ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ-Θεραπεία των δύο τυφλών (Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά))

Πίστις, Χριστός Μεσσίας, ἀγαθή προαίρεσις, ὁμολογία τυφλῶν, ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ « Υἱέ Δαβίδ ἐλέησον ἡμᾶς».

Τό θαῦμα τελεῖται, ἡ ἴασις γίνεται, ἡ θεραπεία πραγματοποιεῖται. Οἱ δύο πρώην τυφλοί, ἀπέκτησαν τώρα τό φῶς τους. Ἔγνωσαν ἐμπειρικά τόν ἀνεξερεύνητο πλοῦτο τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ἐγεύθηκαν δέ, ὅτι χρηστός ὁ Κύριος. Ἀποκαλύπτεται ἔτσι στόν κόσμο ἀνά τούς αἰῶνες, ὅτι πίστις εἶναι νά ἐμπιστεύεται κανείς κατά πάντα καί διά πάντα, ὑπακούοντας στόν Ἰησοῦν, ἄν χρειαστεῖ καί ἀς πεθάνει γιά χάρη τῶν ἐντολῶν Του, πιστεύοντας ὅτι ἡ θυσία αὐτή θά τοῦ γίνει πρόξενος ζωῆς αἰωνίου καί θεώρηση τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου. Διότι ἡ πίστις καί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Χριστόν, τόν ἀληθινόν Θεόν, γεννᾶ τήν ἐπιθυμία τῶν καλῶν καί τῶν ὡραίων, ἀλλά καί τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν φοβερή ἄγνοια, πού καταντᾶ τό ἄτομο ἄ-λογο καί ἀ-νόητο.

Σήμερα, σεβαστή γερόντισσα, στήν ἴαση τῶν δύο ἀσθενῶν τυφλῶν διακρίνουμε τήν θέα…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 362 επιπλέον λέξεις