Πρόσφατα αποχαιρετίσαμε τον Κωστή Χατζηκωνσταντή από το Δίκωμο της Κερύνειας, αγνοούμενο του 1964. Μια οικογένεια ιδιαίτερα πονεμένη, όπως πολλές στον Προσφυγικό Συνοικισμό Αγίου Αθανασίου στη Λεμεσό, που προσφυγοποιήθηκαν το 1974 με μέλη της ίδιας οικογένειας πεσόντες, δολοφονηθέντες ή αγνοούμενους.
Ο Κωστής ήταν φιλήσυχος άνθρωπος. Με την Θεογνωσία έφτιαξαν το φτωχικό τους στο χωράφι δίπλα στο πατρικό μου σπίτι στο Δίκωμο. Το 1964 είχαν πέντε παιδιά, την Έλλη, Μιχάλη, Μαρούλα, Αντώνη και Γιάννη. Ο πατέρας πηγαινοερχόταν για το μεροκάματο καθημερινώς στη Λευκωσία. Μια μέρα όπως τις άλλες, Μάρτης του 1964, καθώς περπατούσε για την δουλειά του τον πλησίασε ένα τζιπ με τουρκοκύπριους στασιαστές ντυμένους αστυνομικούς, οι οποίοι τον απήγαγαν και τον οδήγησαν στον τουρκικό θύλακα βορείως της Λευκωσίας όπου είχαν οχυρωθεί με οδηγίες της Άγκυρας. Όσοι Τουρκοκύπριοι αντιδρούσαν, αντιμετώπιζαν και εκείνοι αμείλικτη τιμωρία από τα όργανα της Τουρκίας (όπως ο Σενέρ Λεβέντ στις μέρες μας).
Έκτοτε, κανένα νέο για τον Κωστή…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 353 επιπλέον λέξεις
