το ραβδί του το ρίχνει στη γη. Όταν το περιεργάστηκε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό και προσευχήθηκε για το θείο αυτό δώρο, με την αξία του οποίου θα κάλυπτε τις ανάγκες των ενοίκων του ασκητηρίου εν όψει του Πάσχα. Έκρυψε με επιμέλεια το πολύτιμο αντικείμενο και κράτησε μυστική την ανεύρεσή του. Και μεταβαίνει την επόμενη μέρα στο χωριό Πρέντα. Φτάνει στο χωριό το μεσημέρι και πηγαίνει στο σπίτι, όπου έμεινε γνωστή του οικογένεια. Χωρίς να χάσει καιρό ρωτάει τον γιο της οικογένειας Ιππόλυτο, αν κατεβαίνει τακτικά στην Άρτα και αν μπορεί να του εμπιστευτεί μια σοβαρή υπόθεση. Στην καταφατική απάντηση του Ιππολύτου, ο Ανανίας παίρνει θάρρος και του λέει.
-Άκουσε παιδί μου. Εδώ στο ράσο μου έχω κρυμμένο αυτό το χρυσαφικό. Αυτό είναι η μόνη μου περιουσία. Θα σε παρακαλέσω, όταν μεταβείς στην Άρτα, να ρωτήσεις ένα χρυσοχόο τι αξίζει, να το πουλήσεις και με τα χρήματα αυτά θέλω να αγοράσω μία κατσίκα, ρούχα και λάδι.
11.H αποκάλυψη
Ο Ιππόλυτος μεταβαίνει στην Άρτα για την εκτέλεση της εμπιστευτικής αποστολής και επισκέπτεται ένα Χρυσοχοείο, για να πληροφορηθεί τα σχετικά με την αξία του περιδέραιου. Ο χρυσοχόος, αφού περιεργάστηκε το κόσμημα, άρχισε να κλαίει. Πίσω από το στέμμα διέκρινε μικρά γράμματα με τις λέξεις. «Θεοδώρα Βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου, σύζυγος Μιχαήλ του Β». Με δακρυσμένα μάτια ρωτάει τον Ιππόλυτο.
-Τίνος είναι αυτό άνθρωπέ μου;
-Είναι του Ανανία του ασκητή, απαντάει ο Ιππόλυτος.
Και συνεχίζει: «Βρίσκεται σε ελεεινή κατάσταση και μου το έδωσε να το πουλήσω και να του αγοράσω λίγα απαραίτητα πράγματα»
Ο χρυσοχόος χωρίς καθυστέρηση αδειάζει όλα τα χρήματα που είχε στο συρτάρι του και χωρίς να τα μετρήσει τα βάζει στην μανδήλα του Ιππόλυτου και του λέγει:
-Πάρε τα χρήματα αυτά τώρα και θα σου δώσω πολύ περισσότερα ακόμα και θα σου επιστρέψω το περιδέραιο αρκεί να με βοηθήσεις.
-Μα πώς θα σε βοηθήσω, του λέγει ο Ιππόλυτος.
-Να ανακαλύψουμε την βασίλισσά μας, γιατί αν δεν την βρούμε, θα χαθούμε όλοι μας με την διαφθαρμένη Γαγγρινή, του απαντά ο χρυσοχόος.
-Έλα μαζί μου Ιππόλυτε, του λέγει ο χρυσοχόος, θα πάμε μια στιγμή στην Μητρόπολη στον Επίσκοπο….
Μέσα σε μια ώρα η είδηση κυκλοφορεί σε ολόκληρη την Άρτα. «Η Βασίλισσα μας ζει….»
12.Η μυστική συνεδρίαση στην Μητρόπολη.
Όταν ο χρυσοχόος με τον Ιππόλυτο φτάνουν στην Μητρόπολη, παρουσιάστηκαν αμέσως στον Επίσκοπο, ο οποίος κάλεσε επειγόντως τους άμεσους συνεργάτες του ιερείς, καθώς και τις δύο ηγουμένες Κάτω Παναγιάς και Ελεούσας και άρχισε αμέσως η συνεδρίαση.
Ο Μητροπολίτης ερωτά τον Ιππόλυτο, για να μάθει σε ποιόν ανήκει το περιδέραιο και ακούει ότι ανήκει στον Ανανία και σε κανέναν άλλο.
Τότε ερωτά μήπως μετά την κατασπάραξη της Βασίλισσας από τα θηρία βρήκε ο ασκητής το περιδέραιο. Και ο χρυσοχόος απαντά:
«Εάν Σεβασμιότατε το περιδέραιο βρισκόταν μετά την κατασπάραξη της Βασίλισσας από τα θηρία θα ήταν σε πολλά σημεία κομμένο ή κατεστραμμένο ή θα είχε εμφανή σημάδια τέτοιου γεγονότος. Ενώ τούτο είναι παντελώς ανέπαφο. Ζει Σεβασμιότατε η Βασίλισσά μας».
Τότε παίρνει τον λόγο η Ηγουμένη της Κάτω Παναγιάς Μαρία, η οποία ρωτάει:
-Πότε θα επανέλθει Ιππόλυτε ο Ανανίας, για να παραλάβει τα είδη που θα αγοράσεις από το αντίτιμο του κοσμήματος;
-Την ερχόμενη Τετάρτη» απαντά ο Ιππόλυτος.
-Τότε Ιππόλυτε, λέγει η Μαρία, θα σου δώσει η Μητρόπολη πόσα χρήματα χρειάζεται για να αγοράσεις άνετα όσα σου είπε ο ασκητής και τα υπόλοιπα θα τα ρυθμίσουμε εμείς.
-Έχω αρκετά χρήματα, απαντά ο Ιππόλυτος, μου έδωσε ο χρυσοχόος.
-Τότε είσαι ελεύθερος, Ιππόλυτε. Άλλωστε και σύ επιθυμείς να βρεθεί η Βασίλισσά μας, λέγει η Μαρία.
-Όλοι λατρεύομε την Βασίλισσα, λέγει ο Ιππόλυτος και αποχωρεί.
Όταν αυτός απομακρύνθηκε, συνεχίζει η Ηγουμένη Μαρία:
-Σεβασμιότατε, αν συγκεντρώσουμε γυναικεία ρούχα σε ένα σάκο και τα παραδώσουμε στον Ανανία, αφού προηγουμένως του τα δείξουμε, τι γνώμη έχετε, θα δεχθεί να τα παραλάβει εφόσον θα είναι άχρηστα για το ασκητήριό του; Εάν λοιπόν τα δεχθεί, τούτο θα είναι μια επί πλέον απόδειξη, ότι ζει η Βασίλισσά μας. Εάν δεν τα δεχθεί, θα αποτελεί τεκμήριο ότι δεν ζει».
-Πολύ σοφή η πρόταση, Ηγουμένη Μαρία, λέγει ο Επίσκοπος. Ρυθμίστε το ζήτημα, όπως νομίζετε. Πέντε ιερείς και δύο Ηγουμένες είστε αρκετοί για να διαλευκάνετε την υπόθεση. Ο Θεός βοηθός σας.
13.Η συνάντηση
Είναι μέρα της εβδομάδος Τρίτη και πριν την Μεγάλη εβδομάδα, όταν αποβραδίς ο Ανανίας επισκέπτεται την Θεοδώρα στο Ασκητήριό του και την ενημερώνει, ότι την αυριανή μέρα θα ξαναπάει στην Πρέντα.
Ο Νικηφόρος παρακολουθεί με προσοχή και παίρνει την απόφαση με το παιδικό του μυαλό, να ακολουθήσει τον παπά.
Εξάλλου από την Τρίτη το βράδυ οι δύο ηγουμένες βρίσκονται στην οικία του Ιππολύτου στην Πρέντα, για να συναντήσουν την επομένη τον Ανανία. Ταυτόχρονα διασκορπίζονται οι πέντε ιερείς και καταλαμβάνουν θέσεις σε όλες τις διαβάσεις του δάσους, ένας δε εξ αυτών κρύβεται κοντά στο μοναδικό πηγάδι της περιοχής.
Όταν ο Ανανίας αναχώρησε από το ασκητήριο, ήταν πολύ πρωί, βαθύ σκοτάδι και δεν κατάλαβε ότι τον ακολουθούσε ο μικρός Νικηφόρος. Αυτός είχε σηκωθεί κρυφά, όταν η μητέρα του βγήκε από το σπήλαιο για να τακτοποιήσει τις δύο κατσίκες. Όταν όμως μετά από μισή ώρα επέστρεψε στο σπήλαιο, διαπίστωσε την απουσία του μικρού Νικηφόρου και κατάλαβε ότι ακολούθησε τον ασκητή. Αμέσως έντρομη ακολούθησε την στενωπό του δάσους, μήπως και προλάβει τον Νικηφόρο.
Γύρω στο μεσημέρι της Τετάρτης, ο Ανανίας βρισκόταν σε θέση που απείχε γύρω στο ένα τέταρτο από την Πρέντα, όταν ακούει γρύλισμα άγριου ζώου και εν συνεχεία φωνές μικρού παιδιού. Αμέσως επιστρέφει προς τα εκεί που ακούστηκαν οι φωνές και βλέπει τον Νικηφόρο τραυματισμένο, να βρίσκεται μέσα σε ένα χαντάκι. Αμέσως τον παίρνει στα χέρια και τον μεταφέρει γρήγορα, παρά τα γεράματα και τη κούρασή του, στο πρώτο σπίτι του χωριού που συναντά. Παρακάλεσε δε την οικοδέσποινα να τον περιποιηθεί μέχρις ότου επιστρέψει και τον παραλάβει.
Όταν έφυγε από το σπίτι ο Ανανίας, για να πάει στην οικία του Ιππολύτου, η οικοδέσποινα ρωτά το παιδί και μαθαίνει ότι ονομάζεται Νικηφόρος και είναι γιός της Θεοδώρας και του παππού. Κατάλαβε ότι ο μικρός είναι ο Διάδοχος του θρόνου. Δεν πρόλαβε να συνέλθει από την ταραχή της, όταν βλέπει την Θεοδώρα να μπαίνει στην αυλή του σπιτιού. Όταν την είδε ο μικρός Νικηφόρος έτρεξε στην αγκαλιά της.
Η οικοδέσποινα αμέσως γονατίζει μπροστά στην επισκέπτρια και αναφωνεί:
-Βασίλισσά μου Θεοδώρα, ο λαός σε αναζητεί.
-Κάποιο λάθος έγινε. Δεν είμαι η βασίλισσα, αλλά δούλη του Υψίστου, απαντά η Θεοδώρα. Και παίρνει τον Νικηφόρο και φεύγει γρήγορα.
Όταν η οικοδέσποινα εκείνη συνήλθε από την ταραχή της, τρέχει αμέσως να ειδοποιήσει ότι είδε την βασίλισσα. Φτάνει στο πηγάδι, όπου ήταν ένας ιερεύς, στον οποίο αναφέρει τα πάντα. Και ο ιερεύς στην συνέχεια αποκαλύπτει στην γυναίκα ότι ο ίδιος πριν λίγη ώρα, που βρισκόταν σε κάποιο σημείο του δάσους κόβοντας ξύλα, συνάντησε μια γυναίκα που αναζητούσε ένα γέροντα με ένα παιδί και την θεώρησε τρελή.
Η οικοδέσποινα τρέχει προς την οικία του Ιππολύτου για να ειδοποιήσει ότι είδε την βασίλισσα, ο δε ιερέας τρέχει για να προλάβει καθ΄οδόν την βασίλισσα.
14.Ο Ανανίας και οι δύο Γερόντισσες στο σπίτι του Ιππόλυτου.
Στο σπίτι του Ιππολύτου εν τω μεταξύ είχε φτάσει ο Ανανίας. Τον υποδέχτηκαν εγκάρδια και οι οικείοι, αλλά και οι δύο ηγουμένες, που βρισκόταν εκεί από το προηγούμενο βράδυ. Λαμβάνοντας τον λόγο η Ηγουμένη Μαρία λέγει στον ασκητή Ανανία.
-Πάτερ Ανανία, σας φέρουμε τις ευλογίες του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη, που σας στέλνει δύο κατσίκες, ρουχισμό και τρόφιμα. Επειδή ο ρουχισμός και τα τρόφιμα είναι πολλά, να εκλέξεις μόνος σου όσα σου χρειάζονται και τα υπόλοιπα να μοιραστούν στους φτωχούς.
Ανοίγει δε εν συνεχεία τον σάκο, ο οποίος περιέχει κατά μεγάλο μέρος γυναικείο ρουχισμό. Όταν τα είδε ο Ανανίας, όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκε αλλά ακούστηκε να λέγει:
-Ο Θεός φώτισε τον Άγιο Μητροπολίτη μας…
Ταυτόχρονα μόνος του διπλώνει τα ρούχα και τα τοποθετεί στον σάκκο.
Αμέσως η Ηγουμένη Μαρία τον ρωτάει:
-Υπάρχει πάτερ καμιά γυναίκα στο ασκητήριο;
-Όχι, απαντά ο ασκητής.
-Τότε θα σας είναι άχρηστα τα γυναικεία ρούχα, του λέγει η Ηγουμένη.
Ο Ανανίας σιωπά και γίνεται κατακίτρινος. Βρίσκεται σε μεγάλη αγωνία και μπροστά σε ένα μεγάλο δίλλημα. Δεν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.
Σε λίγο φτάνει στο σπίτι και η γυναίκα που περιποιήθηκε τον τραυματισμένο Νικηφόρο φωνάζοντας: «Είδα την βασίλισσα….»
Ταραχή και δέος κατέλαβε τους πάντες. Και ενώ οι ηγουμένες κλαίνε ο Ιππόλυτος βγαίνει από το σπίτι του τρέχει και ανεβαίνει σε κάποιο βράχο και σφυρίζει συνέχεια για να προσέλθουν και οι υπόλοιποι ιερείς. Σε λίγο φτάνουν ασθμαίνοντες όχι μόνο οι ιερείς, αλλά και πολλοί χωρικοί από τα γύρω, που έμαθαν για το γεγονός.
15.Περιπλανώμενη η Οσία στα Τζουμέρκα.
Νέα δοκιμασία ξεκινάει για την βασίλισσα. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να χαθούν τα ίχνη της.. Έχοντας στην αγκαλιά της τον μικρό Νικηφόρο, προσπαθεί να κρυφτεί σε λαγκάδια και ρεματιές. Μέρες ταλαιπωρείται στα ορεινά Τζουμέρκα. Δεν γνωρίζει όμως ότι πολύ διακριτικότατα την παρακολουθεί ο παπα-Νικόλας, ένας από τους ιερείς που συμμετείχαν στην προσπάθεια εντοπισμού της. Κουρασμένη και ταλαιπωρημένη καθώς ήταν κάθησε σε ένα βράχο, που είχε σχήμα αναπαυτηρίου, για να ξεκουραστεί. (πρόκειται για τον βράχο που αναφέρει η παράδοση). Εκεί την πλησιάζει ο ιερέας, που την παρακολουθούσε μέρες, της υποκλίνεται εδαφιαία και λέγει σ΄αυτή, δίνοντάς της το περιδέραιο.
-Βασίλισσά μου, έχω εντολή από τον Μητροπολίτη να σας επιστρέψω το κειμήλιο, το οποίο χάσατε….
-Ούτε κειμήλιο έχασα, ούτε βασίλισσα είμαι. Η Βασίλισσά σας βρίσκεται στα ανάκτορα. Εγώ είμαι απλά μια δούλη του Υψίστου.
Ο ιερέας επιμένει. Μετά από επίμονη προσπάθεια να μάθει ποια είναι, η Θεοδώρα του φανερώνεται και δέχεται να φιλοξενηθεί στο σπίτι του. Ζητάει δε να συναντήσει τον ασκητή Ανανία.
Ο Ανανίας ειδοποιείται και καταφτάνει μετά από λίγες μέρες μαζί με τις δύο ηγουμένες. Η Θεοδώρα βλέποντας τον κάτωχρο Ανανία, παίρνει το περιδέραιο, το δείχνει στον ασκητή και του λέγει:
-Πάτερ Ανανία, ο χρυσός πρόδωσε αυτόν τούτον τον Χριστό. Πώς είναι δυνατόν να λυπηθεί εμένα;
Οι κατάξηροι από τις στερήσεις οφθαλμοί του Ανανία, υγραίνονται από τα δάκρυα που αρχίζουν να κυλούν στο πρόσωπό του και το στόμα του ψελλίζει
-Συγχώρηση ζητώ Βασίλισσά μου..
Η Ηγουμένη Μαρία αρχίζει να παρακαλεί την Θεοδώρα να επιστρέψει, αλλά συναντά την σθεναρή αντίδραση της .
Τελικά αποφάσισε να γυρίσει.
Η συγκίνηση που κατέλαβε τους πάντες στο άκουσμα της απόφασης της Θεοδώρας ήταν απερίγραπτη. Δάκρυα άρχισαν να ρέουν από τα μάτια των παρισταμένων.
Στην Άρτα ο λαός της πόλης είναι κυριολεκτικά ανάστατος. «Ζει η Βασίλισσα… Να φύγει η Γαγγρινή… Έρχεται η Θεοδώρα…» ακούγεται σε ολόκληρη την πόλη. Ο λαός γιορτάζει. Η Βασίλισσα Θεοδώρα αναμένεται σαν λύτρωση της πόλης και του Δεσποτάτου από τα δεινά του πρόσφατου κακού παρελθόντος.
16.Η μεταστροφή του Μιχαήλ
Ο Ευθύμιος στο «Χρονικό του Γαλαξειδίου» αναφέρει ότι η ψυχή του Μιχαήλ ταραζόταν και έβλεπε άσχημα όνειρα και είχε χάσει τον ύπνο του από τις τύψεις της συνειδήσεως. Και ένα βράδυ φανερώθηκε στον Μιχαήλ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με όλη του την λάμψη της θεϊκής ευμορφίας και του είπε τα εξής λόγια:
« Μιχαήλ! το κακό, όπου έκαμες, θα σού γένη ένα φοβερότατο κρίμα, διατί ακούοντας του εχθρού μου Σατανά τα διαβολικά λόγια, εδίωξες την αγγελικήν σου γυναίκα· εγώ θα σε παιδεύσω παραδειγματικά, ρίχνοντας από τον ουρανό φωτιαίς και αστροπελέκια, που να σε κατακάψουνε μαζί με την παλλακή την μιαρώτατη του Σατανά φιλενάδα· και αν αγαπάς την αγάπη μου, γοργόν να πηγαίνης να πάρης την Θεοδώραν στο αρχοντικό σου, διά να σού συχωρέσω το κακό, που έκαμες».
Έτσι αρχίζει πλέον η μετάνοια του Μιχαήλ. Απαιτεί από την Γαγγρινή να εγκαταλείψει τα Ανάκτορα και να φύγει. Η Γαγγρινή αρνείται πεισματικά. Οργισμένος ο Μιχαήλ καλεί δύο από τους έμπιστους αξιωματικούς της αυλής, τους δίνει τις δέουσες οδηγίες για την υποδοχή της Θεοδώρας, ο ίδιος δε λόγω υποχρεώσεων αναχωρεί για τα νησιά του Δεσποτάτου.
17.Η επιστροφή
Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων της Άρτας και των περιχώρων συγκεντρώθηκε στην περιοχή της Γέφυρας προκειμένου να υποδεχθεί την βασίλισσα. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν χαρμόσυνα.
Πριν μπει όμως η Αυγούστα στην πόλη της ‘Άρτας, ζήτησε να επισκεφθεί πρώτα τη θαυματουργή Οδηγήτρια στη μονή της Παναγίας Βλαχέρνας και να την ευχαριστήσει που άκουσε τις προσευχές της.
Στις τρείς το μεσημέρι φθάνει η πομπή στην περιοχή της γέφυρας. Τέσσερις ημίονοι μεταφέροντας την συνοδεία της βασίλισσας. Πρώτος κατεβαίνει από το άλογο Ανανίας με τον Νικηφόρο, στην συνέχεια οι δύο ηγουμένες και τελευταία η Θεοδώρα. Η πομπή ξεκινάει και μια παράξενη σιωπή κυριαρχεί παντού. Μια πομπή μου μοιάζει με κηδεία. Κηδεία της προηγούμενης κακής κατάστασης, που έμελλε να αναστήσει εντός ολίγου την νεκρή βασίλισσα Θεοδώρα. Όταν η πομπή έφτασε στην υψηλή καμάρα της θρυλικής γέφυρας, η βασίλισσα σταματά. Υψώνει το κεφάλι της και βλέπει τον περικαλλή ναό της Παρηγορήτισσας, για τον οποίο κατηγορήθηκε ως σπάταλη, βλέπει την Μονή της Κάτω Παναγιάς και της Ελεούσας, γονατίζει και κλαίει. Μαζί της ο λαός, γονατίζει και όλοι σιωπηλά προσεύχονται. . Ευχαριστεί την Παναγία την Παρηγορήτισσα για την προστασία που της πρόσφερε κατά την διάρκεια της πεντάχρονης εξορίας της και συγχρόνως την παρακαλεί να γίνει φρουρός της Άρτας και προστάτης του λαού της, που ποτέ δεν την ξέχασε αλλά αγωνίστηκε γι΄αυτήν. Έτσι δια των προσευχών της Οσίας η πόλη της Άρτας έγινε Παναγιοφρούρητη και Θεομητοροσκέπαστη.
Σηκώνεται πρώτη η βασίλισσα και προχωρεί προς την Μητρόπολη της πόλεως μαζί με την συνοδεία της και ολόκληρη εκείνη η ανθρωποθάλασσα την ακολουθεί. Φθάνει στην Πύλη ή τόξο του Ναού του Αγίου Γεωργίου, που μετονομάστηκε αργότερα «Ναός της Αγίας Θεοδώρας της Βασίλισσας». Εκεί την περιμένει ο Επίσκοπος, κληρικοί και μοναχές. Η Θεοδώρα γονατίζει, ασπάζεται το χέρι του Αρχιερέα και το ιερό εγκόλπιό του. Αυτός δε της λέει:
-Ζήθι Βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου Θεοδώρα.
-Άρατε πύλας, άρατε και εισελεύσεται η Βασίλισσα.
Όλοι εισέρχονται εντός του ναού και αρχίζει η δοξολογία. Η Θεοδώρα καταλαμβάνει την θέση στο μέσον. Μπροστά της βρίσκεται ο Νικηφόρος, δίπλα της οι δύο ηγουμένες και πίσω ο ασκητής Ανανίας.
18.Το τέλος της Γαγγρινής
Ο Αλγέριος ο οποίος παρακολουθούσε την κατάσταση που δημιουργήθηκε, πείστηκε ότι τα πάντα χάθηκαν και τα σχέδια ανατράπηκαν. Συγκεντρώνει τους φίλους του τους αυλικούς και μαζί με αυτούς την Κασσιανή την Γαγγρινή. Διατάζει ίππευση και αναχωρούν «εν καλπασμώ» από τα ανάκτορα. Μετά από λίγες μέρες γίνεται γνωστό στην Άρτα ότι η Γαγγρινή έπεσε από το αφηνιαμένο της άλογο και σκοτώθηκε.
19.Η επιστροφή της Θεοδώρας στα ανάκτορα.
Η βασιλική πομπή έφθασε στα ανάκτορα, που ήταν εκεί, όπου είναι η σημερινή Μητρόπολη. Η Θεοδώρα μπαίνει στα ανάκτορα και κατευθύνεται στα διαμερίσματά της που είναι κλειδωμένα και σφραγισμένα. Διατάσσει την διάρρηξη των θυρών και τότε βρέθηκε προ εκπλήξεως. Τα δωμάτιά της είχαν μετατραπεί σε αποθήκες αποσκευών της Γαγγρινής. Αυτή είχε συγκεντρώσει ό,τι μπόρεσε, τα συσκεύασε για να τα φορτώσει, αλλά δεν πρόλαβε να τα φυγαδεύσει.
Το πρωί της επομένης, με εντολή της Θεοδώρας ανοίχθηκαν οι συσκευασίες της Γαγγρινής, καταγράφτηκε το περιεχόμενό τους και διαμοιράστηκε στους πληγέντας από τις πλημμύρες του Αράχθου κατοίκους των συνοικισμών Πλησίων οίκων (Πλησιών ), Μακράν οίκων (Κωστακιών), του συνοικισμού του νέου εκ του ποταμού χώρου (Νεοχωρακίου), Γραμμενίτσας και Βλαχέρνας. Ήταν μεγάλη εβδομάδα, όταν συνέβησαν αυτά και η Βασίλισσα μαζί με τον διάδοχο Νικηφόρο αποσύρθηκε στην Κάτω Παναγιά για να ησυχάσει, στην πραγματικότητα όμως περίμενε την επιστροφή του συζύγου της Μιχαήλ Β. Στην ίδια μονή γιόρτασε και την Ανάσταση.
Την Κυριακή της Ανάστασης, πέρασε από το Ίδρυμα της Συνεστιάσεως, όπου οι φτωχοί έπαιρναν τον «Κόμματον», δηλαδή την μερίδα του άρτου και της τροφής (στα σημερινά κομμάτια) και τα βρήκε σε άθλια κατάσταση λόγω της εγκατάλειψης. Έδωσε εντολή να ξεκινήσουν την επαναλειτουργία τους, γεγονός που δεν σταμάτησε σε όλη την διάρκεια της ζωής της βασίλισσας.
20.Η συνάντηση της Θεοδώρας με τον σύζυγό της Μιχαήλ Β.
Ολόκληρη την ημέρα της Κυριακής του Πάσχα και την νύκτα η Θεοδώρα την πέρασε στην Μονή της Ελεούσας. Την Δευτέρα μεταβαίνει στην Βλαχέρνα. Εκεί έρχεται και την συναντά ο σύζυγός της Μιχαήλ Β και μεταβαίνουν μαζί στην Μονή των Εισοδίων της Παναγίας.
Στην συνέχεια η Αγία Θεοδώρα επιστρέφει στα ανάκτορα. Αρχίζει πάλι να εργάζεται για την οικονομική στήριξη, την ηθική και χριστιανική διαπαιδαγώγηση του λαού. Έτσι αναδεικνύεται το ίνδαλμα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και ιδιαίτερα του λαού της Άρτας, η οποία αναδημιουργείται από την καταστροφή.
Η Αγία εκτός των άλλων, ανέθρεψε και διαπαιδαγώγησε και τα νόθα τέκνα του συζύγου της, που είχε αποκτήσει με την Γαγγρινή, τον Ιωάννη και τον Θεόδωρο, τα οποία εγκαταλείφθηκαν από την μητέρα τους.
Το 1260 μ.Χ. πεθαίνει ο Μιχαήλ Β΄ σε ηλικία 60 ετών. Η Αγία Θεοδώρα μετά τον θάνατο του συζύγου της γίνεται μοναχή και εγκαταλείπει τα εγκόσμια. Από τότε η επικράτεια του Δεσποτάτου βρίσκεται υπό την εξουσία του Νικηφόρου…….
Επίλογος. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στην Οσία μητέρα μας Θεοδώρα που μας αξίωσε να συνθέσουμε νέα συναξαριακή πληρέστερη βιογραφία της. Η παρουσία της και συμπόρευσή της ήταν και είναι εμφανέστατη σε όλη την ερευνητική πορεία. Ως ανάξια όμως τέκνα της τολμούμε να την παρακαλέσουμε:
Α. Να μας συγχωρέσει, γιατί στην εποχή της πανδημίας λησμονήσαμε «έργω και λόγω» ότι τα χαριτόβρυτα λείψανά της αποτελούν «ΙΑΜΑΤΩΝ ΡΕΙΘΡΟΝ ΑΚΕΝΩΤΟΝ».
Β. Να μην παύσει να πρεσβεύει υπέρ ημών και του λαού ιδιαιτέρως σήμερα που η παναίρεση του οικουμενισμού (με όλα τα παρακλάδια της) μόλυνε τον εκκλησιαστικό χώρο και αλλοίωσε συνειδήσεις.
Γ. Να ενισχύει δια των πρεσβειών της τους αγωνιστές Ορθοδόξους Χριστιανούς, ώστε να αναδεικνύονται Ομολογιακά αναστήματα
Δ. Να φωτίσει τους αρμόδιους, ώστε να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για την επίσημη ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ μαζί με την ΟΜΟΛΟΓΗΤΡΙΑ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗ ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΔΟΥΚΑΙΝΑ, ώστε η μνήμη τους να εορτάζεται συγχρόνως στις 11 Μαρτίου πανηγυρικά ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ εις ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΑΜΗΝ.
Ένα άρθρο μόνο για όσους πιστεύουν ότι το ανθρώπινο έμβρυο είναι άνθρωπος.
.
Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος
Συζητήσεις για εμβόλια, αποτελεσματικότητα και παρενέργειες.
(Εμβόλια και κύτταρα από εκτρωθέντα έμβρυα) Κατά τη διάρκεια της πανδημίας υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με τα εμβόλια και την αποτελεσματικότητά τους αλλά και τις παρενέργειές τους. Πολλοί είναι αυτοί που αρνήθηκαν να εμβολιαστούν για λόγους υγείας ή φοβούμενοι για μελλοντικές επιπτώσεις σε αυτήν. Πολλοί είναι αυτοί που εμβολιάστηκαν για να αποφύγουν το πρόστιμο των 100 ευρώ ή το να τεθούν σε αναστολή εργασίας. Άλλοι πάλι εμβολιάστηκαν για να μπορούν να μπαίνουν σε εστιατόρια, κινηματογράφους ή θέατρα. Και πολλοί βέβαια εμβολιάστηκαν γιατί το έκριναν απαραίτητο για την υγεία τους.
Εμβόλια και κύτταρα από εκτρωθέντα έμβρυα
Μέσα σε όλη αυτή την αναστάτωση φαίνεται ότι το λιγότερο που μας απασχόλησε ήταν ότι για την Παρασκευή ΟΛΩΝ των διαθέσιμων εμβολίων χρησιμοποιήθηκαν πειραματικά κύτταρα από εκτρωθέντα έμβρυα.Γράψαμε γι’ αυτό εγκαίρως και μάλιστα παραθέσαμε και τη δημοσίευση από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Βιοηθικής.Μπορείτε πατώντας…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 817 επιπλέον λέξεις
ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ 