ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΙΑ (Iω.Καρδάση)

Κρίνεται απαραίτητη η αναφορά στο σιωνιστικό κίνημα δεδομένου, ότι πίσω από τον διατυπούμενο χαρακτηρισμό της εβραιομασονίας κρύβεται στην ουσία η ύπαρξη και η δράση του κινήματος αυτού.

Ο Σιωνισμός είναι εβραϊκό εθνικιστικό κίνημα, που είχε σαν στόχο την δημιουργία και την υποστήριξη ενός εβραϊκού εθνικού κράτους στην Παλαιστίνη, την αρχαία πατρίδα των εβραίων. Το κίνημα γεννήθηκε στην κεντροανατολική Ευρώπη στο τέλος του 19ου αιώνα και πήρε το όνομά του από τον λόφο Σιών (Zion) της αρχαίας Ιερουσαλήμ, είχε δε εξ αρχής την υποστήριξη του Χιλιασμού (Μάρτυρες του Ιεχωβά). Αντίθετα άλλα κινήματα, όπως το κίνημα Haskala = Διαφωτισμός, παρότρυναν τους εβραίους να αφομοιωθούν στον δυτικό πολιτισμό.

Ώθηση στο κίνημα δόθηκε από τον Th. Herzl στο συνέδριο της Βασιλείας το 1897, όπου διακηρύχθηκε, ότι «ο Σιωνισμός μάχεται για να δημιουργήσει για τον εβραϊκό λαό μια εθνική εστία στην Παλαιστίνη διασφαλισμένη από το δημόσιο δίκαιο». Η Μ. Βρετανία στήριξε το κίνημα και πρόσφερε μια έκταση στην Ουγκάντα για εγκατάσταση, αλλά συνάντησε την άρνηση των Σιωνιστών, που επέμεναν για την Παλαιστίνη. Το κίνημα έδωσε ώθηση στα γράμματα και τις τέχνες και ανέπτυξε την σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα, φρόντισε δε για μια σταδιακή μετανάστευση εβραίων στην Παλαιστίνη, που το 1933 βρέθηκε να έχει μια αναλογία 20% σε εβραϊκό πληθυσμό. Ακολούθησαν διάφορες αραβικές εξεγέρσεις ενάντια στην προοπτική δημιουργίας εβραϊκού κράτους στην περιοχή, οι οποίες δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τελικά την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ από τον ΟΗΕ στις 14.5.1948. Με την ενέργεια αυτή του ΟΗΕ ο Σιωνισμός πέτυχε τον τελικό του σκοπό, οπότε πλέον εστράφη στην οικονομική ενίσχυση του νέου κράτους και την ενθάρρυνση της μετανάστευσης προς τα εκεί, παρ’ όλον ότι παραμένει ακόμη η αντίδραση πολλών μη φανατικών ορθόδοξων εβραίων περί της μη επιστροφής και της αποκήρυξης του συνθήματος, ότι ζώντας στον έξω χώρο, ζουν ουσιαστικά «εν εξορία».

Ο Σιωνισμός, θεωρείται από ορισμένες εσχατολογικές ομάδες, ότι δεν εκπλήρωσε ακόμη τον τελικό του σκοπό, που είναι η επικράτηση του κινήματος σ’ ολόκληρη την οικουμένη με την κατάκτηση της παγκόσμιας οικονομίας και απεργάζεται οικονομικά δεσμά «Αποκαλύψεως», όπως είναι ο αποκλεισμός της αγοραπωλησίας γι’ αυτούς, που δεν δέχονται την δουλική υποταγή. Οι Σιωνιστές ομολογούν, ότι επιδιώκουν όπως μεταθέσουν τους Χριστιανούς από τον Θεό, στους «υλικούς υπολογισμούς και τις υλικές ανάγκες». Με αυτό τον αντιπερισπασμό, όλα τα έθνη θα επιζητούν να κερδίσουν και παλεύοντας το καθένα για ίδιον όφελος, δεν θα αντιληφθούν τον κοινό εχθρό. Οι Σιωνιστές χρησιμοποιούν τις οικονομικές τους επιχειρήσεις, όχι μόνον για κερδοσκοπικούς σκοπούς, αλλά και χάριν των σιωνιστικών τους σκοπών. Γι’ αυτό επιδιώκουν να έχουν επιχειρήσεις, που επηρεάζουν περισσότερο τα πλήθη, π.χ. κινηματογράφο, μουσική, τύπο, τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαφημίσεις, μόδα κλπ. Έτσι με την πλάνη του οικονομισμού οι άνθρωποι της αποστασίας θα παραδοθούν τελικά στον Αντίχριστο, που επαιρόμενος θα καθίσει ως Θεός εις τον ναόν του Θεού, δηλ. τον ναόν του Σολομώντα, που θα ανοικοδομηθεί για 3η φορά (Δελήμπαση Α. Πάσχα Κυρίου. Αθήνα 1985, σελ. 606-607).

. Το δεύτερο στοιχείο της εβραιομασονίας το αποτελεί η μασονία. Ο μασονισμός είναι ηθικό, θρησκευτικό και φιλοσοφικό ίδρυμα, κατά το πρότυπο των αρχαίων μυστικών εταιριών, που με την αυτογνωσία, την έρευνα της αλήθειας, της αλληλεγγύης και της ιδικής του ηθικής αποσκοπεί στην αρμονική διαρρύθμιση κυρίως των κοινωνικών σχέσεων και την ηθική και πνευματική τελειοποίηση των μελών του και μέσω αυτών του συνόλου της ανθρωπότητας (Κουντουριώτη Σ. Αι εν Ελλάδι αιρέσεις, θεοσοφία-μασωνισμός. Αθήνα 1977, σελ. 151).

Ο Μασονισμός προϋπήρχε του οργανωμένου Σιωνισμού και ανεφάνη κατά πρώτον στο Λονδίνο το 1717 με την ίδρυση της Μεγάλης Στοάς, αργότερα δε επεκτάθηκε σ’ ολόκληρο τον κόσμο με την ίδρυση στοών, οι οποίες δέχονται ως μέλη όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής, εθνικότητας, κοινωνικής καταγωγής και πολιτικών φρονημάτων ( Δελήμπαση Α. Πάσχα Κυρίου. Αθήνα, 1985. σελ. 609-612).

Στην διδασκαλία του μασονισμού επέδρασαν οι γνωστικοί, οι αλχημιστές, η θρησκευτική μεταφυσική των εβραίων, οι μυστηριακές θρησκείες του ειδωλολατρικού κόσμου και οι μαγικές μέθοδοι του αποκρυφισμού με συνέπεια την απομάκρυνση από την Χριστιανική πίστη. Την επίδραση κυρίως του εβραϊσμού σημειώνουν και οι ίδιοι οι μασόνοι στο τυπικό του 18ου βαθμού ως εξής: «ο τεκτονισμός άντλησε όλα τα σύμβολα, τους μύθους και τις παραδόσεις του από τα εβραϊκά βιβλία. Αναγνωρίζοντας την ύπαρξη ενός και μόνον Θεού, υπό την επίκληση του μεγάλου αρχιτέκτονα του σύμπαντος (του λεγόμενου Μ.Α.Τ.Σ.) και την αθανασία της ψυχής, χωρίς καθόλου να εκτραπεί από το δρόμο αυτό, παρακολουθώντας δε την ανθρώπινη διάνοια σε όλες της θρησκευτικές εκδηλώσεις, πέρασε από τον Ιουδαϊσμό και δι’ όλων των αιρέσεων, που γεννήθηκαν από αυτόν, για να καταλήξει στην καθαρή φιλοσοφία του ορθού Λόγου». Ο Μ.Α.Τ.Σ. παρουσιάζεται, ότι συμβολίζει όχι μόνον τον πατέρα των όντων, αλλά και το αιώνιο φως του κόσμου.

Ο Μασονισμός σε σχέση με την αθανασία της ψυχής δέχεται, ότι η συνειδητή ατομικότητα του ανθρώπου διατηρείται και πέραν του τάφου και ότι τα πνεύματα των πεφωτισμένων (σωσμένων) μελών του, αφού διατρέξουν άγνωστα διαστήματα, επανέρχονται εις τον μεγάλο αρχιτέκτονα του σύμπαντος, δια να απολαύσουν πλησίον του ειρήνη και χαρά. Ο Μασονισμός λοιπόν δέχεται την ύπαρξη του Θεού, όχι όμως υπό την μορφή της Χριστιανικής διδασκαλίας, αλλά της τεκτονικής του μεγάλου αρχιτέκτονα του σύμπαντος. Ως προς το πρόσωπο του Ιησού πρεσβεύει, ότι είναι ένας εκ των μεγάλων μυστών και όχι Υιός του Θεού και Θεός.

Ως προς το εάν είναι ή όχι θρησκεία οι απόψεις διίστανται. Οι μασόνοι δηλώνουν, ότι όχι μόνον είναι το αρχαιότερο και σοβαρότερο καθίδρυμα στον κόσμο, αλλά και ουδεμία σχέση έχει προς την θρησκεία, ούτε η κίνησή τους είναι μια θρησκευτική οργάνωση, ούτε σωματείο που επιδιώκει θρησκευτικούς σκοπούς, αλλά υποστηρίζουν, ότι είναι ένα ίδρυμα φιλοσοφικό, εκπολιτιστικό και φιλανθρωπικό με σκοπό την ηθική και κοινωνική βελτίωση της ανθρωπότητας.

Αντίθετα, οι περί του φαινομένου της μασονίας ερευνητές υποστηρίζουν, ότι η οργάνωση αυτή είναι θρησκεία και μάλιστα υπερθρησκεία, που φιλοδοξεί να συμπεριλάβει ολόκληρη την ανθρωπότητα, παραθέτουν δε τα εξής επιχειρήματα: έχουν ιδική τους θεολογία, με επίκεντρο τον Μ.Α.Τ.Σ., έχουν τελετές και λειτουργίες (που δεν υπάρχουν σε σωματεία και φιλοσοφικές εταιρίες), έχουν ιδιαίτερο ιερατείο για την τέλεση μυστηριακών ακολουθιών, έχουν ναούς και βωμούς, έχουν ιδιαίτερο τυπικό για την τέλεση των λειτουργιών και τελετών και έχουν ιδιαίτερη ηθική, την φυσική ηθική, την οποίαν διδάσκουν με μυστήρια και αλληγορίες, την παριστάνουν δε ως την πλέον υψηλή και μοναδική δια τον άνθρωπο, γενικώς δε με τις δοξασίες, τελετές, μυστηριακές συνάξεις κλπ. παραβαίνουν σαφώς τους κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και επομένως θεωρούνται αιρετικοί. Επίσης έχουν κατά καιρούς καταδικαστεί από την ΡΚαθολική «Εκκλησία» (η οποία δείχνει τις ημέρες μας μια ανοχή εξ αφορμής του συνθήματος της ενότητας της Εκκλησίας και του Οικουμενισμού), από τις Λουθηρανικές «Εκκλησίες», καθώς και από τις Πρεσβυτεριανές «Εκκλησίες» Ιρλανδίας, Ουαλίας και Σκωτίας.

Η Ελλαδική Εκκλησία καταδίκασε τον Μασονισμό το 1887 και το 1933 με απόφαση της Ιεραρχίας της, η δε Εκκλησία της Κύπρου δια του αρχιεπισκόπου Κυπριανού καταράστηκε τους μασόνους ως «λαοπλάνους και σκεύη κατηρτισμένα του Σατανά».

Η Μασονία θεωρείται από ορισμένους εσχατολογικούς κύκλους ως ένα από τα δυο εργαλεία της επικράτησης του Σιωνισμού, όπου στρατολογούνται σ’ αυτόν τα πλουσιότερα και ανώτερου πνευματικού επιπέδου μέλη. Το δεύτερο εργαλείο επικράτησης του Σιωνισμού θεωρείται ο Χιλιασμός (Μάρτυρες του Ιεχωβά), όπου στρατολογούνται τα πτωχότερα και κατώτερου πνευματικού επιπέδου μέλη.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΜΑΣΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΟΑ

Είναι γνωστόν, ότι η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος δημοσιεύει ονόματα Μασόνων, μόνο μετά το θάνατό τους. Έτσι, στο αντίστοιχο δελτίο της Στοάς μεταξύ των άλλων βρίσκονται και γνωστά ονόματα Μασόνων:

Ανδρεάδης Ανδρέας

Βασίλειος Γ΄, Οικουμενικός Πατριάρχης

Βενέδικτος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Βενιζέλος Ελευθέριος

Γεώργιος Β΄

Γούναρης Δημήτριος

Δραγούμης Ίων

Θεοτόκης Γεώργιος

Θεοτόκης Ιωάννης

Ιωακείμ Γ΄, Οικουμενικός Πατριάρχης

Καζαντζάκης Νίκος

Καλογερόπουλος Νικόλαος