Δεκέμβριος 1803. Ένα ανυπέρβλητο φως και μια απέραντη ζεστασιά απλώνεται στο σκοτεινό και παγωμένο Σούλι. Ένας βροντερός κρότος σπάει την αβάσταχτη σιγαλιά της σκλαβιάς. Ο ευωδιαστός ανθός της Ελευθερίας παίρνει να ανθίσει. Ο γέρο-Σαμουήλ και τα παιδιά του, αυτή η Δέσπω Σέχου και τ’αγγόνια της δεν τη νογάνε τη σκλαβιά. Σαν έτοιμοι από καιρό ανάβουν τα φυσέκια τους και φεύγουν περήφανοι σε τόπο χλοερό.
Όμως ο Αλή πασάς δεν τα σηκώνει τα ξεφτιλίκια. Πιάνει στο κατόπι τους μαχητές εκείνους που από πολύ νωρίς διδάσκουν τις έννοιες της αξιοπρέπειας και της θυσίας.Εξασθενημένοι από την πείνα και την κακουχία οι Σουλιώτες με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη κινάν προς την Βρεστενίτσα.Η Μονή Σέλτσου, όντας φυσικό οχυρό, περιτριγυρισμένο από κοφτερά βράχια και βαθειά φαράγγια, είναι μια καλή γραμμή άμυνας προς του σκυλάραπες και αθλίους Τουρκαλβανούς του Αλή. Μα δε λογάριασαν πως δεν υπάρχει άλλη έξοδος διαφυγής πέρα από την είσοδο. Αποκλεισμένοι όλο…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 419 επιπλέον λέξεις
ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ 